Ustawaz dnia 14 kwietnia 2023 r.o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowych oraz inwestycji towarzyszących ¹⁾Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, ustawę z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym, ustawę z dnia 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw oraz ustawę z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku.

Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, na wniosek inwestora, wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce lokalizacji tej inwestycji.

W przypadku inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej realizowanej na obszarze dwóch lub więcej województw decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wydaje wojewoda, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część nieruchomości przeznaczonych na realizację tej inwestycji, po zasięgnięciu opinii pozostałych wojewodów właściwych ze względu na miejsce lokalizacji tej inwestycji. Opinię, o której mowa w zdaniu pierwszym, wydaje się w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. Niewydanie opinii, o której mowa w zdaniu pierwszym, w tym terminie, traktuje się jako brak zastrzeżeń do tego wniosku.

W sprawach lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewody jest minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.

Wojewoda zawiadamia organ wyższego stopnia o złożeniu wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej oraz o wydaniu tej decyzji, w terminie 7 dni od dnia odpowiednio złożenia tego wniosku albo wydania decyzji.

Wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zawiera:

Przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej inwestor występuje o opinie do:

Właściwe organy i podmioty wydają opinie, o których mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie opinii, z wyjątkiem właściwego operatora systemu elektroenergetycznego, który wydaje opinię w terminie 60 dni od dnia otrzymania wniosku o jej wydanie. Niewydanie opinii w terminie traktuje się jako brak zastrzeżeń do wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

W odniesieniu do gruntów stanowiących pas drogowy drogi publicznej, przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, inwestor występuje do właściwego zarządcy drogi o uzgodnienie:

W odniesieniu do gruntów objętych obszarem kolejowym, przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, inwestor występuje do właściwego zarządcy infrastruktury kolejowej lub innego właściwego podmiotu zarządzającego obszarem kolejowym o uzgodnienie sposobu, miejsca i warunków lokalizacji tej inwestycji w obszarze kolejowym.

W odniesieniu do zabytków objętych formami ochrony, o których mowa w art. 7 pkt 1-2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, inwestor występuje do właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków o uzgodnienie sposobu, miejsca i warunków lokalizacji tej inwestycji w obszarze położenia tych zabytków.

Właściwy zarządca drogi lub właściwy zarządca infrastruktury kolejowej lub inny właściwy podmiot zarządzający obszarem kolejowym, lub właściwy wojewódzki konserwator zabytków dokonują uzgodnienia w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia otrzymania wystąpienia inwestora o uzgodnienie. Niezajęcie stanowiska w tym terminie traktuje się jako dokonanie uzgodnienia. Kopię uzgodnienia inwestor przekazuje wojewodzie.

Opinie, o których mowa w ust. 2, jak również brak zastrzeżeń, o którym mowa w ust. 3 zdanie drugie, zastępują uzgodnienia, pozwolenia, opinie, zgody lub stanowiska właściwych organów lub podmiotów wymagane odrębnymi przepisami dla lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Przepisu ust. 8 nie stosuje się do pozwolenia wodnoprawnego oraz do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wydaje się w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 3 ust. 1.

W przypadku niewydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej w terminie określonym w ust. 1 minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa wymierza wojewodzie, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę w wysokości 2000 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar stanowią dochód budżetu państwa.

Karę, o której mowa w ust. 2, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym postanowienie o jej wymierzeniu stało się ostateczne. W przypadku nieuiszczenia kary podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się terminów i okresów określonych w art. 35 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Wojewoda w terminie 7 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej:

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się za dokonane po upływie 14 dni od dnia, w którym nastąpiło obwieszczenie w urzędzie wojewódzkim.

Z dniem dokonania skutecznego zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1:

Czynność prawna dokonana z naruszeniem ust. 3 pkt 1 jest nieważna.

Przepisów ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do postępowań dotyczących terenów zamkniętych określonych przez:

W przypadku przeniesienia własności nieruchomości, innej niż określona w ust. 3 pkt 1 objętej wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, po zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, nabywca i zbywca są obowiązani do zgłoszenia wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej danych nowego właściciela. Brak dokonania tego zgłoszenia i prowadzenie postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej bez udziału nowego właściciela nie stanowią podstawy do wznowienia tego postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zawiera:

Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej powierza się osobie, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, albo osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego architektów, posiadającej uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej bez ograniczeń.

