1.
Przed rozpoczęciem przesłuchania sędzia w uzgodnieniu ze świadkiem - a w miarę potrzeby
także z biegłym psychologiem - ustala, czy podczas przesłuchania obecność w pokoju
przesłuchań osoby, o której mowa w art. 51 § 2 ustawy, lub osoby pełnoletniej wskazanej
przez świadka może ograniczać swobodę wypowiedzi świadka.
2.
Przed rozpoczęciem przesłuchania sędzia informuje o sposobie prowadzenia przesłuchania
określonym w niniejszym rozporządzeniu osobę, o której mowa w art. 51 § 2 ustawy,
oraz wskazaną przez świadka osobę pełnoletnią.
3.
Przed rozpoczęciem przesłuchania sędzia, prokurator, obrońca, pełnomocnik:
1)
w porozumieniu z biegłym psychologiem ustalają sposób formułowania zadawanych świadkowi
pytań, w szczególności dotyczących sfery intymnej;
2)
ustalają zasady współpracy oraz sposób komunikowania się w toku przesłuchania.
4.
Biegły psycholog udziela sędziemu, w miarę potrzeby, pomocy w wyjaśnieniu w sposób
zrozumiały dla świadka zasad przesłuchania, w tym prawa odmowy składania zeznań, o
ile prawo to świadkowi przysługuje, obowiązku mówienia prawdy i faktu utrwalania czynności
w formie zapisu obrazu i dźwięku na nośnikach oraz tego, że należy informować sędziego,
jeżeli świadek nie rozumie zadawanych pytań, nie zna odpowiedzi na niektóre pytania
lub pewnych okoliczności nie pamięta.
5.
Biegły psycholog udziela sędziemu, w miarę potrzeby, pomocy w formułowaniu pytań do
świadka oraz wskazuje sposób reagowania na sytuacje utrudniające przebieg przesłuchania,
w szczególności: lęk, strach, płacz lub zdenerwowanie świadka.