W
ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
(Dz. U. z 2022 r. poz. 1097 i 2642) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w odnośniku nr 1 do tytułu ustawy:
b)
w pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 i 11 w brzmieniu:
„
10)
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 z dnia 12 grudnia 2017 r.
w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej oraz uchylającej
dyrektywy Rady 91/672/EWG i 96/50/WE (Dz. Urz. UE L 345 z 27.12.2017, str. 53, Dz.
Urz. UE L 274 z 30.07.2021, str. 52 oraz Dz. Urz. UE L 30 z 11.02.2022, str. 3);
11)
dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2020/12 z dnia 2 sierpnia 2019 r. uzupełniającej
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do standardów
dotyczących: kompetencji oraz odpowiadających im wiedzy i umiejętności, egzaminów
praktycznych, zatwierdzania symulatorów oraz stanu zdrowia (Dz. Urz. UE L 6 z 10.01.2020,
str. 15).
”
;
2)
do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 2 w brzmieniu:
„
2) Niniejsza ustawa służy stosowaniu:
1)
rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/182 z dnia 14 stycznia 2020 r. w sprawie
wzorów stosowanych w dziedzinie kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej (Dz.
Urz. UE L 38 z 11.02.2020, str. 1);
2)
rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/473 z dnia 20 stycznia 2019 r. uzupełniającego
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do norm dotyczących
baz danych na temat unijnych świadectw kwalifikacji, żeglarskich książeczek pracy
i dzienników pokładowych (Dz. Urz. UE L 100 z 01.04.2020, str. 1).
”
;
3)
w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„
3.
Przepisy ustawy stosuje się także do statków służących do przewozów międzybrzegowych,
przewozu osób lub ładunków, uprawiania sportu lub rekreacji, połowu ryb, wykonywania
robót technicznych lub eksploatacji złóż kruszywa na innych wodach śródlądowych niż
określone w ust. 1, z tym że do statków wykorzystywanych do celów niezwiązanych z
uprawianiem sportu lub rekreacji lub przewozem osób, o długości kadłuba nieprzekraczającej
7,5 m, jeżeli nie są wyposażone w napęd mechaniczny o mocy silnika przekraczającej
10 kW, kierowanych przez osoby, które ukończyły 18 lat, stosuje się wyłącznie przepisy
dotyczące bezpieczeństwa ruchu, wyposażenia, sygnalizacji i łączności.
”
;
4)
w art. 4 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„
3.
Przepisy dotyczące obowiązku, o którym mowa w art. 35 ust. 1, w zakresie posiadania
unijnych świadectw kwalifikacji, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2, oraz przepisy
art. 38 stosuje się także do członków załogi pokładowej statków morskich przebywających
na śródlądowych drogach wodnych, z wyjątkiem członków załogi pokładowej statku innych
niż kapitanowie, posiadających świadectwo wydane lub uznane zgodnie z
Międzynarodową konwencją o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania
im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzoną w Londynie dnia 7 lipca 1978 r.
(Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286, z 2018 r. poz. 1866 i 2088 oraz z 2019 r. poz. 103), zwaną dalej „konwencją STCW”.
”
;
5)
w art. 5 w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16-35
w brzmieniu:
„
16)
ekspert w dziedzinie żeglugi pasażerskiej - osobę pełniącą służbę na pokładzie statku,
która ma kwalifikacje do podejmowania działań w sytuacjach nadzwyczajnych na pokładzie
statków pasażerskich;
17)
ekspert w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego - osobę wykwalifikowaną do zajmowania
się procedurą bunkrowania statków napędzanych skroplonym gazem ziemnym lub do sprawowania
funkcji kierownika takiego statku;
18)
holownik - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do holowania
innych statków;
19)
lodołamacz - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony do łamania lodów;
20)
łódź przewozowa - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony
do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;
21)
mały statek - statek, którego długość kadłuba jest mniejsza niż 20 m, a iloczyn długości,
szerokości i zanurzenia nie przekracza 100 m3, z wyjątkiem:
b)
statków przeznaczonych do przewozu więcej niż 12 pasażerów,
e)
statków przeznaczonych lub używanych do wykonywania prac technicznych, utrzymania
szlaków żeglugowych lub eksploatacji złóż kruszyw
- niezależnie od długości ich kadłuba oraz iloczynu długości, szerokości i zanurzenia;
22)
obiekt pływający - statek nieprzeznaczony do uprawiania żeglugi, wykorzystywany do
celów mieszkalnych, biurowych, gastronomicznych, hotelowych, warsztatowych, jako przystań,
dok albo zakład kąpielowy;
23)
pchacz - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do pchania
innych statków;
24)
poziom operacyjny - poziom związany z pełnieniem funkcji marynarza, starszego marynarza
lub sternika oraz utrzymywaniem kontroli nad wykonywaniem zadań w ramach pełnionej
funkcji zgodnie z właściwymi procedurami oraz pod kierownictwem osoby pełniącej funkcję
na poziomie zarządzania;
25)
poziom zarządzania - poziom związany z pełnieniem funkcji kapitana oraz kierowaniem
innymi członkami załogi pokładowej w celu prawidłowego wykonywania zadań w zakresie
eksploatacji statku;
26)
prom - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony do
przewozu osób lub ładunków z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;
27)
scalone materiały pływające - konstrukcję przystosowaną do pływania niebędącą statkiem,
w szczególności tratwy, sprzężone łodzie flisackie lub beczki;
28)
statek bez napędu mechanicznego - statek nieposiadający mechanicznych urządzeń napędowych,
przeznaczony do przemieszczania w zestawie pchanym, holowanym lub sprzężonym;
29)
statek o napędzie mechanicznym - każdy statek wprowadzany w ruch przez mechaniczne
urządzenie napędowe, z wyjątkiem statków, których mechaniczne urządzenie napędowe
jest używane tylko do małych przemieszczeń w portach albo do zwiększenia sterowności
statków;
30)
statek pasażerski - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany
do przewozu więcej niż 12 pasażerów;
31)
świadectwo operatora radiowego - świadectwo operatora urządzeń radiowych w służbie
radiokomunikacyjnej żeglugi śródlądowej;
32)
zatwierdzony program szkolenia - program szkolenia objęty uznaniem ministra właściwego
do spraw żeglugi śródlądowej, o którym mowa w art. 36i ust. 3, lub program szkolenia
zatwierdzony przez właściwy organ innego państwa członkowskiego;
33)
zestaw holowany - jeden albo więcej statków lub scalonych materiałów pływających holowanych
przez holownik;
34)
zestaw pchany - sztywno lub elastycznie połączone statki, z których przynajmniej jeden
znajduje się przed pchaczem;
35)
zestaw sprzężony - statki połączone burtami, z których żaden nie znajduje się przed
statkiem o napędzie mechanicznym napędzającym te statki.
”
;
6)
w art. 9 w ust. 2 w pkt 12 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 13 w brzmieniu:
„
13)
zatwierdzanie i kontrola symulatorów, na których mają się odbywać egzaminy, o których
mowa w art. 36e ust. 5 pkt 1.
”
;
8)
w art. 15 w ust. 5 wyrazy „art. 35 ust. 5” zastępuje się wyrazami „art. 35 ust. 3”;
9)
w art. 17 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„
2)
ukończyła szkołę ponadpodstawową prowadzącą kształcenie w zakresie żeglugi śródlądowej;
”
;
10)
w art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„
3.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób oznaczania statków, uwzględniając wielkość, rodzaj i przeznaczenie statku oraz
czytelność i trwałość uwidocznionych oznaczeń.
”
;
11)
art. 35 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 35.
1.
Statek posiada załogę, której skład i kwalifikacje zapewniają bezpieczeństwo żeglugi.
2.
Potwierdzeniem posiadania kwalifikacji są następujące dokumenty kwalifikacyjne:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji członka załogi pokładowej;
2)
unijne świadectwo kwalifikacji do wykonywania szczególnych operacji;
3)
patent żeglarski uprawniający do kierowania statkiem;
4)
patent mechanika statkowego uprawniający do obsługi maszyn napędowych;
5)
świadectwo uprawniające do zajmowania innych stanowisk na statku.
3.
Uznaje się:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji członka załogi pokładowej oraz unijne świadectwo kwalifikacji
do wykonywania szczególnych operacji wydane przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego;
2)
świadectwo kwalifikacji wydane zgodnie z przepisami dotyczącymi składu załóg statków
na Renie wydanymi przez Centralną Komisję Żeglugi na Renie na podstawie Konwencji
o żegludze na Renie, w których określono wymogi do uzyskania tego świadectwa kwalifikacji
identyczne jak wymogi zawarte w dyrektywie 2017/2397;
3)
świadectwo kwalifikacji wydane przez państwo trzecie zgodnie z przepisami krajowymi
tego państwa, które uzyskało uznanie Komisji Europejskiej zgodnie z art. 10 ust. 5
dyrektywy 2017/2397.