Nieuregulowany stan prawny nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nie stanowi przeszkody do wszczęcia i prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Przez nieuregulowany stan prawny należy rozumieć sytuację, w której ze względu na brak księgi wieczystej, zbioru dokumentów albo innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługują prawa rzeczowe do nieruchomości.

Przepis ust. 2 stosuje się również, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie żyją i nie przeprowadzono postępowania spadkowego lub postępowanie spadkowe nie zostało zakończone.

Do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej poprzedzonej decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach stosuje się przepisy art. 72 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

W sprawach określonych w niniejszym rozdziale nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z wyjątkiem art. 57 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które stosuje się do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Wojewoda niezwłocznie doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wnioskodawcy i zawiadamia pozostałe strony o jej wydaniu, w drodze obwieszczenia, w urzędzie wojewódzkim i urzędach gmin właściwych ze względu na miejsce lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie podmiotowej urzędu wojewódzkiego i urzędów gmin, a także w prasie o zasięgu ogólnopolskim. Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie 14 dni od dnia, w którym nastąpiło obwieszczenie w urzędzie wojewódzkim.

Właścicielom, użytkownikom wieczystym, zarządcom nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zawiadomienie o wydaniu decyzji wysyła się na adres określony w ewidencji gruntów i budynków. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w ewidencji gruntów i budynków jest skuteczne.

Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, oraz zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawierają również pouczenie o rozpoczęciu biegu terminu do wniesienia odwołania od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej w terminie 14 dni od dnia, w którym zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, uważa się za dokonane.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do innych zawiadomień i wezwań, doręczanych stronom w toku postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowych, w tym do:

Ostateczna decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w ewidencji gruntów i budynków.

Inwestor składa wnioski o wpisy, o których mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.

Wojewoda, w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, przekazuje tę decyzję wójtom (burmistrzom, prezydentom miasta) właściwym ze względu na miejsce lokalizacji tej inwestycji oraz organom właściwym do wydania pozwolenia na budowę, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz pozwolenia wodnoprawnego dla tej inwestycji.

Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest wiążąca dla organów właściwych do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz organów właściwych do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, pozwolenia na budowę, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej i decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, o którym mowa w art. 26 ust. 1, wygasa z upływem okresu określonego w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej. Inwestor występuje z wnioskiem o wykreślenie tego ograniczenia z księgi wieczystej w terminie 30 dni od dnia jego wygaśnięcia.

Do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nie stosuje się przepisów rozdziału 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych   (Dz. U. z 2022 r. poz. 2409).

Inwestycję w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej realizuje się w sposób umożliwiający utrzymanie w jak największym stopniu dotychczasowego sposobu zalesienia oraz obszaru gruntów leśnych w rozumieniu ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Pozwolenie na budowę elektrowni szczytowo-pompowej i pozwolenie na rozbiórkę tej elektrowni wydaje wojewoda na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Do postępowania w sprawie pozwolenia na budowę elektrowni szczytowo-pompowej i pozwolenia na rozbiórkę tej elektrowni przepisy art. 5, art. 6 ust. 1-4 i 6, art. 8 oraz art. 10 stosuje się odpowiednio, z tym że karę, o której mowa w art. 5 ust. 2, wymierza Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

W sprawach pozwolenia na budowę elektrowni szczytowo-pompowej i pozwolenia na rozbiórkę tej elektrowni organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewody jest Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

Ilekroć w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane jest mowa o decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, rozumie się przez to także decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Do inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nie stosuje się przepisów art. 32 ust. 1 pkt 3 i art. 35 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Zmiana oznaczenia w ewidencji gruntów i budynków dotycząca nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej dokonana po wydaniu tej decyzji, wynikająca w szczególności z podziału nieruchomości, scalenia i podziału nieruchomości, scalenia lub wymiany gruntów lub aktualizacji operatu ewidencyjnego, nie stanowi przeszkody do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni szczytowo-pompowej.

Niezgodność między oznaczeniem nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej w ewidencji gruntów i budynków a oznaczeniem tej nieruchomości w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wynikająca z zatwierdzenia podziału tej nieruchomości decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nie stanowi przeszkody do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni szczytowo-pompowej.

