1.
Dowódca może przyznać zapomogę, o której mowa w art. 443 ust. 1 pkt 2 ustawy, na wniosek:
1)
zainteresowanego żołnierza zawodowego;
2)
innego przełożonego żołnierza zawodowego niż przełożony, o którym mowa w § 2 ust.
2;
3)
organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 344 ust. 1 ustawy.
2.
Minister Obrony Narodowej może przyznać zapomogę, o której mowa w art. 443 ust. 1
pkt 2 ustawy, żołnierzowi zawodowemu na wniosek:
1)
zainteresowanego żołnierza zawodowego;
2)
dowódcy oraz jego przełożonych;
3)
organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 344 ust. 1 ustawy.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, przesyła się Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw socjalnych.
4.
Osobom, o których mowa w art. 443 ust. 2 i 3 ustawy, zapomoga może być przyznana na
ich wniosek lub na wniosek dowódcy oraz jego przełożonych lub organu przedstawicielskiego,
o którym mowa w art. 344 ust. 1 ustawy.
5.
Do wniosków, o których mowa w ust. 1-4, dołącza się dokumenty lub potwierdzone za
zgodność z oryginałem przez dowódcę kopie potwierdzające zaistnienie zdarzenia określonego
w art. 443 ust. 1 pkt 2, ust. 2 albo ust. 3 ustawy, w szczególności zaświadczenia,
umowy, rachunki, faktury, wyciągi.
6.
W przypadkach, o których mowa w art. 443 ust. 2 albo 3 ustawy, przyznanie zapomogi
przez Ministra Obrony Narodowej następuje na wniosek małżonka żołnierza zawodowego,
dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierza zawodowego lub rodziców żołnierza zawodowego
po uprzednim pisemnym poinformowaniu ich o możliwości złożenia takiego wniosku przez
dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełnił ostatnio służbę wojskową.