4.
Członek załogi statku jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego
organu dokumenty, o których mowa w ust. 2 lub 3, wymagane odpowiednio do zajmowanego
stanowiska.
5.
Przepisów ust. 1-3 dotyczących kwalifikacji załóg nie stosuje się do załogi statku
przeznaczonego lub używanego wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji.
”
;
12)
po art. 35 dodaje się art. 35a-35e w brzmieniu:
„
Art. 35a.
Do uzyskania albo przedłużenia ważności:
1)
unijnych świadectw kwalifikacji i szczególnego zezwolenia dla kapitana - jest wymagana
praktyka pływania, liczona w dniach, odbyta przez członków załogi statków żeglugi
śródlądowej w służbie pokładowej na pokładzie statku żeglugi w trakcie rejsu po śródlądowych
drogach wodnych państw członkowskich, a w przypadku śródlądowych dróg wodnych, które
nie leżą w całości na terytorium Unii Europejskiej, również na odcinkach położonych
poza tym terytorium, w tym również operacje załadunku i rozładunku wymagające czynnych
działań nawigacyjnych;
2)
dokumentów kwalifikacyjnych innych niż wymienione w pkt 1 - jest wymagana praktyka
pływania, liczona w dniach, odbyta przez członków załogi statku żeglugi śródlądowej
odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej na pokładzie statku w trakcie rejsu
po wodach śródlądowych, w tym również operacje załadunku i rozładunku wymagające czynnych
działań nawigacyjnych.
Art. 35b.
1.
W służbie pokładowej ustala się następujące dokumenty kwalifikacyjne:
1)
na poziomie podstawowym:
a)
unijne świadectwo kwalifikacji młodszego marynarza żeglugi śródlądowej,
b)
unijne świadectwo kwalifikacji praktykanta żeglugi śródlądowej;
2)
na poziomie operacyjnym:
a)
unijne świadectwo kwalifikacji marynarza żeglugi śródlądowej,
b)
unijne świadectwo kwalifikacji starszego marynarza żeglugi śródlądowej,
c)
unijne świadectwo kwalifikacji sternika żeglugi śródlądowej;
3)
na poziomie zarządzania:
a)
unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej,
b)
szczególne zezwolenie dla kapitana na:
-
-
uprawianie żeglugi na wodach morskich,
-
-
uprawianie żeglugi z pomocą radaru,
-
-
prowadzenie dużego konwoju;
4)
do wykonywania szczególnych operacji:
a)
unijne świadectwo kwalifikacji eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej,
b)
unijne świadectwo kwalifikacji eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego;
5)
patent żeglarski:
a)
przewoźnika żeglugi śródlądowej,
b)
młodszego stermotorzysty żeglugi śródlądowej,
c)
stermotorzysty żeglugi śródlądowej.
2.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji młodszego marynarza żeglugi śródlądowej
jest wymagane posiadanie dokumentu stwierdzającego odbycie podstawowego przeszkolenia
w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na statkach, wydanego przez armatora.
3.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji praktykanta żeglugi śródlądowej jest
wymagane posiadanie umowy o praktyki zawartej przez wnioskodawcę z armatorem albo
zaświadczenia wydanego przez uczelnię lub szkołę ponadpodstawową prowadzące kształcenie
w zakresie żeglugi śródlądowej potwierdzających, że wnioskodawca w ramach zajęć prowadzonych
przez tę uczelnię lub szkołę ponadpodstawową będzie odbywał praktykę na statkach żeglugi
śródlądowej.
4.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji marynarza żeglugi śródlądowej jest wymagane
spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia trwającego co najmniej dwa lata i obejmującego
standardy kompetencji oraz odpowiadającej im wiedzy i umiejętności dla poziomu operacyjnego
oraz odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia praktyki pływania na
statku niebędącym małym statkiem wynoszącej co najmniej 90 dni albo
2)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 360 dni lub - w przypadku, w którym wnioskodawca może przedstawić
dowód posiadania doświadczenia zawodowego wynoszącego co najmniej 250 dni, które wnioskodawca
zdobył na statku morskim w charakterze członka załogi pokładowej - co najmniej 180
dni, oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności
wymaganych na tym stanowisku, albo
3)
przed przystąpieniem do zatwierdzonego programu szkolenia posiadanie:
a)
co najmniej pięcioletniego doświadczenia zawodowego lub
b)
co najmniej 500 dni doświadczenia zawodowego na statku morskim jako członek załogi
pokładowej, lub
c)
ukończonego szkolenia zawodowego trwającego co najmniej trzy lata
- oraz ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia obejmującego standardy kompetencji
oraz odpowiadającej im wiedzy i umiejętności dla poziomu operacyjnego trwającego co
najmniej dziewięć miesięcy i odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia
praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem wynoszącej
co najmniej 90 dni.
5.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji starszego marynarza żeglugi śródlądowej
jest wymagane spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 180 dni i w trakcie odbywania tej praktyki posiadanie unijnego
świadectwa kwalifikacji marynarza żeglugi śródlądowej lub świadectwa marynarza - uznanego
na podstawie art. 35 ust. 3 albo
2)
ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia obejmującego standardy kompetencji oraz
odpowiadającej im wiedzy i umiejętności dla poziomu operacyjnego trwającego co najmniej
trzy lata i odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia praktyki pływania
w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem wynoszącej co najmniej 270
dni.
6.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji sternika żeglugi śródlądowej jest wymagane
spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 180 dni i w trakcie odbywania tej praktyki posiadanie unijnego
świadectwa kwalifikacji starszego marynarza żeglugi śródlądowej lub świadectwa starszego
marynarza - uznanego na podstawie art. 35 ust. 3, oraz posiadanie świadectwa operatora
radiowego albo
2)
ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia obejmującego standardy kompetencji dla
poziomu operacyjnego oraz odpowiadającej im wiedzy i umiejętności trwającego co najmniej
trzy lata, odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia praktyki pływania
w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem wynoszącej co najmniej 360
dni oraz posiadanie świadectwa operatora radiowego, albo
3)
posiadanie co najmniej 500 dni doświadczenia zawodowego jako kapitan żeglugi morskiej,
uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych
na tym stanowisku oraz posiadanie świadectwa operatora radiowego.
7.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej jest wymagane
spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia obejmującego standardy kompetencji oraz
odpowiadającej im wiedzy i umiejętności dla poziomu zarządzania trwającego co najmniej
trzy lata, odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia lub po jego ukończeniu
praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem wynoszącej
co najmniej 360 dni oraz posiadanie świadectwa operatora radiowego albo
2)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 180 dni i w trakcie odbywania tej praktyki posiadanie unijnego
świadectwa kwalifikacji sternika żeglugi śródlądowej lub świadectwa sternika - uznanego
na podstawie art. 35 ust. 3, uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy
i umiejętności wymaganych na tym stanowisku oraz posiadanie świadectwa operatora radiowego,
albo
3)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 540 dni lub - w przypadku, w którym wnioskodawca może przedstawić
dowód posiadania doświadczenia zawodowego wynoszącego co najmniej 500 dni, które wnioskodawca
zdobył na statku morskim w charakterze członka załogi pokładowej - co najmniej 180
dni, uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych
na tym stanowisku oraz posiadanie świadectwa operatora radiowego, albo
4)
posiadanie przed przystąpieniem do zatwierdzonego programu szkolenia co najmniej pięcioletniego
doświadczenia zawodowego lub co najmniej 500 dni doświadczenia zawodowego na statku
morskim jako członek załogi pokładowej lub ukończonego, przed przystąpieniem do zatwierdzonego
programu szkolenia, szkolenia zawodowego trwającego co najmniej trzy lata, ukończenie
zatwierdzonego programu szkolenia obejmującego standardy kompetencji oraz odpowiadające
im wiedzę i umiejętności dla poziomu zarządzania trwającego co najmniej półtora roku,
odbycie w ramach tego zatwierdzonego programu szkolenia praktyki pływania w służbie
pokładowej na statku niebędącym małym statkiem wynoszącej co najmniej 180 dni, a po
ukończeniu tego programu odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku
niebędącym małym statkiem wynoszącej co najmniej 180 dni oraz posiadanie świadectwa
operatora radiowego.
8.
Do uzyskania szczególnego zezwolenia dla kapitana jest wymagane:
1)
uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych
na tym stanowisku - w przypadku szczególnego zezwolenia na uprawianie żeglugi na wodach
morskich lub na uprawianie żeglugi z pomocą radaru;
2)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statku niebędącym małym statkiem
wynoszącej co najmniej 720 dni, w tym przez co najmniej 540 dni w trakcie odbywania
tej praktyki posiadanie unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej
lub świadectwa kapitana - uznanego na podstawie art. 35 ust. 3 i przez co najmniej
180 dni zajmowanie stanowiska sternika dużego konwoju - w przypadku szczególnego zezwolenia
na prowadzenie dużego konwoju.