Pozwolenie na użytkowanie elektrowni szczytowo-pompowej wydaje właściwy wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego na zasadach i w trybie uregulowanych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Do wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie elektrowni szczytowo-pompowej przepisy art. 5 stosuje się odpowiednio, z tym że karę, o której mowa w art. 5 ust. 2, wymierza Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

W sprawach dotyczących pozwolenia na użytkowanie elektrowni szczytowo-pompowej organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego jest Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

Właściwy wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego jest obowiązany do przeprowadzenia obowiązkowej kontroli przed upływem 14 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie pozwolenia na użytkowanie elektrowni szczytowo-pompowej. O terminie obowiązkowej kontroli właściwy wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego zawiadamia inwestora w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Pozwolenie wodnoprawne w odniesieniu do inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wydaje właściwy organ Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie albo minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w terminie nie dłuższym niż 90 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie. W sprawach dotyczących wydania pozwolenia wodnoprawnego nie stosuje się przepisów art. 396 ust. 1 pkt 7 i art. 407 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne.

Pozwolenie wodnoprawne w odniesieniu do inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej może być wydane przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Stan prawny nieruchomości, o których mowa w art. 409 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, ustala się według ksiąg wieczystych albo według ewidencji gruntów i budynków, a siedziby i adresy właścicieli, użytkowników wieczystych i zarządców ustala się według ewidencji gruntów i budynków. Przepisy art. 6 ust. 1-4 i 6, art. 8 i art. 10 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 401 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne stosuje się również w tych postępowaniach, w których liczba stron nie przekracza 10.

W sprawach dotyczących wydania pozwolenia wodnoprawnego w stosunku do:

W przypadku niewydania pozwolenia wodnoprawnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wymierza Państwowemu Gospodarstwu Wodnemu Wody Polskie, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 2000 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym postanowienie o jej wymierzeniu stało się ostateczne. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej następuje zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska zawiadamia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o złożeniu wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej oraz o wydaniu tej decyzji, w terminie 7 dni od dnia odpowiednio złożenia tego wniosku albo wydania tej decyzji.

Termin wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wynosi 90 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie.

Termin rozpatrzenia przez organ wyższego stopnia odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1, wynosi 90 dni od dnia otrzymania odwołania.

Do terminów, o których mowa w ust. 3 i 4, nie wlicza się terminów i okresów określonych w art. 35 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Organ właściwy do:

O każdym przypadku niewydania w terminie decyzji, o której mowa w ust. 1, organ właściwy do wydania tej decyzji zawiadamia strony postępowania, ministra właściwego do spraw środowiska i Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy, nie dłuższy niż 120 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1.

O każdym przypadku nierozpatrzenia w terminie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1, organ właściwy do rozpatrzenia tego odwołania zawiadamia strony postępowania i ministra właściwego do spraw środowiska, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin rozpatrzenia odwołania, nie dłuższy niż 120 dni od dnia jego wniesienia.

W przypadku niewydania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie organ wyższego stopnia wymierza organowi właściwemu do wydania tej decyzji, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 2000 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Karę, o której mowa w ust. 9, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym postanowienie o jej wymierzeniu stało się ostateczne. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Jeżeli do przeprowadzenia pomiarów, badań lub innych prac niezbędnych do sporządzenia dla inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, lub do przeprowadzenia prac niezbędnych do sporządzenia wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 3 ust. 1, art. 14 ust. 1 lub art. 17 ust. 1, lub dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1, polegających w szczególności na wykonaniu badań przyrodniczych, archeologicznych, geologicznych, hydrogeologicznych lub określeniu geotechnicznych warunków posadowienia obiektu, jest konieczne wejście na teren cudzej nieruchomości, inwestor może wystąpić z wnioskiem do właściwego miejscowo wojewody o wydanie decyzji o zezwoleniu na wejście na teren tej nieruchomości.

Przed wystąpieniem z wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1, inwestor jest obowiązany do wystąpienia do właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości o zgodę na wejście na teren tej nieruchomości oraz do uzgodnienia odpowiednio z właścicielem albo użytkownikiem wieczystym nieruchomości przewidywanego sposobu, zakresu i terminów korzystania z tej nieruchomości.

