W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 13 lutego 2019 r. w Warszawie została podpisana Umowa między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Białorusi o zabezpieczeniu społecznym, w następującym brzmieniu:
UMOWA MIĘDZY
RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ
A
REPUBLIKĄ BIAŁORUSI
O ZABEZPIECZENIU SPOŁECZNYM
Rzeczpospolita Polska
i
Republika Białorusi
zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”
pragnąc uregulować wzajemne stosunki między obu Państwami
w zakresie zabezpieczenia społecznego uzgodniły, co następuje:
Część I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Definicje
1.
W niniejszej Umowie poniższe pojęcia oznaczają:
(1)
„ustawodawstwo” - ustawy i inne akty prawne każdej z Umawiających się Stron dotyczące
zakresu przedmiotowego niniejszej Umowy, o którym mowa w artykule 2 niniejszej Umowy;
(2)
„władza właściwa”:
1)
w Rzeczypospolitej Polskiej - ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego;
2)
w Republice Białorusi:
-
-
Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej Republiki Białorusi -w części ubezpieczeń społecznych,
z wyjątkiem ubezpieczenia obowiązkowego od wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
-
-
Ministerstwo Zdrowia Republiki Białorusi - w części przeprowadzenia badań lekarskich
i powtórnych badań lekarskich osób ubezpieczonych w celu ustalenia inwalidztwa, w
tym również grupy i przyczyny inwalidztwa, stopnia utraty zawodowej lub ogólnej zdolności
do pracy, określania czasowej niezdolności do pracy,
-
-
Ministerstwo Finansów Republiki Białorusi - w części ubezpieczenia obowiązkowego od
wypadków przy pracy i chorób zawodowych;
(3)
„instytucja właściwa” - instytucję odpowiedzialną za stosowanie ustawodawstwa;
(4)
„instytucja łącznikowa” - instytucję zapewniającą koordynację i wymianę informacji
między instytucjami Umawiających się Stron, w celu stosowania niniejszej Umowy;
(5)
„miejsce zamieszkania” - miejsce stałego zamieszkania określone zgodnie z przepisami
prawa Umawiającej się Strony, na terytorium której osoba zamieszkuje na stałe;
(6)
„miejsce pobytu” - miejsce czasowego pobytu lub czasowego zamieszkania określone zgodnie
z przepisami prawa Umawiającej się Strony, na terytorium której osoba czasowo przebywa
lub czasowo zamieszkuje;
(7)
„okres ubezpieczenia” - okresy składkowe, okresy zatrudnienia lub okresy pracy na
własny rachunek, określone lub uznane za takie przez ustawodawstwo, zgodnie z którym
zostały one przebyte, oraz okresy z nimi zrównane, zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej
się Strony;
(8)
„ubezpieczony” - osobę, która jest lub była ubezpieczona zgodnie z ustawodawstwem
Umawiającej się Strony;
(9)
„świadczenie” - emerytury, renty, zasiłki oraz inne świadczenia pieniężne, o których
mowa w artykule 2 ustęp 1 niniejszej Umowy, przewidziane przez ustawodawstwo każdej
z Umawiających się Stron, w tym podwyżki, dodatki i dopłaty;
2.
Inne pojęcia użyte w niniejszej Umowie mają znaczenie nadane im przez ustawodawstwo
każdej z Umawiających się Stron.
Artykuł 2
Zakres przedmiotowy
1.
Niniejszą Umowę stosuje się do ustawodawstwa dotyczącego:
(1)
w Rzeczypospolitej Polskiej: obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i następujących
świadczeń z zabezpieczenia społecznego:
1)
zasiłków dla bezrobotnych, oraz z ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia społecznego
rolników;
2)
świadczeń w razie choroby i macierzyństwa,
3)
emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy oraz rent rodzinnych,
4)
świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
(2)
w Republice Białorusi: obowiązkowego państwowego ubezpieczenia społecznego, obowiązkowego
ubezpieczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i następujących świadczeń:
1)
zasiłków dla bezrobotnych,
2)
zasiłków z tytułu czasowej niezdolności do pracy i zasiłków macierzyńskich,
3)
emerytur pracowniczych (emerytur z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego, emerytur
inwalidzkich, emerytur w przypadku utraty żywiciela, emerytur za wysługę lat),
4)
jednorazowych i comiesięcznych świadczeń w związku z obowiązkowym ubezpieczeniem z
tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
2.