9.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej
jest wymagane uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności
wymaganych na tym stanowisku.
10.
Do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji eksperta w dziedzinie skroplonego gazu
ziemnego jest wymagane uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i
umiejętności wymaganych na tym stanowisku.
11.
Do uzyskania patentu żeglarskiego przewoźnika żeglugi śródlądowej jest wymagane spełnienie
jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej wynoszącej co najmniej 300 dni, w tym
przez co najmniej 90 dni na promie w charakterze pomocnika przewoźnika, oraz uzyskanie
pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku
albo
2)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej wynoszącej co najmniej 150 dni, w tym
przez co najmniej 90 dni na promie w charakterze pomocnika przewoźnika, uzyskanie
pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku
oraz przedstawienie dowodu posiadania doświadczenia zawodowego wynoszącego co najmniej
250 dni, które wnioskodawca zdobył na statku morskim w charakterze członka załogi
pokładowej.
12.
Do uzyskania patentu żeglarskiego młodszego stermotorzysty żeglugi śródlądowej jest
wymagane spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach z napędem mechanicznym
wynoszącej co najmniej 90 dni oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu
wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku albo
2)
posiadanie dokumentu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 37a ust. 3, potwierdzającego
posiadanie uprawnień do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych lub przedstawienie
dokumentu potwierdzającego posiadanie doświadczenia zawodowego wynoszącego co najmniej
180 dni, które wnioskodawca zdobył na statku morskim w charakterze członka załogi
pokładowej, a także odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach z napędem
mechanicznym wynoszącej co najmniej 30 dni oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu
z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku.
13.
Do uzyskania patentu żeglarskiego stermotorzysty żeglugi śródlądowej jest wymagane
spełnienie jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach z napędem mechanicznym
wynoszącej co najmniej 360 dni oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu
wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku albo
2)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach z napędem mechanicznym
wynoszącej co najmniej 270 dni i w trakcie odbywania tej praktyki posiadanie patentu
żeglarskiego młodszego stermotorzysty żeglugi śródlądowej, albo
3)
posiadanie stopnia chorążego Marynarki Wojennej albo Straży Granicznej w dziale pokładowym
oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych
na tym stanowisku, albo
4)
odbycie praktyki pływania w służbie pokładowej na statkach z napędem mechanicznym
wynoszącej co najmniej 240 dni, uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu
wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku oraz przedstawienie dokumentu potwierdzającego
posiadanie doświadczenia zawodowego wynoszącego co najmniej 250 dni, które wnioskodawca
zdobył na statku morskim w charakterze członka załogi pokładowej.
14.
Dokumenty kwalifikacyjne uprawniają do zajmowania następujących stanowisk na statkach
żeglugi śródlądowej oraz do wykonywania następujących czynności:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji młodszego marynarza żeglugi śródlądowej uprawnia do
zajmowania stanowiska młodszego marynarza na każdym statku żeglugi śródlądowej, a
po odbyciu dodatkowej 90-dniowej praktyki i jej zatwierdzeniu, również do kierowania
małymi statkami bez napędu mechanicznego;
2)
unijne świadectwo kwalifikacji praktykanta żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania
stanowiska praktykanta na każdym statku żeglugi śródlądowej;
3)
unijne świadectwo kwalifikacji marynarza żeglugi śródlądowej uprawnia do:
a)
zajmowania stanowiska:
-
-
marynarza na każdym statku żeglugi śródlądowej,
-
-
kierownika obiektu pływającego,
b)
kierowania:
-
-
małymi statkami bez napędu mechanicznego,
-
-
scalonymi materiałami pływającymi o iloczynie długości i szerokości nieprzekraczającym
20 m2;
4)
unijne świadectwo kwalifikacji starszego marynarza żeglugi śródlądowej uprawnia do:
a)
zajmowania stanowiska:
-
-
starszego marynarza na każdym statku żeglugi śródlądowej,
-
-
kierownika obiektu pływającego,
b)
kierowania:
-
-
małymi statkami bez napędu mechanicznego,
-
-
scalonymi materiałami pływającymi;
5)
unijne świadectwo kwalifikacji sternika żeglugi śródlądowej uprawnia do:
a)
zajmowania stanowiska:
-
-
sternika na każdym statku żeglugi śródlądowej,
-
-
kierownika obiektu pływającego,
b)
kierowania:
-
-
małymi statkami bez napędu mechanicznego,
-
-
scalonymi materiałami pływającymi;
6)
unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania
stanowiska kierownika na każdym statku żeglugi śródlądowej, z uwzględnieniem art.
35e ust. 1;
7)
unijne świadectwo kwalifikacji eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej uprawnia
do zajmowania stanowiska eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej na każdym statku
pasażerskim żeglugi śródlądowej;
8)
unijne świadectwo kwalifikacji eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego uprawnia
do zajmowania stanowiska eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego na każdym
statku żeglugi śródlądowej napędzanym skroplonym gazem ziemnym;
9)
patent żeglarski przewoźnika żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania stanowiska
kierownika promu nieporuszającego się swobodnie lub łodzi przewozowej bez napędu mechanicznego;
10)
patent żeglarski młodszego stermotorzysty żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania
stanowiska kierownika małego statku żeglugi śródlądowej, którego długość kadłuba nie
przekracza 10 m;
11)
patent żeglarski stermotorzysty żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania stanowiska
kierownika na każdym małym statku żeglugi śródlądowej.
Art. 35c.
1.
W służbie maszynowej ustala się następujące dokumenty kwalifikacyjne:
1)
świadectwo motorzysty żeglugi śródlądowej;
2)
patent mechanika statkowego żeglugi śródlądowej.
2.
Do uzyskania świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej jest wymagane spełnienie jednego
z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania na statku niebędącym małym statkiem o napędzie mechanicznym
wynoszącej co najmniej 360 dni oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z zakresu
wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku albo
2)
posiadanie co najmniej wykształcenia zasadniczego zawodowego lub wykształcenia zasadniczego
branżowego w zakresie: mechaniki, elektrotechniki lub budowy i eksploatacji maszyn,
odbycie praktyki pływania na statku niebędącym małym statkiem o napędzie mechanicznym
wynoszącej co najmniej 180 dni oraz uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu z umiejętności
praktycznych, albo
3)
posiadanie świadectwa ukończenia szkoły ponadpodstawowej prowadzącej kształcenie w
zakresie żeglugi śródlądowej, albo
4)
posiadanie świadectwa motorzysty wachtowego w żegludze morskiej, albo
5)
posiadanie co najmniej stopnia marynarza albo podoficera rezerwy Marynarki Wojennej
albo Straży Granicznej o specjalności motorzysty okrętowego.
3.
Do uzyskania patentu mechanika statkowego żeglugi śródlądowej jest wymagane spełnienie
jednego z poniższych wymagań:
1)
odbycie praktyki pływania w służbie maszynowej na statku niebędącym małym statkiem
o napędzie mechanicznym wynoszącej co najmniej 720 dni oraz uzyskanie pozytywnego
wyniku z egzaminu z zakresu wiedzy i umiejętności wymaganych na tym stanowisku albo
2)
odbycie praktyki pływania w służbie maszynowej na statku niebędącym małym statkiem
o napędzie mechanicznym wynoszącej co najmniej 360 dni i w trakcie odbywania tej praktyki
posiadanie świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej, albo
3)
posiadanie dyplomu oficera mechanika w żegludze morskiej, stopnia oficera służby mechanicznej
Marynarki Wojennej albo stopnia oficera Straży Granicznej o specjalności mechanika.
4.
W przypadku osób, które posiadają co najmniej świadectwo ukończenia szkoły ponadpodstawowej
prowadzącej kształcenie w zakresie żeglugi śródlądowej, wymiar praktyki pływania,
o której mowa w ust. 3 pkt 1, wynosi 360 dni.
5.
W przypadku osób, które posiadają doświadczenie zawodowe uzyskane na statku morskim
w charakterze członka załogi w służbie maszynowej, doświadczenie to zalicza się na
potrzeby odbycia praktyki pływania, o której mowa odpowiednio w ust. 2 pkt 1 oraz
w ust. 3 pkt 1 i 2, w całości.
6.
Świadectwo motorzysty żeglugi śródlądowej uprawnia do samodzielnej obsługi urządzeń
maszynowych o łącznej mocy maszyn do 300 kW.
7.
Patent mechanika statkowego żeglugi śródlądowej uprawnia do zajmowania stanowiska
mechanika na każdym statku żeglugi śródlądowej.