W przypadku nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania odpowiednio przez właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości wystąpienia inwestora o taką zgodę, wojewoda wydaje decyzję o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1.

Wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1, zawiera:

Decyzja o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1, określa sposób, zakres i terminy korzystania z nieruchomości.

W przypadku nieuregulowanego stanu prawnego nieruchomości, o której mowa w ust. 1, lub braku w ewidencji gruntów i budynków danych pozwalających na ustalenie danych osobowych, w szczególności adresu, właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, o której mowa w ust. 1, przepisów ust. 2 i ust. 4 pkt 5 nie stosuje się, a wojewoda wydaje decyzję o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia przez inwestora wniosku o jej wydanie.

Sposób, zakres i terminy korzystania z nieruchomości uzgodnione na podstawie ust. 2 albo określone w decyzji o zezwoleniu, o której mowa w ust. 1, nie mogą powodować zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, zamknięcia dróg publicznych oraz śródlądowych dróg wodnych, chyba że istnieje możliwość zorganizowania objazdów, a także prowadzić do zniszczenia form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Do postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu, o której mowa w art. 18 ust. 1, przepisy art. 3 ust. 3 i 4, art. 5, art. 6 ust. 1-4 i 6, art. 8 i art. 10 stosuje się odpowiednio.

Decyzję o zezwoleniu, o której mowa w art. 18 ust. 1, wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata.

Do egzekucji obowiązków wynikających z decyzji o zezwoleniu, o której mowa w art. 18 ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Inwestor po zakończeniu pomiarów, badań lub innych prac niezbędnych do sporządzenia dla inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, o których mowa w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, lub po przeprowadzeniu prac niezbędnych do sporządzenia wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 3 ust. 1, art. 14 ust. 1 lub art. 17 ust. 1, lub dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1, jest obowiązany do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego nie jest możliwe, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości przysługuje odszkodowanie.

Decyzję w zakresie odszkodowania wydaje wojewoda. Obowiązek zapłaty odszkodowania obciąża inwestora. Inwestor, na podstawie porozumienia zawartego z wojewodą, pokrywa koszty ustalenia wysokości odszkodowania.

Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek poniesionych szkód zmniejszy się wartość nieruchomości, w odszkodowaniu uwzględnia się kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania stosuje się przepisy art. 130 i art. 132-135 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 25 i art. 26, z tym że opinia rzeczoznawcy majątkowego, o której mowa w art. 130 ust. 2 tej ustawy, nie jest wymagana za zgodą właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości, jeżeli koszt uzyskania tej opinii jest wyższy niż szacowana wysokość odszkodowania.

Zgłoszenia dotyczącego robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 i 3 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej dokonuje się organowi administracji architektoniczno-budowlanej na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

W sprawach zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, właściwym organem administracji architektoniczno-budowlanej jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce lokalizacji elektrowni szczytowo-pompowej.

W sprawach zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewody jest Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

Decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zatwierdza się podział nieruchomości. Mapy, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6, stanowią integralną część decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

W zakresie wskazanym przez inwestora we wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zatwierdza się również podziały nieruchomości znajdujących się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, wobec których ta decyzja nie wywołuje skutków, o których mowa w ust. 5, 8 lub 9.

Podziały nieruchomości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą dotyczyć gruntów stanowiących pas drogowy oraz obszar kolejowy.

Linie rozgraniczające teren inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej ustalone decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stanowią linie podziału nieruchomości w zakresie, w jakim inwestor wystąpił o zatwierdzenie podziału nieruchomości przedstawiając mapy, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6.

Nieruchomości znajdujące się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej w zakresie oznaczonym w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, za odszkodowaniem.

Jeżeli nieruchomości, o których mowa w ust. 5 lub 9, lub prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości są obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi, prawa te wygasają za odszkodowaniem z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.

W przypadku gdy nieruchomość podlegająca podziałowi zgodnie z ust. 1 i 2 jest obciążona hipoteką, hipoteka wygasa wyłącznie w stosunku do części nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Inwestor nabywa z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, o których mowa w ust. 5, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.