Niniejszą Umowę stosuje się również do wszystkich ustaw i innych przepisów prawnych,
zmieniających lub uzupełniających ustawodawstwo.
3.
Niniejszej Umowy nie stosuje się do ustaw ani innych przepisów prawnych, które rozszerzają
istniejące ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony na nowe kategorie świadczeniobiorców,
jeżeli władze właściwe tej Umawiającej się Strony zawiadomią władze właściwe drugiej
Umawiającej się Strony, w ciągu sześciu miesięcy od daty ogłoszenia takich nowych
ustaw lub innych przepisów prawnych, o tym, że nie przewiduje się takiego rozszerzenia
niniejszej Umowy.
4.
W Republice Białorusi niniejsza Umowa nie ma zastosowania w stosunku do zabezpieczenia
emerytalnego wojskowych oraz osób z nimi zrównanych, jak również członków ich rodzin.
Artykuł 3
Zakres podmiotowy
Niniejszą Umowę stosuje się do:
1)
osób, które podlegały lub podlegają ustawodawstwu jednej lub obu Umawiających się
Stron,
2)
innych osób, jeżeli wywodzą swoje prawa od osób wymienionych w punkcie 1.
Artykuł 4
Równe traktowanie
Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, osoby, do których stosują się postanowienia
niniejszej Umowy, podlegają obowiązkom i korzystają z uprawnień wynikających z ustawodawstwa
drugiej Umawiającej się Strony na tych samych warunkach, co obywatele tej Umawiającej
się Strony.
Artykuł 5
Zasady eksportu świadczeń
1.
Jeżeli niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, świadczenia przysługujące na podstawie
ustawodawstwa jednej Umawiającej się Strony nie mogą ulec zmniejszeniu, zawieszeniu,
uchyleniu lub wstrzymaniu z tego powodu, że uprawniony zamieszkuje na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
2.
Postanowień ustępu 1 nie stosuje się:
(1)
w Rzeczypospolitej Polskiej do: zasiłków dla bezrobotnych i świadczeń przyznawanych
w szczególnym trybie oraz w drodze wyjątku;
(2)
w Republice Białorusi do: zasiłków dla bezrobotnych.
Część II
USTAWODAWSTWO WŁAŚCIWE
Artykuł 6
Zasada ogólna
Jeżeli artykuły 7 i 8 niniejszej Umowy nie stanowią inaczej, osoba, do której stosuje
się niniejsza Umowa, podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium
wykonuje pracę.
Artykuł 7
Zasady szczególne
1.
Jeżeli osoba zatrudniona u pracodawcy zarejestrowanego na terytorium jednej Umawiającej
się Strony zostanie wysłana na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, w celu wykonywania
pracy na rachunek tego pracodawcy, podlega ona ustawodawstwu pierwszej Umawiającej
się Strony, pod warunkiem że przewidywany okres wykonywania pracy nie przekracza 24
miesięcy. Jeżeli okres wykonywania pracy przedłuży się ponad 24 miesiące, ustawodawstwo
pierwszej Umawiającej się Strony jest nadal stosowane przez kolejny okres nie
przekraczający 36 miesięcy, pod warunkiem, że władza właściwa drugiej Umawiającej
się Strony lub instytucja upoważniona przez tę władzę udzieli na to zgody.
2.
Osoba prowadząca działalność na własny rachunek, wykonująca swą działalność na terytorium
jednej Umawiającej się Strony, która przenosi czasowo tę działalność na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, podlega ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony
przez okres wykonywania tej działalności, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące.
3.
Personel przedsiębiorstwa transportowego wykonujący międzynarodowe przewozy osób i
towarów koleją, drogą lądową, powietrzną lub przez wody śródlądowe na terytoriach
obu Umawiających się Stron, podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium przedsiębiorstwo jest zarejestrowane.
4.
Załoga statku morskiego podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, pod której
banderą statek pływa.