Art. 35d.
1.
Dokumenty, o których mowa w art. 35 ust. 2, wydaje dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie dokumentu.
2.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy;
3)
adres zamieszkania wnioskodawcy;
4)
numer identyfikacyjny członka załogi - jeżeli został nadany;
3.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się:
1)
aktualną fotografię o wymiarach 3,5 × 4,5 cm - w przypadku unijnych świadectw kwalifikacji
kapitana żeglugi śródlądowej, eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej lub eksperta
w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego;
2)
wyciąg pływania będący odpowiednio wyciągiem z:
a)
zatwierdzonych wpisów w żeglarskiej książeczce pracy lub w dokumencie będącym połączeniem
unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy i potwierdzony przez
dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej, stwierdzający odbycie wymaganej praktyki pływania
na określonym stanowisku i wymieniający rodzaje statków oraz:
-
-
śródlądowe drogi wodne, na których została odbyta praktyka pływania - w przypadku
wniosku o wydanie unijnego świadectwa kwalifikacji,
-
-
wody śródlądowe, na których została odbyta praktyka pływania - w przypadku pozostałych
dokumentów kwalifikacyjnych, lub
b)
książki kontroli pracy sprzętu transportowego lub innego dokumentu potwierdzającego
przebieg służby, potwierdzony przez właściwego kierownika jednostki organizacyjnej
służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, stwierdzający odbycie
wymaganej praktyki pływania na określonym stanowisku i wymieniający rodzaje statków
oraz wody śródlądowe, na których praktyka pływania została odbyta - w przypadku patentów
młodszego stermotorzysty i stermotorzysty żeglugi śródlądowej
- w przypadku gdy zgodnie z art. 35b ust. 4-13 i art. 35c ust. 2 i 3 określono wymóg
odbycia praktyki pływania;
3)
wyciąg pływania będący wyciągiem z dokumentu potwierdzającego praktykę pływania na
wodach morskich potwierdzony przez właściwy organ lub kopię innego dokumentu stwierdzającego
posiadanie morskich kwalifikacji zawodowych - w przypadku gdy zgodnie z art. 35b ust.
4-13 i art. 35c ust. 2 i 3 określono wymóg odbycia takiej praktyki pływania lub posiadania
takiego dokumentu;
4)
zaświadczenie właściwej komisji egzaminacyjnej o uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu
z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności wymaganych do uzyskania dokumentu kwalifikacyjnego,
o którego wydanie wnioskodawca się ubiega - w przypadku gdy zgodnie z art. 35b ust.
4-13 i art. 35c ust. 2 i 3 określono konieczność przeprowadzenia egzaminu dla tego
rodzaju dokumentu;
5)
kopię umowy o praktyki zawartej przez wnioskodawcę z armatorem albo zaświadczenie
wydane przez uczelnię lub szkołę ponadpodstawową prowadzące kształcenie w zakresie
żeglugi śródlądowej potwierdzające, że wnioskodawca w ramach zajęć prowadzonych przez
tę uczelnię lub szkołę ponadpodstawową będzie odbywał praktykę na statkach żeglugi
śródlądowej - w przypadku unijnego świadectwa kwalifikacji praktykanta żeglugi śródlądowej;
6)
kopię dokumentu potwierdzającego ukończenie zatwierdzonego programu szkolenia - w
przypadku gdy wnioskodawca ukończył taki program szkolenia;
7)
kopię świadectwa zdrowia, o którym mowa w art. 36b ust. 2;
8)
kopie dokumentów potwierdzających posiadanie odpowiedniego wykształcenia - w przypadkach
przewidzianych w art. 35b ust. 4-13 i art. 35c ust. 2 i 3;
9)
dokument będący połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki
pracy, a w przypadku osób, które nie posiadają takiego dokumentu, wniosek o wydanie
dokumentu będącego połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki
pracy, o którym mowa w art. 38 ust. 1 - w przypadku dokumentów, o których mowa w art.
35 ust. 2 pkt 1 i 3-5, z wyjątkiem unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi
śródlądowej;
10)
kopię dokumentu potwierdzającego odbycie podstawowego przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy na statkach - w przypadku unijnego świadectwa kwalifikacji młodszego
marynarza żeglugi śródlądowej;
11)
kopię dokumentu, o którym mowa w art. 37a ust. 3, potwierdzającego posiadanie uprawnień
do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych - w przypadku patentu żeglarskiego
młodszego stermotorzysty żeglugi śródlądowej;
12)
kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie stopnia chorążego Marynarki Wojennej albo
Straży Granicznej w dziale pokładowym - w przypadku patentu żeglarskiego stermotorzysty
żeglugi śródlądowej;
13)
kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie:
a)
stopnia oficera służby mechanicznej Marynarki Wojennej albo
b)
stopnia oficera Straży Granicznej o specjalności mechanika, albo
c)
dyplomu oficera mechanika w żegludze morskiej
- w przypadku patentu mechanika statkowego żeglugi śródlądowej;
14)
kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie:
a)
co najmniej stopnia marynarza albo podoficera rezerwy Marynarki Wojennej albo Straży
Granicznej o specjalności motorzysty okrętowego albo
b)
świadectwa motorzysty wachtowego w żegludze morskiej
- w przypadku świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej.
4.
Dokumenty, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 3-5, z wyjątkiem unijnego świadectwa
kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej, wydaje się przez dokonanie stosownego wpisu
w dokumencie będącym połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki
pracy.
5.
Dokumenty, o których mowa w art. 35 ust. 2, wydaje się na okres ważności świadectwa
zdrowia, o którym mowa w art. 36b ust. 2, przy czym unijne świadectwo kwalifikacji:
1)
kapitana żeglugi śródlądowej - na okres nie dłuższy niż 13 lat;
2)
do wykonywania szczególnych operacji - na okres nie dłuższy niż 5 lat.
6.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej przedłuża ważność dokumentów, o których mowa w
art. 35 ust. 2, których ważność wygasła lub wkrótce wygaśnie, na wniosek posiadacza
dokumentu.
7.
Przedłużenie, o którym mowa w ust. 6, następuje odpowiednio przez wydanie nowego dokumentu
albo dokonanie stosownego wpisu w dokumencie będącym połączeniem unijnych świadectw
kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy.
8.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji:
1)
wydania dokumentu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, w przypadku gdy nie zostały spełnione
warunki dla wydania takiego dokumentu określone w art. 35a, art. 35b ust. 2-13 i art.
35c ust. 2 i 3 lub gdy wnioskodawca już posiada wnioskowany dokument;
2)
przedłużenia ważności dokumentu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, w przypadku gdy nie
zostały spełnione warunki dla przedłużenia ważności takiego dokumentu określone w
art. 35a i art. 36a.
Art. 35e.
1.
Osoba, która:
1)
uprawia żeglugę na znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wodach
morskich stanowiących śródlądowe drogi wodne państw członkowskich, które są określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 3, lub
2)
uprawia żeglugę z pomocą radaru, lub
3)
prowadzi statek napędzany skroplonym gazem ziemnym, lub
4)
prowadzi duży konwój, przez który rozumie się zestaw pchany, którego iloczyn całkowitej
długości i całkowitej szerokości jednostki pchanej wynosi co najmniej 7000 m2
- oprócz posiadania unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej
dodatkowo ma posiadać szczególne zezwolenie dla kapitana, odpowiednie dla rodzaju
żeglugi.
2.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej sporządza wykaz wód morskich znajdujących
się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowiących śródlądowe drogi wodne państw
członkowskich, które są określone w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust.
3, i przekazuje go oraz każdą jego zmianę Komisji Europejskiej.
3.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej publikuje wykaz, o którym mowa w ust.
2, na stronie internetowej urzędu zapewniającego jego obsługę.
4.
Szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, wydaje dyrektor
urzędu żeglugi śródlądowej na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie tego dokumentu.
5.
Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy;
3)
adres zamieszkania wnioskodawcy;
4)
numer identyfikacyjny członka załogi - jeżeli został nadany;
6.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej - jeżeli wnioskodawca
jednocześnie nie występuje o wydanie unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi
śródlądowej;
2)
wyciąg pływania będący odpowiednio wyciągiem z zatwierdzonych wpisów w żeglarskiej
książeczce pracy lub w dokumencie będącym połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji
i żeglarskiej książeczki pracy, potwierdzony przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej,
stwierdzający odbycie wymaganej praktyki pływania na określonym stanowisku i wymieniający
rodzaje statków oraz śródlądowe drogi wodne, na których została odbyta praktyka pływania
- w przypadku szczególnego zezwolenia dla kapitana na prowadzenie dużego konwoju;
3)
zaświadczenie właściwej komisji egzaminacyjnej o uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu
z zakresu wymaganych na tym stanowisku wiedzy i umiejętności - w przypadku szczególnego
zezwolenia dla kapitana na uprawianie żeglugi na wodach morskich lub na uprawianie
żeglugi z pomocą radaru.