Inwestor nabywa z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych należących w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej do Skarbu Państwa, znajdujących się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie oznaczonym w tej decyzji zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego, prawa własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali, stwierdza wojewoda w drodze decyzji wydawanej w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna. Przepisy art. 5 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Opłaty z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego nieruchomości, o których mowa w ust. 8 i 9, nalicza się i nakłada zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W decyzji, o której mowa w ust. 10, ustala się:

Nieruchomości, na których jest planowana budowa lub przebudowa dróg publicznych, określone w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej z dniem, w którym ta decyzja stała się ostateczna, stają się własnością właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy - w odniesieniu odpowiednio do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych.

Nieruchomości, na których jest planowana budowa lub przebudowa linii kolejowych, określone w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej z dniem, w którym ta decyzja stała się ostateczna stają się własnością:

PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. lub Spółka Celowa, o której mowa w art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym, nabywają z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych nabytych z mocy prawa przez Skarb Państwa lub stanowiących jego własność, o których mowa w ust. 14 pkt 1.

Nie pobiera się pierwszej opłaty i opłat rocznych z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, o których mowa w ust. 15, a nabycie prawa własności budynków, innych urządzeń i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach następuje nieodpłatnie.

Jeżeli przeznaczona na inwestycję w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego została oddana w użytkowanie wieczyste, w zakresie wskazanym w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, użytkowanie to wygasa za odszkodowaniem z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania w przypadkach, o których mowa w ust. 5, 6, 12 pkt 2 i ust. 17, stosuje się przepisy art. 130 i art. 132-135 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 25 i art. 26, z tym że:

Z dniem wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej inwestor uzyskuje prawo do dysponowania nieruchomościami, o których mowa w ust. 5 i 9 oraz w art. 26 ust. 1, na cele budowlane niezbędne do realizacji i eksploatacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stanowi podstawę do wydania przez wojewodę decyzji o wygaśnięciu trwałego zarządu ustanowionego na nieruchomościach oznaczonych w decyzji zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 i 8 lub zarządu w odniesieniu do gruntów w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, przeznaczonych na inwestycję w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, z wyłączeniem nieruchomości położonych na terenie parków narodowych.

Jeżeli przeznaczona na inwestycję w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nieruchomość oznaczona w decyzji zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 i 8 została uprzednio wydzierżawiona, wynajęta lub użyczona, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stanowi podstawę do wypowiedzenia przez inwestora umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia ze skutkiem natychmiastowym. Za straty poniesione na skutek rozwiązania umowy przysługuje odszkodowanie od inwestora w wysokości określonej w tej umowie.

Za nieruchomości, użytkowanie wieczyste oraz za ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, o których mowa w art. 22 ust. 5, 6, 13, 14 i 17, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między inwestorem a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym, osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, lub nadleśniczym Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, nie dojdzie do uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia wszczęcia postępowania.

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, ustala się na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej przez organ pierwszej instancji oraz według jej wartości w dniu uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, albo w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, o której mowa w ust. 2. Odszkodowanie podlega waloryzacji na dzień jego zapłaty. Waloryzacji dokonuje wojewoda zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Za zgodą właściciela, użytkownika wieczystego, osoby, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, lub nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe można odstąpić od sporządzania operatu szacunkowego.

Suma wysokości odszkodowania przysługującego dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu, z wyłączeniem kwot, o których mowa w ust. 8 i 9, i wysokości odszkodowania z tytułu wygaśnięcia ograniczonych praw rzeczowych ustanowionych na tej nieruchomości lub na prawie użytkowania wieczystego nie może przekroczyć wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego. Roszczenia osób uprawnionych z tytułu ograniczonych praw rzeczowych zaspokaja się według pierwszeństwa tych praw ustalonego zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 22 ust. 5, 9, 13 lub 14, lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości jest ustanowiona hipoteka, wysokość odszkodowania z tytułu wygaśnięcia hipoteki ustala się w wysokości świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, w zakresie, w jakim wierzytelność ta nie wygasła, wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką obliczonymi na dzień spłaty wierzyciela hipotecznego. Odszkodowanie to podlega zaliczeniu na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami.