5.
Urzędnicy i osoby z nimi zrównane podlegają ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony,
której administracja ich zatrudnia.
6.
Członkowie misji dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych podlegają postanowieniom
Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 roku oraz
Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 roku.
Artykuł 8
Wyjątki
Władze właściwe obu Umawiających się Stron lub upoważnione przez nie instytucje mogą,
za obopólną zgodą, ustalić wyjątki od postanowień artykułu 6 i artykułu 7 ustępy 1
do 5 niniejszej Umowy, w odniesieniu do jakiejkolwiek osoby lub grupy osób i w ich
interesie.
Część III
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ
Rozdział 1
Zasiłki dla bezrobotnych
Artykuł 9
Ustalanie prawa
1.
Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron
są uwzględniane, jeżeli jest to niezbędne i jeżeli się one nie pokrywają, przy ustalaniu
prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się
Strony, jeżeli bezrobotny posiada okresy ubezpieczenia przebyte bezpośrednio przed
utratą pracy zgodnie z ustawodawstwem tej drugiej Umawiającej się Strony.
2.
Okres wypłacania zasiłku dla bezrobotnych podlega skróceniu o okres, w którym bezrobotny
otrzymywał taki zasiłek na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w okresie ostatnich
12 miesięcy przed dniem rejestracji jako osoby bezrobotnej.
Rozdział 2
Świadczenia w razie choroby, czasowej niezdolności do pracy, macierzyństwa
Artykuł 10
Ustalanie prawa
1.
Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron
są uwzględniane, jeżeli jest to niezbędne, przy ustalaniu prawa do świadczeń, ich
wysokości i okresu ich przysługiwania, pod warunkiem że się nie pokrywają.
2.
Świadczenia w razie choroby, czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa są przyznawane
i wypłacane zgodnie z ustawodawstwem i na koszt tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium osoba jest ubezpieczona w chwili nabycia prawa do tych świadczeń.
Rozdział 3
Emerytury i renty
Artykuł 11
Sumowanie okresów ubezpieczenia
1.
Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony uzależnia nabycie, zachowanie lub
przywrócenie prawa do emerytury lub renty od przebycia okresów ubezpieczenia, to instytucja
właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, w niezbędnym zakresie, okresy ubezpieczenia
przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, tak jakby były okresami
ubezpieczenia przebytymi zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, jeżeli okresy
te się nie pokrywają.
2.
Jeżeli po zsumowaniu, zgodnie z ustępem 1, ubezpieczony nie nabywa prawa do emerytury
lub renty, instytucja właściwa Umawiającej się Strony uwzględnia okres ubezpieczenia
przebyty w państwie trzecim, z którym obie Umawiające się Strony są związane międzynarodową
umową przewidującą sumowanie okresów ubezpieczenia.
3.
Jeżeli nabycie prawa do emerytury lub renty zależy od przebycia okresów ubezpieczenia
w zawodzie objętym ubezpieczeniem w systemie specjalnym lub od wykonywania określonego
zatrudnienia i, zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej, został przebyty
taki okres ubezpieczenia, to okresy ubezpieczenia przebyte w tym zawodzie lub w tym
zatrudnieniu zgodnie z ustawodawstwem Republiki Białorusi są sumowane przez polską
instytucję właściwą przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty.
Artykuł 12
Okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy
1.
Jeżeli okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się
Strony są krótsze niż 12 miesięcy i zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony
zainteresowany nie nabywa prawa do emerytury lub renty, to instytucja właściwa tej
Umawiającej się Strony nie przyznaje emerytury lub renty.
2.
Bez naruszenia postanowień ustępu 1 okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy,
przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane
przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, w której po zsumowaniu tych
okresów powstanie prawo do emerytury lub renty.
Artykuł 13
Zrównanie faktów i zdarzeń
Fakty i zdarzenia, które mają wpływ na nabycie prawa, zawieszenie lub wysokość emerytury
lub renty, które zaistniały na terytorium jednej Umawiającej się Strony, są uwzględniane
tak, jakby zaistniały na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
Emerytury i renty bez sumowania okresów ubezpieczenia
Jeżeli osoba spełnia warunki niezbędne do nabycia prawa do emerytury lub renty zgodnie
z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, bez uwzględnienia okresów ubezpieczenia
przebytych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, to instytucja
właściwa pierwszej Umawiającej się Strony ustala prawo do emerytury lub renty i jej
wysokość bez sumowania okresów ubezpieczenia.