7.
Szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, wydaje się
przez wydanie unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej zawierającego
informacje o posiadaniu szczególnego zezwolenia dla kapitana, o którym mowa w ust.
1.
8.
Szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, wydaje się
na czas oznaczony, który jest równy okresowi ważności unijnego świadectwa kwalifikacji
kapitana żeglugi śródlądowej.
9.
Szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wydaje się jako
unijne świadectwo kwalifikacji eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego, na
warunkach określonych w art. 35b ust. 10 i w trybie określonym w art. 35d.
10.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji, wydania szczególnego
zezwolenia dla kapitana, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy nie zostały spełnione
warunki do jego wydania określone w art. 36 ust. 3.
11.
Przepisy ust. 5-10 stosuje się odpowiednio do przedłużenia ważności szczególnego zezwolenia
dla kapitana.
”
;
13)
art. 36 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 36.
1.
Dokument, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 3-5, może uzyskać osoba, która:
1)
ukończyła 18 lat, z tym że w przypadku unijnego świadectwa:
a)
praktykanta - ukończyła 15 lat,
b)
młodszego marynarza - ukończyła 16 lat,
c)
marynarza - ukończyła 17 lat;
2)
wykazuje się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej
potwierdzonym świadectwem zdrowia, o którym mowa w art. 36b ust. 2;
3)
odbyła wymaganą praktykę pływania na statkach w charakterze członka załogi - w przypadkach
i w wymiarze określonych w art. 35b ust. 4-13 i art. 35c ust. 2 i 3;
4)
ukończyła zatwierdzony program szkolenia - w przypadkach określonych w art. 35b ust.
4-7;
5)
uzyskała pozytywny wynik z egzaminu z zakresu wymaganej na tym stanowisku wiedzy i
umiejętności - w przypadkach określonych w art. 35b ust. 4-13 i art. 35c ust. 2 i
3.
2.
Unijne świadectwo kwalifikacji do wykonywania szczególnych operacji, o którym mowa
w art. 35 ust. 2 pkt 2, może uzyskać osoba, która:
2)
wykazuje się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej
potwierdzonym świadectwem zdrowia, o którym mowa w art. 36b ust. 2;
3)
uzyskała pozytywny wynik z egzaminu z zakresu wymaganej na tym stanowisku wiedzy i
umiejętności.
3.
Szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w art. 35e ust. 1, może uzyskać
osoba, która:
1)
posiada unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej lub świadectwo
kapitana uznane na podstawie art. 35 ust. 3, a w przypadku osoby, która jednocześnie
występuje o ten dokument i o unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej,
spełnia również wymagania niezbędne do uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji
kapitana żeglugi śródlądowej;
2)
odbyła wymaganą praktykę pływania na statkach w charakterze członka załogi - w przypadku
i w wymiarze określonym w art. 35b ust. 8 pkt 2;
3)
uzyskała pozytywny wynik z egzaminu z zakresu wymaganej na tym stanowisku wiedzy i
umiejętności - w przypadkach określonych w art. 35b ust. 8 pkt 1.
”
;
14)
po art. 36 dodaje się art. 36a-36l w brzmieniu:
„
Art. 36a.
1.
Ważność dokumentów, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1, 3-5, przedłuża się osobie,
która wykazuje się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu pracy na statkach żeglugi
śródlądowej potwierdzonym świadectwem zdrowia, o którym mowa w art. 36b ust. 2.
2.
Przedłużając ważność unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej,
uwzględnia się szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w art. 35e ust. 1
pkt 1, 2 i 4, w przypadku gdy takie szczególne zezwolenie dla kapitana było zawarte
w dokumencie, którego ważność podlega przedłużeniu.
3.
Warunkiem przedłużenia ważności unijnego świadectwa kwalifikacji eksperta w dziedzinie
żeglugi pasażerskiej jest wykazywanie się przez osobę stanem zdrowia odpowiednim do
zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej potwierdzonym świadectwem zdrowia, o
którym mowa w art. 36b ust. 2, oraz uzyskanie ponownie pozytywnego wyniku z egzaminu
z zakresu wymaganych na tym stanowisku wiedzy i umiejętności lub ukończenie zatwierdzonego
programu szkolenia w zakresie unijnego świadectwa kwalifikacji eksperta w dziedzinie
żeglugi pasażerskiej.
4.
Warunkiem przedłużenia ważności unijnego świadectwa kwalifikacji eksperta w dziedzinie
skroplonego gazu ziemnego jest wykazywanie się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu
pracy na statkach żeglugi śródlądowej potwierdzonym świadectwem zdrowia, o którym
mowa w art. 36b ust. 2, a także uzyskanie ponownie pozytywnego wyniku z egzaminu z
zakresu wymaganych na tym stanowisku wiedzy i umiejętności albo odbycie wymaganej
praktyki pływania na statkach napędzanych LNG w wymiarze wynoszącym:
1)
przynajmniej 180 dni w ciągu poprzednich pięciu lat od dnia złożenia wniosku o przedłużenie
lub
2)
przynajmniej 90 dni w ciągu poprzedniego roku od dnia złożenia wniosku o przedłużenie.
Art. 36b.
1.
Członek załogi statku ma wykazywać się stanem zdrowia odpowiednim do zakresu pracy
na statkach żeglugi śródlądowej, potwierdzonym świadectwem zdrowia.
2.
Świadectwo zdrowia uznające badaną osobę za zdolną albo niezdolną do pracy na statkach
żeglugi śródlądowej wydaje, w postaci papierowej, lekarz posiadający prawo wykonywania
zawodu oraz uprawnienia do przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, o których
mowa w
art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
(Dz. U. z 2023 r. poz. 1465), zwanej dalej „Kodeksem pracy”, po dokonaniu oceny stanu zdrowia na podstawie skierowania
wydanego przez armatora statku albo na wniosek osoby ubiegającej się o świadectwo
zdrowia. Świadectwo zdrowia zawiera informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, oraz
stwierdzenie o zdolności albo niezdolności badanej osoby do pracy na statkach żeglugi
śródlądowej.
3.
Skierowanie i wniosek, o których mowa w ust. 2, zawierają:
1)
imię i nazwisko osoby kierowanej na badania;
2)
datę i miejsce urodzenia osoby kierowanej na badania;
3)
numer PESEL osoby kierowanej na badania, a w przypadku osoby, której nie nadano numeru
PESEL - serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość;
4)
oznaczenie armatora - w przypadku skierowania wydawanego przez armatora;
5)
określenie stanowisk na statkach, które ma zajmować osoba kierowana na badania, wraz
ze wskazaniem, że dane stanowiska należą do grupy stanowisk w służbie pokładowej lub
mechanicznej, oraz informacją, czy dane stanowiska uprawniają do kierowania statkiem.
4.
Stan zdrowia odpowiedni do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej, obejmujący
sprawność fizyczną i psychiczną, oznacza niewystępowanie jakiejkolwiek choroby lub
niepełnosprawności, która powodowałaby, że osoba pełniąca służbę na statku żeglugi
jest niezdolna do:
1)
wykonywania czynności niezbędnych do eksploatacji statku,
2)
pełnienia powierzonych obowiązków lub
3)
właściwego postrzegania otoczenia.
5.
Do dokonania oceny stanu zdrowia oraz uznania osoby za zdolną do pracy na statkach
żeglugi śródlądowej stosuje się standardy dotyczące stanu zdrowia określone w załączniku
IV do przepisów wydanych na podstawie art. 23 ust. 6 dyrektywy 2017/2397.
6.
Lekarz dokonuje oceny stanu zdrowia po sprawdzeniu dokumentu tożsamości osoby badanej.
7.
W przypadku gdy członek załogi statku nie spełnia standardów dotyczących stanu zdrowia
odpowiedniego do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej, lekarz może wprowadzić
środki łagodzące lub nałożyć ograniczenia, które zapewnią równoważny poziom bezpieczeństwa
żeglugi, określone w załączniku IV do przepisów wydanych na podstawie art. 23 ust.
6 dyrektywy 2017/2397. Informację o wprowadzonych środkach łagodzących lub nałożonych
ograniczeniach umieszcza się w świadectwie zdrowia i dokumencie kwalifikacyjnym.
8.
Świadectwo zdrowia niezbędne do wydania pierwszego unijnego świadectwa kwalifikacji
oraz wydania lub przedłużenia ważności unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana żeglugi
śródlądowej wydaje się nie wcześniej niż na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku
o wydanie lub przedłużenie ważności dokumentu kwalifikacyjnego.
9.