Odszkodowania z tytułu wygaśnięcia ograniczonych praw rzeczowych w wysokości ustalonej zgodnie z ust. 3 wypłaca się osobom, którym te prawa przysługiwały.

Jeżeli dotychczasowy właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej lub nadleśniczy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 28 dni od dnia otrzymania od inwestora wezwania do wydania nieruchomości, to wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego określonych w operacie szacunkowym, o którym mowa w ust. 3, a w przypadku odstąpienia od sporządzania operatu szacunkowego - o kwotę równą 5% wysokości odszkodowania uzgodnionej zgodnie z ust. 1 albo ustalonej w decyzji, o której mowa w ust. 2.

W przypadku gdy decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej dotyczy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym albo budynkiem, w którym został wyodrębniony lokal mieszkalny, wysokość odszkodowania przysługującego dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu tej nieruchomości, zamieszkałych w tym budynku albo lokalu, powiększa się o kwotę 10 000 zł w odniesieniu do tej nieruchomości.

Odszkodowania za nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym podlegają przekazaniu do depozytu sądowego na okres 6 lat.

Jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 22 ust. 5, 13 lub 14, są zlokalizowane obiekty infrastruktury służące wykonywaniu przez jednostki samorządu terytorialnego zadań własnych, zrealizowane lub realizowane z wykorzystaniem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych, odszkodowanie powiększa się o kwotę podlegających zwrotowi środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych wraz z odsetkami należnymi zgodnie z przepisami regulującymi zasady zwrotu tych środków. Odszkodowanie w części przenoszącej odszkodowanie należne na zasadach wynikających z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami przyznaje się pod warunkiem rozwiązującym dokonania przez jednostkę samorządu terytorialnego, w trybie i w terminie wynikających z właściwych przepisów o zwrocie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych, zwrotu tych środków wraz z należnymi odsetkami.

Obowiązek zapłaty odszkodowania obciąża inwestora. Inwestor, na podstawie porozumienia zawartego z wojewodą, pokrywa koszty ustalenia wysokości odszkodowania. Przepisu art. 132 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie stosuje się.

W odniesieniu do nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej oznaczonych w tej decyzji zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, w celu zapewnienia prawa wejścia na teren nieruchomości w celu prowadzenia na nich inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, a także prac związanych z rozbiórką, przebudową, zmianą sposobu użytkowania, utrzymaniem, eksploatacją, użytkowaniem, remontami oraz usuwaniem awarii, wojewoda w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej ograniczy, na czas określony, za odszkodowaniem, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do założenia i przeprowadzenia przewodów i urządzeń oraz korzystania z nich. Przepisy art. 124 ust. 4-7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Na wniosek inwestora ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na rzecz podmiotu innego niż inwestor, w szczególności przedsiębiorstwa energetycznego, przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego lub przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

Decyzje w zakresie odszkodowań wydaje wojewoda. Przepisy art. 25 ust. 3-11 stosuje się odpowiednio. Obowiązek zapłaty odszkodowania obciąża inwestora, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podmiot, na rzecz którego następuje ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Inwestor albo podmiot, na rzecz którego następuje ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, na podstawie porozumienia zawartego z wojewodą, pokrywają koszty ustalenia wysokości odszkodowań. Przepisu art. 132 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie stosuje się.

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, o którym mowa w art. 26 ust. 1, w stosunku do gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa pokrytych wodami, gruntów stanowiących pas drogowy lub gruntów objętych obszarem kolejowym, w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, uprawnia inwestora do wystąpienia, odpowiednio do właściwego podmiotu wykonującego prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa zgodnie z art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, właściwego zarządcy drogi lub właściwego zarządcy infrastruktury kolejowej lub innego właściwego podmiotu zarządzającego obszarem kolejowym, o zawarcie porozumienia określającego warunki wykonywania przysługującego inwestorowi prawa do korzystania z nieruchomości zgodnie z art. 26 ust. 1.

W przypadku niezawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia otrzymania odpowiednio przez właściwy podmiot wykonujący prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa zgodnie z art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, właściwego zarządcę drogi lub właściwego zarządcę infrastruktury kolejowej lub inny właściwy podmiot zarządzający obszarem kolejowym wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, inwestor jest uprawniony do złożenia do wojewody wniosku o wydanie decyzji określającej warunki wykonywania przysługującego inwestorowi prawa do korzystania z nieruchomości zgodnie z art. 26 ust. 1.