Artykuł 15
Emerytury i renty z sumowaniem okresów ubezpieczenia
Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron prawo do emerytury
lub renty przysługuje po zastosowaniu postanowień artykułu 11 niniejszej Umowy, instytucja
właściwa tej Umawiającej się Strony ustala emeryturę lub rentę w następujący sposób:
1)
oblicza teoretyczną wysokość emerytury lub renty, należną w przypadku, gdyby wszystkie
okresy ubezpieczenia zostały przebyte zgodnie z obowiązującym ją ustawodawstwem,
2)
dla określenia teoretycznej wysokości emerytury lub renty, o której mowa w punkcie
1, przy ustalaniu podstawy obliczenia uwzględniane jest:
-
-
w Rzeczypospolitej Polskiej - wynagrodzenie i odprowadzone składki, zgodnie z ustawodawstwem
stosowanym przez instytucję właściwą,
-
-
w Republice Białorusi - wynagrodzenie, zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez instytucję
właściwą;
3)
na podstawie teoretycznej wysokości, o której mowa w punkcie 1, określa rzeczywistą
wysokość emerytury lub renty w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych
zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym instytucję właściwą przyznającą emeryturę lub
rentę do sumy wszystkich przebytych okresów ubezpieczenia.
Rozdział 4
Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
Artykuł 16
Prawo do świadczeń
1.
Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ustala się zgodnie
z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlegał ubezpieczony w chwili wypadku
przy pracy lub podczas wykonywania pracy, w wyniku której powstała u niego choroba
zawodowa.
2.
Jeżeli praca, która spowodowała chorobę zawodową była wykonywana zgodnie z ustawodawstwem
każdej z Umawiających się Stron, to prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej
ustala instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo miało
zastosowanie jako ostatnie do ubezpieczonego, wykonującego pracę, która spowodowała
chorobę zawodową. Jeżeli instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, zgodnie ze
stosowanym przez nią ustawodawstwem, nie
przyzna prawa do świadczeń z tytułu choroby zawodowej, wówczas prawo do tych świadczeń
ustala instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie ze stosowanym przez
nią ustawodawstwem.
3.
W przypadku świadczeń z tytułu czasowej niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem
przy pracy lub chorobą zawodową stosuje się odpowiednio artykuł 10 niniejszej Umowy.
Artykuł 17
Pogłębienie się choroby zawodowej
1.
Jeżeli prawo do świadczenia z tytułu choroby zawodowej powstało zgodnie z ustawodawstwem
jednej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ponosi
odpowiedzialność za wypłatę świadczenia z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej,
nawet jeżeli to pogłębienie nastąpiło w chwili, gdy ubezpieczony podlegał ustawodawstwu
drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie wykonywał tam pracy narażającej na chorobę
zawodową.
2.
W przypadku pogłębienia się choroby zawodowej u ubezpieczonego otrzymującego świadczenie
z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony,
podczas wykonywania pracy, która może spowodować chorobę zawodową, na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony:
(1)
instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal wypłaca przyznane świadczenie,
nie uwzględniając pogłębienia się choroby zawodowej;
(2)
instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegał
ubezpieczony w czasie wykonywania pracy mogącej spowodować pogłębienie się choroby
zawodowej, przyznaje świadczenie w wysokości różnicy między wysokością świadczenia,
które przysługuje po pogłębieniu się choroby zawodowej, a wysokością świadczenia,
które przysługiwałoby przed pogłębieniem się choroby zawodowej, zgodnie z ustawodawstwem
stosowanym przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony.
Rozdział 5
Zasiłki pogrzebowe
Artykuł 18
Ustalanie prawa
1.
Prawo do zasiłku pogrzebowego ustala instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której
ustawodawstwo stosuje się do ubezpieczonego w chwili śmierci.
