Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwościz dnia 8 grudnia 2022 r.w sprawie przeprowadzania badań na obecność substancji psychoaktywnej w organizmie skazanego pozbawionego wolności

W celu ustalenia w organizmie skazanego obecności alkoholu przeprowadza się badanie w sposób nieinwazyjny za pomocą:

Funkcjonariusz Służby Więziennej, przeprowadzając badanie, o którym mowa w ust. 1, stosuje analizatory wydechu znajdujące się w wyposażeniu jednostek organizacyjnych Służby Więziennej.

W uzasadnionych przypadkach, jeżeli może to służyć usprawnieniu lub przyspieszeniu przeprowadzenia badania, badanie to może być przeprowadzone za pomocą innego urządzenia niż wymienione w ust. 2.

Jeżeli badanie przeprowadzane jest za pomocą urządzenia zaopatrzonego w ustnik jednorazowego użytku, opakowanie ustnika otwiera się w obecności skazanego poddawanego badaniu.

W przypadku dokonania pierwszego pomiaru analizatorem wydechu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz uzyskania wyniku powyżej 0,00 mg/l dokonuje się niezwłocznie drugiego pomiaru.

W przypadku dokonania pierwszego pomiaru analizatorem wydechu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz uzyskania wyniku powyżej 0,00 mg/l dokonuje się drugiego pomiaru po upływie 15 minut.

Badanie w celu ustalenia w organizmie skazanego obecności substancji psychoaktywnej innej niż alkohol przeprowadza się za pomocą testerów znajdujących się w wyposażeniu jednostek organizacyjnych Służby Więziennej.

Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza funkcjonariusz Służby Więziennej. Badanie to polega na pobraniu próbek moczu bez dodawania do niego żadnych substancji i umieszczeniu ich w testerze, zgodnie z instrukcją jego obsługi. Pobranie moczu przeprowadza się w warunkach umożliwiających zachowanie intymności skazanego, w obecności funkcjonariusza Służby Więziennej tej samej płci.

Z przeprowadzenia badania, o którym mowa w § 2 i § 3, w przypadku:

- funkcjonariusz Służby Więziennej przeprowadzający badanie sporządza protokół, którego wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Do protokołu dołącza się wydruki lub wyniki badań, jeżeli urządzenia stosowane do badań umożliwiają ich wykonanie.

Pobranie od skazanego moczu do badania, o którym mowa w § 5, następuje niezwłocznie po zgłoszeniu żądania, nie później niż w ciągu godziny od chwili jego zgłoszenia. Pobranie moczu przeprowadza się w warunkach umożliwiających zachowanie intymności skazanego, w obecności funkcjonariusza Służby Więziennej tej samej płci.

Mocz do badania pobiera się w objętości co najmniej 50-100 ml, z zachowaniem następujących warunków:

Pojemnik zawierający próbkę moczu oznacza się w sposób zapewniający ustalenie tożsamości skazanego, od którego została ona pobrana, poprzez podanie imienia i nazwiska oraz daty urodzenia skazanego i imienia jego ojca oraz zabezpiecza się go w sposób uniemożliwiający zamianę jego zawartości lub zniszczenie w czasie przechowywania lub transportu. Czynności te wykonuje się w obecności skazanego, chyba że jest to niemożliwe z uwagi na stan, w jaki skazany sam wprowadził się na skutek użycia substancji psychoaktywnej, lub z uwagi na zachowanie skazanego lub innych współosadzonych w miejscu, w którym dokonywane są wymagane czynności.

Do czasu rozpoczęcia badania laboratoryjnego pobraną próbkę moczu przechowuje się i transportuje w temperaturze 4-8°C.

Próbkę, o której mowa w ust. 3, dostarcza się do badań laboratoryjnych niezwłocznie, z uwzględnieniem godzin pracy podmiotów lub laboratoriów przeprowadzających badania laboratoryjne.