Warunki zawarte w porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, albo określone w decyzji, o której mowa w ust. 2, nie mogą powodować:

Stronami postępowania o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 2, są wyłącznie inwestor oraz odpowiednio właściwy podmiot wykonujący prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa zgodnie z art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, właściwy zarządca drogi lub właściwy zarządca infrastruktury kolejowej lub inny właściwy podmiot zarządzający obszarem kolejowym.

Do postępowania w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, przepisy art. 3 ust. 4 i art. 5 stosuje się odpowiednio.

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe zarządzające, na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, nieruchomościami objętymi decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej jest obowiązane do dokonania wycinki drzew i krzewów oraz ich uprzątnięcia w terminie oraz na warunkach ustalonych w porozumieniu między Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe a inwestorem.

Jeżeli w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe wystąpienia o zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, nie dojdzie do jego zawarcia, termin oraz warunki wycinki drzew lub krzewów oraz ich uprzątnięcia ustala wojewoda w drodze decyzji; organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do wojewody w sprawie tej decyzji jest minister właściwy do spraw środowiska.

Drewno pozyskane z wycinki drzew i krzewów, o której mowa w ust. 1, staje się nieodpłatnie własnością Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Koszty wycinki drzew i krzewów oraz ich uprzątnięcia ponosi inwestor według stawek rynkowych.

W terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, nadleśniczy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe zarządzający dotychczas nieruchomościami oznaczonymi w tej decyzji może wystąpić do inwestora o przyznanie nieruchomości zastępczej. Nieruchomość zastępcza stanowi las w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach albo grunt przeznaczony do zalesienia określony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a jej wartość rynkowa lub powierzchnia powinny być równowarte wartości rynkowej lub powierzchni nieruchomości, w stosunku do których Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe utraciło zarząd.

W terminie 3 miesięcy od dnia wystąpienia o przyznanie nieruchomości zastępczej inwestor jest obowiązany do złożenia nadleśniczemu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oferty w przedmiocie nieruchomości zastępczej. W przypadku przyjęcia oferty inwestor i nadleśniczy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w terminie 3 miesięcy, zawierają umowę przenoszącą własność nieruchomości zastępczej na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez tego nadleśniczego; z dniem zawarcia tej umowy Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe z mocy prawa obejmuje zarząd nabytej nieruchomości.

Wartość nieruchomości przyznanej na podstawie ust. 5 zalicza się na poczet odszkodowania, o którym mowa w art. 25.

Przepisy ust. 3-5 i 7 stosuje się odpowiednio do nieruchomości stanowiących las w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej innych niż będące w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe na podstawie przepisów tej ustawy.

Decyzje administracyjne, o których mowa w ustawie, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Odwołanie od decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, wnosi się w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia stronie albo w terminie 14 dni od dnia, w którym zawiadomienie o ich wydaniu w drodze obwieszczenia uważa się za dokonane.

Odwołanie od decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, zawiera zarzuty odnoszące się do decyzji, określa istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazuje dowody uzasadniające to żądanie.

Odwołanie od decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, rozpatruje się w terminie 14 dni, z wyjątkiem decyzji, o których mowa w art. 3 ust. 1 i art. 14 ust. 1, od których odwołanie rozpatruje się w terminie 60 dni, oraz decyzji, o której mowa w art. 17 ust. 1.

Do odwołania od decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, przepisu art. 135 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się, z wyjątkiem odwołania od decyzji, o której mowa w art. 14 ust. 1, w przypadku gdy to odwołanie zawiera wskazanie niezgodności tej decyzji z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach lub w przypadku nieuwzględnienia postanowień decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Do terminów, o których mowa w ust. 4, nie wlicza się terminów i okresów określonych w art. 35 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W postępowaniach administracyjnych, o których mowa w ustawie:

W postępowaniu przed organem wyższego stopnia oraz przed sądem administracyjnym nie uchyla się decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, ani nie stwierdza się ich nieważności w całości, w przypadku gdy wadą jest dotknięta tylko część decyzji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, nieruchomości lub działki.