Świadectwo zdrowia w przypadku osób, które ukończyły:
1)
60. rok życia - wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat;
2)
70. rok życia - wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata.
10.
Jeżeli na skutek wystąpienia okoliczności, w wyniku których zachodzi podejrzenie,
że członek załogi statku nie spełnia wymagań dotyczących stanu zdrowia odpowiedniego
do zakresu pracy na statkach żeglugi śródlądowej:
1)
armator lub kierownik statku, na którym członek załogi statku jest zatrudniony, lub
2)
dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, w drodze decyzji
- kieruje członka załogi na badania doraźne.
11.
Za okoliczności, o których mowa w ust. 10, uznaje się w szczególności spowodowanie
wypadku żeglugowego, udział w wypadku żeglugowym, w którym doszło do narażenia na
bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania uszczerbku na zdrowiu, a także stwierdzenie,
że członek załogi statku wykonywał swoje obowiązki w stanie nietrzeźwości, w stanie
po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.
12.
Badania doraźne przeprowadza się w celu określenia zdolności albo niezdolności do
pracy na statkach żeglugi śródlądowej w związku z podejrzeniem wystąpienia okoliczności,
o których mowa w ust. 10.
13.
Po przeprowadzeniu badań doraźnych lekarz wydaje świadectwo zdrowia potwierdzające
zdolność albo niezdolność do pracy na statkach żeglugi śródlądowej.
14.
Osoba badana lub armator, którzy nie godzą się z treścią wydanego świadectwa zdrowia,
mogą wystąpić w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, za pośrednictwem lekarza,
który wydał to świadectwo, z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego
w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy.
15.
Lekarz, który przeprowadzał badanie, przesyła wniosek o przeprowadzenie ponownego
badania lekarskiego, wraz z dokumentacją lekarską, do właściwego wojewódzkiego ośrodka
medycyny pracy w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego wniosku.
16.
Ponowne badanie lekarskie przeprowadza się w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku
o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego przez właściwy wojewódzki ośrodek
medycyny pracy.
17.
Ocena stanu zdrowia oraz badanie doraźne, o których mowa w ust. 2 i 10, są przeprowadzane
na koszt armatora, z tym że w przypadku badań przeprowadzanych na wniosek osoby ubiegającej
się o świadectwo zdrowia przeprowadza się je na koszt wnioskodawcy.
18.
Ocena stanu zdrowia oraz badanie doraźne, o których mowa odpowiednio w ust. 2 i 10,
nie stanowią badań lekarskich w rozumieniu art. 229 Kodeksu pracy.
19.
Osoba, której wydano świadectwo zdrowia, jest obowiązana do:
1)
niezwłocznego przedstawienia świadectwa zdrowia armatorowi;
2)
przechowywania i przedkładania świadectwa zdrowia do wglądu organom właściwym do sprawowania
nadzoru nad przestrzeganiem przepisów dotyczących warunków zdrowotnych wymaganych
od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej.
20.
Uznaje się świadectwa zdrowia wydane zgodnie z dyrektywą 2017/2397 w innych państwach
członkowskich.
21.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej może określić, w drodze rozporządzenia,
wzór świadectwa zdrowia, kierując się potrzebą zapewnienia ujednolicenia wzoru tych
świadectw z wzorami stosowanymi w pozostałych państwach członkowskich.
Art. 36c.
1.
Egzaminy z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności są przeprowadzane przez:
1)
centralną komisję egzaminacyjną działającą przy Dyrektorze Urzędu Żeglugi Śródlądowej
w Szczecinie - w celu uzyskania przez egzaminowanych unijnego świadectwa kwalifikacji
kapitana żeglugi śródlądowej lub dokumentów kwalifikacyjnych, o których mowa w art.
35 ust. 2 pkt 2 i 4, oraz szczególnego zezwolenia dla kapitana, o którym mowa w art.
35e ust. 1;
2)
terenowe komisje egzaminacyjne działające przy dyrektorach urzędów żeglugi śródlądowej
- w celu uzyskania przez egzaminowanych dokumentów kwalifikacyjnych, o których mowa
w art. 35 ust. 2 pkt 1, 3 i 5, z wyjątkiem unijnego świadectwa kwalifikacji kapitana
żeglugi śródlądowej;
3)
jednostkę edukacyjną - w przypadku egzaminów organizowanych w ramach szkolenia prowadzonego
na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia.
2.
Przewodniczącego centralnej komisji egzaminacyjnej, przewodniczących terenowych komisji
egzaminacyjnych i zastępców przewodniczącego centralnej komisji egzaminacyjnej powołuje
i odwołuje minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej.
3.
W skład komisji egzaminacyjnej, oprócz osób wymienionych w ust. 2, wchodzą także egzaminatorzy
oraz sekretarz, z tym że w skład centralnej komisji egzaminacyjnej wchodzą ponadto:
1)
przedstawiciel Dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie;
2)
przedstawiciel dyrektora urzędu morskiego - w przypadku egzaminów na szczególne zezwolenie
dla kapitana do uprawiania żeglugi na wodach morskich, o którym mowa w art. 35e ust.
1 pkt 1;
3)
osoba posiadająca uprawnienia pilotowe, o których mowa w art. 50 ust. 4, dla danej
drogi wodnej albo jej odcinka oraz doświadczenie w zakresie pilotażu na tej drodze
wodnej, której uprawnienie dotyczy - w przypadku egzaminu na uprawnienia pilotowe.
4.
Egzaminatorów i sekretarza komisji egzaminacyjnej powołują przewodniczący właściwych
komisji egzaminacyjnych. Egzaminatorów powołuje się spośród osób umieszczonych na
liście egzaminatorów ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej, o której mowa
w art. 36d ust. 1.
5.
W skład komisji egzaminacyjnej może wchodzić przedstawiciel ministra właściwego do
spraw żeglugi śródlądowej.
6.
Za udział w posiedzeniu komisji egzaminacyjnej członkom komisji egzaminacyjnej, z
wyjątkiem członka komisji egzaminacyjnej, o którym mowa w ust. 5, przysługuje wynagrodzenie
w wysokości nie niższej niż 100 zł i nie wyższej niż 500 zł. Egzaminatorowi przysługuje
dodatkowo wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż 20 zł i nie wyższej niż 100 zł
za przeegzaminowanie jednej osoby z jednego przedmiotu.
7.
Członkom komisji egzaminacyjnej przysługuje zwrot kosztów podróży i noclegów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu udziału w egzaminach na zasadach określonych w przepisach
dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
8.
Wydatki związane z działalnością komisji egzaminacyjnych są pokrywane z budżetu urzędów
żeglugi śródlądowej.
9.
Do wydatków, o których mowa w ust. 8, zalicza się także wydatki poniesione na organizację
egzaminów, w tym:
1)
najem pomieszczeń, w których odbywają się egzaminy;
2)
zapewnienie statków i innego wyposażenia niezbędnego do organizacji egzaminów;
3)
noclegi członków komisji egzaminacyjnej, w przypadku egzaminów, których organizacja
wymaga zapewnienia takich noclegów.
10.
Egzaminy przeprowadzają komisje egzaminacyjne na podstawie zakresu wymagań egzaminacyjnych
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 1, zgodnie ze szczegółowym
trybem przeprowadzania egzaminu i sposobem działania komisji egzaminacyjnych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 1.
11.
Egzaminy przeprowadza się w miarę napływu wniosków, nie rzadziej jednak niż dwa razy
w ciągu roku. Komisja egzaminacyjna może przeprowadzać egzaminy na sesjach wyjazdowych.
12.
Egzamin z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności składa się z części teoretycznej
przeprowadzanej w formie pisemnej lub ustnej lub z części praktycznej.
13.
Ustala się następującą skalę ocen z egzaminu teoretycznego i praktycznego - ocena
pozytywna albo ocena negatywna.
14.
Uzyskanie oceny negatywnej z któregokolwiek z przedmiotów jest jednoznaczne z uzyskaniem
negatywnej oceny z egzaminu teoretycznego i wyklucza dopuszczenie do egzaminu z umiejętności
praktycznych.
15.
Z przebiegu egzaminu z części teoretycznej i praktycznej sporządza się protokoły.
Ostateczna ocena z egzaminu jest wpisywana do protokołu końcowego.
16.
Przepisów ust. 2-15 nie stosuje się w przypadku egzaminów organizowanych przez jednostkę
edukacyjną w ramach zatwierdzonego programu szkolenia.
Art. 36d.
1.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej prowadzi listę egzaminatorów z podziałem
według egzaminów przeprowadzanych w celu uzyskania poszczególnych dokumentów kwalifikacyjnych,
o których mowa w art. 35 ust. 2, oraz szczególnego zezwolenia dla kapitana, o którym
mowa w art. 35e ust. 1.
2.