2.
Jeżeli w wyniku śmierci osoby otrzymującej emeryturę lub rentę na podstawie ustawodawstwa
każdej z Umawiających się Stron, prawo do zasiłku pogrzebowego przysługuje zgodnie
z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, zasiłek pogrzebowy przyznaje instytucja
właściwa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub rencista miał
miejsce zamieszkania w chwili śmierci.
3.
Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w artykule
3 punkt 2 niniejszej Umowy.
Część IV
POSTANOWIENIA RÓŻNE
Artykuł 19
Uprawnienia władz właściwych
Władze właściwe w celu realizacji niniejszej Umowy:
1)
ustalą w porozumieniu administracyjnym sposoby realizacji niniejszej Umowy;
2)
wyznaczą instytucje łącznikowe i instytucje właściwe w celu ułatwienia i przyspieszenia
wykonywania postanowień niniejszej Umowy;
3)
wymieniają informacje dotyczące zmian ustawodawstwa, które mogą mieć wpływ na wykonywanie
postanowień niniejszej Umowy.
Artykuł 20
Pomoc administracyjna i prawna
1.
Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe obu Umawiających się
Stron udzielają sobie wzajemnie pomocy przy wykonywaniu postanowień niniejszej Umowy.
Pomoc ta jest bezpłatna, chyba że władze właściwe ustalą, że dokonywany będzie zwrot
niektórych kosztów związanych z udzielaniem pomocy.
2.
Zaświadczenia lub dokumenty wydawane przez władze właściwe, instytucje łącznikowe
i instytucje właściwe jednej Umawiającej się Strony uznawane są przez władze właściwe,
instytucje łącznikowe i instytucje właściwe drugiej Umawiającej się Strony.
3.
Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe Umawiających się Stron
mogą bezpośrednio kontaktować się ze sobą, jak również z każdą zainteresowaną osobą
lub jej przedstawicielem prawnym.
4.
Orzeczenia o niezdolności do pracy i jej stopniu, o grupie i przyczynie inwalidztwa
oraz stopniu utraty zawodowej lub ogólnej zdolności do pracy, wydane przez instytucję
właściwą jednej Umawiającej się Strony, nie są wiążące dla instytucji właściwej drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 21
Ochrona danych
1.
Dla celów stosowania niniejszego artykułu, wyrażenie „przepisy prawne” oznacza przepisy
każdej z Umawiających się Stron dotyczące ochrony danych osobowych.
2.
Wszelkie informacje umożliwiające identyfikację osoby fizycznej stanowią dane osobowe.
Dane osobowe podlegają ochronie przez przepisy prawne.
3.
Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe każdej z Umawiających
się Stron mogą przekazać sobie wszelkie dane osobowe niezbędne do stosowania niniejszej
Umowy.
4.
Dane osobowe przekazane władzy właściwej, instytucji łącznikowej i instytucji właściwej
jednej z Umawiających się Stron, w ramach stosowania niniejszej Umowy, mogą być wykorzystywane
tylko w celu stosowania niniejszej Umowy.
5.
Umawiająca się Strona może jednak wykorzystać takie dane do innych celów za zgodą
osoby zainteresowanej, albo bez jej zgody, wyłącznie w następujących przypadkach:
(1)
wykorzystania danych, mającego bezpośredni i istotny związek z celami, dla których
dane zgromadzono, lub
(2)
gdy wykorzystanie danych w sposób oczywisty działa na korzyść osoby zainteresowanej,
lub
(3)
gdy wykorzystanie tych danych jest przewidziane w ustawodawstwie Rzeczypospolitej
Polskiej lub Republiki Białorusi.
6.
Dane osobowe przekazane, w związku ze stosowaniem niniejszej Umowy, władzy właściwej,
instytucji łącznikowej i instytucji właściwej jednej z Umawiających się Stron mogą
zostać przekazane innej instytucji tej Umawiającej się Strony tylko dla stosowania
niniejszej Umowy.
7.