W postępowaniu administracyjnym w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie, nie stosuje się przepisów art. 159 Kodeksu postępowania administracyjnego.

O każdym przypadku niewydania w terminie decyzji, o których mowa w:

- podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

Do skarg na decyzje administracyjne, o których mowa w ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi   (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 i 803), z wyłączeniem art. 61 § 3 tej ustawy, z tym że:

Do skarg na decyzje o pozwoleniu na budowę inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej wniesionych na podstawie art. 86g ust. 5 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko stosuje się przepis art. 86g ust. 8 tej ustawy.

Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy skarg na decyzje o pozwoleniu na budowę inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, w ramach których wydano postanowienie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Termin na rozpatrzenie skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku wydanego na podstawie skargi, o której mowa w ust. 1, wynosi 2 miesiące od dnia wniesienia skargi kasacyjnej.

Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej, jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji został złożony po upływie 60 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę. Przepis art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

Nie stwierdza się nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni szczytowo-pompowej, jeżeli wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji został złożony po upływie 60 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę. Przepis art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

W przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej sąd administracyjny po upływie 60 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę może stwierdzić jedynie, że decyzja narusza prawo z przyczyn określonych w art. 145 lub art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W przypadku uwzględnienia skargi na decyzję o pozwoleniu na budowę elektrowni szczytowo-pompowej sąd administracyjny po upływie 60 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a inwestor rozpoczął budowę może stwierdzić jedynie, że decyzja narusza prawo z przyczyn określonych w art. 145 lub art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się w przypadku niezgodności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

Przepisów ust. 2 i 4 nie stosuje się w przypadku niezgodności decyzji o pozwoleniu na budowę elektrowni szczytowo-pompowej z:

W przypadku stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej albo stwierdzenia, że ta decyzja została wydana z naruszeniem prawa, naprawienie szkody powstałej w wyniku wykonania tej decyzji następuje wyłącznie przez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości uzgodnionej z poszkodowanym lub właściwym organem lub podmiotem uprawnionym do reprezentacji interesów Skarbu Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy stwierdzenie nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nastąpiło na skutek niezgodności tej decyzji z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

Do zmiany decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że zgodę wyraża wyłącznie inwestor.

Wniosek o zmianę decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, w zakresie objęcia nieruchomości znajdujących się na terenie objętym inwestycją w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej skutkami, o których mowa w art. 22 ust. 5, 8 i 9 lub art. 26 ust. 1, zawiera dane określone w art. 4 ust. 1 pkt 7-15. Przepisów art. 4 ust. 2 pkt 1-14 i 17-19 nie stosuje się.

Stronami postępowania o zmianę decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, w zakresie, o którym mowa w ust. 2, są wyłącznie inwestor, właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej wnioskiem oraz właściwy zarządca drogi lub właściwy zarządca infrastruktury kolejowej lub inny właściwy podmiot zarządzający obszarem kolejowym.

Do przygotowania i realizacji inwestycji towarzyszącej przepisy rozdziałów 2-4 stosuje się odpowiednio.

Inwestycję towarzyszącą określa się w:

Koszty realizacji inwestycji towarzyszącej stanowią koszty uzasadnione w rozumieniu art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 22a ust. 2 ustawy zmienianej w art. 41, przekazał odpis na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw   (Dz. U. poz. 2538, z późn. zm.⁴⁾Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 412, 1210, 1495 i 1532, z 2021 r. poz. 1093 oraz z 2022 r. poz. 202, 1477, 1692, 2243 i 2687.), w odniesieniu do okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia wejścia w życie art. 22a ust. 2 ustawy zmienianej w art. 41, Zarządca Rozliczeń S.A., o którym mowa w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej   (Dz. U. z 2022 r. poz. 311), zwraca przekazane środki temu podmiotowi w terminie do dnia 31 sierpnia 2023 r. na wniosek tego podmiotu złożony do Zarządcy Rozliczeń S.A. w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Wnioski złożone po tym terminie pozostawia się bez rozpoznania.

W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 22a ust. 2 ustawy zmienianej w art. 41, w odniesieniu do okresu od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia wejścia w życie art. 22a ust. 2 ustawy zmienianej w art. 41 nie przekazał odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 41, nie przekazuje tego odpisu.