1.
Zwierzęciu kręgowemu należącemu do IGO stwarzającego zagrożenie dla Unii albo do IGO
stwarzającego zagrożenie dla Polski wszczepia się mikroczip wyprodukowany do celów
znakowania żywych zwierząt, o niezmienialnym i niepowtarzalnym numerze, zgodny z aktualnym
poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie ISO
11784, i wykorzystujący technologię HDX lub FDX-B oraz umożliwiający odczytanie danych
przez czytnik zgodny z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności
jak przedstawiono w normie ISO 11785.
2.
Mikroczip wszczepia się podskórnie w sposób możliwie najbardziej utrudniający jego
ewentualne przyżyciowe usunięcie, tak aby nie był widoczny przez skórę oznakowanego
zwierzęcia.
3.
Mikroczipa nie wszczepia się w trakcie hibernacji zwierzęcia albo w czasie, który
uniemożliwiałby pełne zagojenie się miejsca wszczepienia mikroczipa przed wejściem
w ten stan.
4.
Minimalne wymiary lub wiek zwierzęcia oraz miejsce wszczepienia mikroczipa zwierzęciu
kręgowemu należącemu do IGO stwarzającego zagrożenie dla Unii albo do IGO stwarzającego
zagrożenie dla Polski są określone w załączniku do rozporządzenia.