Umawiająca się Strona może jednak przekazać takie dane za zgodą osoby zainteresowanej,
albo bez jej zgody, wyłącznie w następujących przypadkach:
(1)
dane są niezbędne do wykonywania uprawnień instytucji jednej z Umawiających się Stron,
lub
(2)
przekazanie danych w sposób oczywisty działa na korzyść osoby zainteresowanej, lub
(3)
przekazanie danych jest przewidziane w ustawodawstwie Rzeczypospolitej Polskiej lub
Republiki Białorusi.
8.
Władze właściwe, instytucje łącznikowe, instytucje właściwe i inne instytucje każdej
z Umawiających się Stron gwarantują w trakcie przekazywania danych, o których mowa
w ustępie 3, stosowanie środków zapewniających ochronę tych danych.
9.
Władza właściwa, instytucja łącznikowa, instytucja właściwa i inna instytucja Umawiającej
się Strony, której przekazano dane, o których mowa w ustępie 3, chroni je przed nieuprawnionym
dostępem, zmianami i przekazywaniem.
10.
Władza właściwa, instytucja łącznikowa, instytucja właściwa i inna instytucja Umawiającej
się Strony, której przekazano dane, o których mowa w ustępie 3, podejmuje niezbędne
środki, aby dane te były aktualne, pełne i dokładne dla realizacji celów, dla których
je zgromadzono. W miarę potrzeby dane te są korygowane, a dane zgromadzone lub przechowywane
w sposób nieuprawniony w świetle stosowanych przepisów prawnych są niszczone. Na wniosek
niszczone są również dane, których przekazanie jest zabronione na mocy przepisów prawnych
Umawiającej się Strony, która je przekazała.
11.
Z zastrzeżeniem przepisów prawnych Umawiającej się Strony, dane uzyskane przez Umawiającą
się Stronę w związku ze stosowaniem niniejszej Umowy, zostają zniszczone po osiągnięciu
celów, dla których je zgromadzono lub wykorzystano. Władze właściwe, instytucje łącznikowe,
instytucje właściwe i inne instytucje każdej z Umawiających się Stron stosują bezpieczne
środki umożliwiające całkowite zniszczenie danych i zapewniają ochronę danych osobowych
przeznaczonych do zniszczenia.
12.
Na wniosek zgłoszony władzy właściwej, instytucji łącznikowej i instytucji właściwej
Umawiającej się Strony osoba zainteresowana ma prawo zostać poinformowana o przekazaniu
danych, o których mowa w ustępie 3, i ich wykorzystaniu do celów innych niż stosowanie
niniejszej Umowy. Osoba zainteresowana może również uzyskać dostęp do danych osobowych
jej dotyczących i dokonać ich korekty, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez
przepisy prawne Umawiającej się Strony, na której terytorium znajdują się te dane.
13.
Władze właściwe Umawiających się Stron lub instytucje przez nie upoważnione informują
się wzajemnie o wszelkich zmianach w przepisach prawnych, jeżeli zmiany te mają wpływ
na stosowanie niniejszej Umowy.
Artykuł 22
Zwolnienia z opłat i uwierzytelnień
1.
Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony przewiduje, że wniosek, zaświadczenie
lub inny dokument nie podlegają opłatom lub zwolnione są całkowicie lub częściowo
od opłat, odnosi się to w takim samym zakresie do wniosków, zaświadczeń i innych dokumentów,
przedkładanych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
2.
Dokumenty i wnioski pisemne jakiegokolwiek rodzaju, niezbędne do realizacji niniejszej
Umowy, nie wymagają uwierzytelnienia przez władze dyplomatyczne i konsularne.
Artykuł 23
Składanie dokumentów
1.
Wnioski, odwołania od decyzji, oświadczenia składane władzy właściwej, instytucji
łącznikowej lub instytucji właściwej jednej Umawiającej się Strony są uważane za złożone
w tym samym terminie władzy właściwej, instytucji łącznikowej lub instytucji właściwej
drugiej Umawiającej się Strony.
2.
Wniosek o przyznanie świadczeń zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony
jest uważany za wniosek o przyznanie odpowiednich świadczeń zgodnie z ustawodawstwem
drugiej Umawiającej się Strony, chyba że wnioskodawca wystąpi o odroczenie ustalenia
prawa do emerytury zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 24
Stosowany język
1.