Lista egzaminatorów jest jawna i zawiera:
1)
imię i nazwisko egzaminatora;
2)
zakres uprawnień egzaminacyjnych.
3.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej publikuje listę egzaminatorów na stronie
internetowej urzędu zapewniającego jego obsługę.
4.
Na listę egzaminatorów może być wpisana osoba, która:
1)
posiada wiedzę i doświadczenie pozwalające na ocenę wiedzy i umiejętności określonych
w wymaganiach egzaminacyjnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
37 ust. 1 dla poszczególnych dokumentów kwalifikacyjnych;
2)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za:
a)
przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
b)
przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów,
c)
prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka
działającego podobnie do alkoholu lub
d)
przestępstwo umyślne przeciwko życiu i zdrowiu.
5.
Osoba, która ubiega się o wpis na listę egzaminatorów, składa wniosek do ministra
właściwego do spraw żeglugi śródlądowej za pośrednictwem dyrektora urzędu żeglugi
śródlądowej.
6.
Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
adres zamieszkania wnioskodawcy;
3)
informacje o posiadanych wiedzy i doświadczeniu, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w
tym informacje o posiadanych dokumentach kwalifikacyjnych w zakresie żeglugi śródlądowej
lub morskiej oraz o posiadanym wykształceniu;
4)
przedmiot wniosku, w tym wskazanie dokumentów kwalifikacyjnych, których ma dotyczyć
wpis.
7.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, załącza się:
1)
kopie dokumentów potwierdzających spełnienie przez wnioskodawcę wymagań, o których
mowa w ust. 4 pkt 1;
2)
oświadczenie wnioskodawcy, że nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za czyny,
o których mowa w ust. 4 pkt 2.
8.
Oświadczenie wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, zawiera imię i nazwisko wnioskodawcy
oraz jego podpis. Oświadczenie wnioskodawcy składa się pod rygorem odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany
do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:
„
Jestem świadomy(-ma) odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
”
.
Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
9.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej w terminie 60 dni od dnia wpłynięcia kompletnego
wniosku sporządza opinię w zakresie spełniania przez wnioskodawcę wymagań, o których
mowa w ust. 4 pkt 1, i przekazuje ją do ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej
wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 5, i dokumentami, o których mowa w ust. 7.
10.
Opinia, o której mowa w ust. 9, zawiera informacje dotyczące wnioskodawcy, w tym informacje,
o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2.
11.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej wpisuje wnioskodawcę na listę egzaminatorów
po dokonaniu oceny spełniania przez wnioskodawcę wymagań, o których mowa w ust. 4,
na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 9.
12.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji, wpisania
wnioskodawcy na listę egzaminatorów, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymagań, o których
mowa w ust. 4.
13.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej skreśla egzaminatora z listy egzaminatorów:
2)
w przypadku śmierci egzaminatora;
3)
w drodze decyzji, w przypadku gdy egzaminator:
a)
przestał spełniać wymagania, o których mowa w ust. 4,
b)
dopuścił się rażącego naruszenia obowiązków egzaminatora.
14.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej przechowuje dane osobowe egzaminatorów
przez okres 5 lat od dnia skreślenia egzaminatora z listy egzaminatorów.
Art. 36e.
1.
Osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu, zwana dalej „kandydatem”, składa
do właściwej komisji egzaminacyjnej wniosek o przystąpienie do egzaminu wraz z potwierdzonymi
kopiami dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań do uzyskania dokumentu, którego
ma dotyczyć egzamin. Nie później niż na 7 dni przed dniem egzaminu kandydat przedstawia
dowód uiszczenia opłaty za egzamin.
2.
Wniosek zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko kandydata;
2)
adres zamieszkania kandydata;
3)
przedmiot wniosku, w tym wskazanie rodzaju dokumentu, którego ma dotyczyć egzamin.
3.
Przed przystąpieniem do egzaminu komisja egzaminacyjna sprawdza, czy kandydat spełnia
wymagania konieczne do uzyskania dokumentu, którego ma dotyczyć egzamin.
4.
W przypadku niespełnienia wymagań koniecznych do uzyskania dokumentu, którego ma dotyczyć
egzamin, komisja egzaminacyjna wzywa kandydata do uzupełnienia braków w terminie 7
dni od dnia otrzymania wezwania, a w przypadku bezskutecznego upływu terminu zwraca
przedłożone dokumenty.
5.
Jeżeli wymagania egzaminacyjne konieczne do uzyskania dokumentu kwalifikacyjnego lub
szczególnego zezwolenia dla kapitana przewidują egzamin praktyczny, taki egzamin przeprowadza
się na statku, którego rodzaj i wyposażenie pozwoli na sprawdzenie wiedzy i umiejętności
wymaganych dla dokumentu kwalifikacyjnego lub szczególnego zezwolenia dla kapitana,
którego ma dotyczyć egzamin, z tym że w przypadku egzaminu na:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej lub szczególne zezwolenie
dla kapitana, o którym mowa w art. 35e ust. 1 pkt 2 - egzamin może zostać przeprowadzony
również na symulatorze, który uzyskał zatwierdzenie, o którym mowa w art. 36k, do
tego rodzaju egzaminu;
2)
unijne świadectwo kwalifikacji do wykonywania szczególnych operacji - egzamin może
zostać przeprowadzony również na odpowiedniej instalacji nabrzeżnej.
6.
Do egzaminu nie może przystąpić kandydat:
1)
niespełniający wymagań koniecznych do uzyskania dokumentu, którego ma dotyczyć egzamin;
2)
w stosunku do którego wydano decyzję, o której mowa w art. 36g ust. 1, 2, 5 i 7 -
w okresie i w zakresie obowiązywania tej decyzji;
3)
nieposiadający dokumentu tożsamości;
4)
co do którego na podstawie badania, o którym mowa w ust. 7, ustalono, że znajduje
się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie
do alkoholu, lub który odmówił poddania się takiemu badaniu, lub nie można było przeprowadzić
takiego badania na miejscu;
5)
który nie przedstawił dowodu uiszczenia opłaty za egzamin.
7.
W przypadku podejrzenia, że kandydat znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie
po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, przewodniczący komisji
wzywa uprawniony organ powołany do ochrony porządku publicznego do przeprowadzenia
badania osoby egzaminowanej w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub
ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu.
8.
Badanie, o którym mowa w ust. 7, przeprowadza się, w miarę możliwości, na miejscu.
9.
Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu przeprowadza się przy użyciu
urządzeń elektronicznych dokonujących pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.
10.
Przepisu ust. 9 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia
jego przeprowadzenie urządzeniem elektronicznym lub osoba ta odmawia poddania się
takiemu badaniu. W takim przypadku ustalenie zawartości w organizmie alkoholu następuje
na podstawie badania krwi.
11.
Warunki oraz sposób przeprowadzania badań w celu ustalenia zawartości w organizmie
alkoholu, sposób ich dokumentowania oraz weryfikacji określają przepisy wydane na
podstawie
art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi
(Dz. U. z 2023 r. poz. 165, 240, 535 i 803).
12.
Badanie w celu ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu
przeprowadza się przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego.
13.
Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia
jego przeprowadzenie metodą niewymagającą badania laboratoryjnego albo osoba ta odmawia
poddania się takiemu badaniu. W takim przypadku ustalenie w organizmie obecności środka
działającego podobnie do alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu.
14.
Dopuszcza się badanie krwi lub moczu jako następstwo badania przeprowadzonego metodą,
o której mowa w ust. 12, albo jeżeli nie ma możliwości wykorzystania tej metody.
16.
Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub obecności w organizmie
środka działającego podobnie do alkoholu nie może naruszać godności, intymności oraz
innych dóbr osobistych osoby badanej.
17.
O wyniku badania, o którym mowa w ust. 7, uprawniony organ powołany do ochrony porządku
publicznego niezwłocznie informuje przewodniczącego komisji.
18.
Na okoliczność nieprzystąpienia osoby do egzaminu z powodu, o którym mowa w ust. 6
pkt 4, przewodniczący komisji sporządza notatkę, którą załącza się do akt sprawy.
19.
Notatkę, o której mowa w ust. 18, sporządza się wyłącznie na potrzeby komisji egzaminacyjnej
i przechowuje przez okres 5 lat od dnia jej sporządzenia w urzędzie żeglugi śródlądowej,
przy którym działa komisja egzaminacyjna. Notatka ta nie może być udostępniana innym
osobom i podmiotom, jeżeli uprawnienie takie nie wynika z odrębnych przepisów.
20.
Osoba, która nie przystąpiła do egzaminu w związku z koniecznością przeprowadzenia
badania, o którym mowa w ust. 7, a którego wynik nie wykazał zawartości w organizmie
alkoholu lub obecności w organizmie środka działającego podobnie do alkoholu, może
przystąpić do egzaminu w innym terminie, bez konieczności ponownego uiszczenia opłaty
za egzamin.