Dla stosowania niniejszej Umowy władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje
właściwe Umawiających się Stron posługują się językiem urzędowym każdej z Umawiających
się Stron.
2.
Władze właściwe, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe jednej Umawiającej się
Strony nie mogą odrzucić wniosków, odwołań od decyzji ani innych, skierowanych do
nich, dokumentów z tego powodu, że zostały sporządzone w języku urzędowym drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 25
Wypłata świadczeń
Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron wypłacają świadczenia pieniężne
na mocy niniejszej Umowy bezpośrednio osobom uprawnionym, zamieszkałym na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, w walucie urzędowej swojego państwa lub w innej walucie
swobodnie wymienialnej.
Artykuł 26
Rozstrzyganie sporów
Wszelkie spory powstałe między Umawiającymi się Stronami dotyczące stosowania i wykładni
niniejszej Umowy rozstrzygają wspólnie władze właściwe Umawiających się Stron, w drodze
konsultacji i negocjacji.
Część V
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 27
Postanowienia przejściowe
1.
Niniejsza Umowa nie przyznaje prawa do wypłaty świadczeń za okres poprzedzający datę
jej wejścia w życie.
2.
Przy ustalaniu prawa do świadczeń zgodnie z niniejszą Umową uwzględniane są także
okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem Umawiających się Stron przed
jej wejściem w życie.
3.
Z zastrzeżeniem ustępu 1, niniejsza Umowa odnosi się także do zdarzeń ubezpieczeniowych,
które wystąpiły przed jej wejściem w życie, pod warunkiem że zobowiązania z nich wynikające
nie zostały wcześniej uregulowane.
4.
Świadczenia przyznane przed wejściem w życie niniejszej Umowy mogą być, na wniosek
świadczeniobiorcy, ponownie ustalone zgodnie z niniejszą Umową, jeżeli zmiana wynika
wyłącznie z postanowień niniejszej Umowy. Jeżeli to ustalenie spowoduje brak prawa
lub obniżenie wysokości dotychczas wypłacanych świadczeń, polska instytucja właściwa
zapewni uzupełnienie sumy wypłacanych świadczeń polskich i białoruskich lub świadczeń
białoruskich do wysokości świadczeń wypłacanych wcześniej, pod warunkiem że świadczeniobiorca
zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5.
Emerytury transferowane przez białoruską instytucję właściwą (Republikę Białorusi)
do Rzeczypospolitej Polskiej przed wejściem w życie niniejszej Umowy podlegają ponownemu
ustaleniu zgodnie z niniejszą Umową. W przypadku, jeśli takie ponowne ustalenie spowoduje
obniżenie wysokości emerytury, to emerytura nadal jest wypłacana w dotychczasowej
wysokości.
Artykuł 28
Obowiązywanie i wypowiedzenie Umowy
1.
Niniejsza Umowa zawarta zostaje na czas nieokreślony. Niniejsza Umowa może zostać
wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron w drodze pisemnej notyfikacji drogą
dyplomatyczną nie później niż na sześć miesięcy przed upływem danego roku kalendarzowego.
W takim przypadku niniejsza Umowa utraci moc z końcem tego roku.
2.
W przypadku wypowiedzenia niniejszej Umowy wszelkie prawa nabyte na mocy jej postanowień
zostają utrzymane.
3.
Wnioski złożone przed dniem utraty mocy niniejszej Umowy są rozpatrywane zgodnie z
postanowieniami niniejszej Umowy.
Artykuł 29
Wejście w życie Umowy
Umawiające się Strony powiadomią się w drodze pisemnej notyfikacji, drogą dyplomatyczną,
o zakończeniu wewnętrznych procedur, niezbędnych do wejścia w życie niniejszej Umowy.
Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca kalendarzowego
następującego po miesiącu, w którym nastąpiła ostatnia notyfikacja.
NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Umowę.
SPORZĄDZONO w Warszawie dnia 13 lutego 2019 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba
teksty są jednakowo autentyczne.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W IMIENIU REPUBLIKI BIAŁORUSI
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam,
że:
-
-
została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
-
-
jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
-
-
będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 stycznia 2022 r.