21.
Opłata za egzamin uiszczona przez osobę, która odmówiła poddania się badaniu, o którym
mowa w ust. 7, albo u której takie badanie potwierdziło zawartość w organizmie alkoholu
lub obecność w organizmie środka działającego podobnie do alkoholu, nie podlega zwrotowi.
22.
Egzaminator podlega wyłączeniu od przeprowadzenia egzaminu w przypadkach, o których
mowa w
art. 24 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803), lub w przypadku, gdy z innych przyczyn występuje konflikt interesu.
23.
Komisja egzaminacyjna wydaje zaświadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu
z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności, wskazując w nim nazwę dokumentu, którego
dotyczył egzamin.
24.
Komisja egzaminacyjna na wniosek osoby, która zdała egzamin praktyczny, o którym mowa
w ust. 5 pkt 1, przeprowadzony na symulatorze, wydaje świadectwo potwierdzające zdanie
egzaminu praktycznego.
25.
Uznaje się świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu praktycznego, o którym mowa w
ust. 5 pkt 1, przeprowadzonego na symulatorze, wydane przez właściwy organ innego
państwa członkowskiego.
Art. 36f.
1.
Osoba, której wydano dokument kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 35 ust. 2, lub
szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w art. 35e ust. 1, jest obowiązana
zawiadomić dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej, który wydał ten dokument, o:
1)
utracie dokumentu lub jego zniszczeniu w stopniu powodującym jego nieczytelność,
2)
zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany danych w nim zawartych
- w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia.
2.
Na wniosek osoby, której wydano dokument kwalifikacyjny, w przypadkach, o których
mowa w ust. 1, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej odpowiednio:
1)
wydaje nowy dokument pod warunkiem:
a)
złożenia oświadczenia o utracie dokumentu albo
b)
zwrotu zniszczonego dokumentu;
2)
dokonuje zmian w dokumencie, a gdy nie jest to możliwe, wydaje nowy dokument pod warunkiem
zwrotu dokumentu wymagającego zmiany danych.
3.
Oświadczenie wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:
„
Jestem świadomy(-ma) odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
”
.
Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
Art. 36g.
1.
W przypadku zaistnienia przesłanki wskazującej, że osoba posiadająca dokument kwalifikacyjny,
o którym mowa w art. 35 ust. 2, lub szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa
w art. 35e ust. 1, nie spełnia już wymogów określonych odpowiednio w art. 36 ust.
1-3, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej cofa, w drodze decyzji, ten dokument lub
zezwolenie.
2.
Ze względów bezpieczeństwa lub w celu zapewnienia porządku publicznego, w tym w szczególności
w przypadkach, o których mowa w art. 56 pkt 2 i 3, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
może, w drodze decyzji, zawiesić dokument kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 35
ust. 2, lub szczególne zezwolenie dla kapitana, o którym mowa w art. 35e ust. 1.
3.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, jeżeli dotyczy to osoby posiadającej unijne
świadectwo kwalifikacji członka załogi pokładowej lub unijne świadectwo kwalifikacji
do wykonywania szczególnych operacji wydane przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej występuje do tego
organu z wnioskiem o zawieszenie odpowiedniego unijnego świadectwa kwalifikacji. Do
wniosku załącza się uzasadnienie.
4.
O fakcie złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
informuje Komisję Europejską.
5.
Do czasu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej,
w drodze decyzji, zakazuje osobie, której dotyczy wniosek, zajmowania stanowiska członka
załogi statku na śródlądowych drogach wodnych oraz innych wodach śródlądowych znajdujących
się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
6.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, który wydał unijne świadectwo kwalifikacji członka
załogi pokładowej lub unijne świadectwo kwalifikacji do wykonywania szczególnych operacji,
rozpatruje wnioski wniesione przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego o zawieszenie unijnego świadectwa kwalifikacji.
7.
W przypadku uznania wniosku, o którym mowa w ust. 6, za zasadny właściwy dyrektor
urzędu żeglugi śródlądowej, w drodze decyzji:
1)
cofa unijne świadectwo kwalifikacji - w przypadku stwierdzenia, że osoba posiadająca
unijne świadectwo kwalifikacji członka załogi pokładowej lub unijne świadectwo kwalifikacji
do wykonywania szczególnych operacji nie spełnia już wymogów do jego wydania;
2)
może zawiesić unijne świadectwo kwalifikacji - w przypadku innym niż określony w pkt
1, jeżeli przemawiają za tym względy bezpieczeństwa lub zapewnienia porządku publicznego.
8.
Zawieszenie dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 7 pkt 2, następuje na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
Art. 36h.
1.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej bez zbędnej zwłoki rejestruje w bazie danych statków
informacje o wydanych, przedłużonych, zawieszonych lub cofniętych dokumentach kwalifikacyjnych,
a w przypadku unijnych świadectw kwalifikacji informacje te rejestruje również w unijnej
bazie danych prowadzonej zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/473
z dnia 20 stycznia 2019 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2017/2397 w odniesieniu do norm dotyczących baz danych na temat unijnych świadectw
kwalifikacji, żeglarskich książeczek pracy i dzienników pokładowych (Dz. Urz. UE L
100 z 01.04.2020, str. 1).
2.
Informacje, o których mowa w ust. 1, zawierają dane podane w dokumencie kwalifikacyjnym
oraz nazwę organu wydającego.
3.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej informuje osobę, której dane osobowe będą przetwarzane
w bazach, o których mowa w ust. 1, o tym fakcie, a także zapewnia dostęp tej osobie
do dotyczących jej danych i możliwość uzyskania ich kopii.
Art. 36i.
1.
Szkolenia, o których mowa w art. 35b ust. 4-7, oraz szkolenie, o którym mowa w art.
36a ust. 3, są prowadzone przez jednostki edukacyjne.
2.
Jednostkami edukacyjnymi są uczelnie oraz szkoły ponadpodstawowe prowadzące kształcenie
w zakresie żeglugi śródlądowej zgodnie ze standardami kompetencji oraz odpowiadającymi
im wiedzą i umiejętnościami określonymi w załączniku I przepisów wydanych na podstawie
art. 17 ust. 1 dyrektywy 2017/2397, które uzyskały uznanie ministra właściwego do
spraw żeglugi śródlądowej.
3.
Jednostkę edukacyjną uznaje się, na jej wniosek, jeżeli:
1)
cele szkolenia, treści dydaktyczne, wyposażenie i sprzęt dydaktyczny, metody szkolenia,
formy prowadzenia zajęć, procedury dotyczące prowadzenia szkolenia, w tym również
symulatory, jeżeli są wykorzystywane w szkoleniu, oraz materiały szkoleniowe umożliwiają
kandydatom osiągnięcie wymaganych wiedzy i umiejętności dla uzyskania dokumentów kwalifikacyjnych
objętych uznaniem;
2)
posiada wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną wykazującą się znajomością zagadnień objętych
programem szkolenia;
3)
posiada ważny certyfikat systemu zarządzania jakością obejmujący procesy dotyczące
szkolenia i przeprowadzania egzaminów.
4.
Do wniosku o uznanie załącza się dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których
mowa w ust. 3, w tym w szczególności:
1)
wykaz działalności dydaktycznej w zakresie objętym wnioskiem;
2)
kopię ważnego certyfikatu systemu zarządzania jakością;
3)
informacje dotyczące kadry dydaktycznej, w szczególności posiadane kwalifikacje i
doświadczenie;
4)
programy szkoleń zgłoszone do uznania zawierające szczegółowe cele szkolenia;
5)
opis wewnętrznego systemu oceniania oraz metod sprawdzania wiedzy, umiejętności i
oceny kompetencji, w tym egzaminów praktycznych;
6)
opis bazy dydaktycznej oraz wykaz wyposażenia wykorzystywanego do prowadzenia szkoleń
objętych wnioskiem;
7)
zatwierdzenie dla symulatora, jeżeli przewiduje się przeprowadzanie egzaminów praktycznych
na symulatorze;
8)
wzory dyplomów lub świadectw wydawanych po zakończeniu programu szkolenia.
5.
Do wniosku o uznanie załącza się również - w przypadku:
1)
uczelni:
a)
kopię statutu uczelni i regulaminu studiów,
b)
kopię dokumentu stanowiącego podstawę prowadzenia kształcenia na studiach na określonym
kierunku;
2)
szkoły ponadpodstawowej:
a)
kopię aktu założycielskiego i statutu szkoły,
b)
kopię zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej
przez jednostkę samorządu terytorialnego - w przypadku szkół niepublicznych zakładanych
przez osoby prawne i fizyczne.
6.
Oceny spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 3, oraz kontrolę jednostki edukacyjnej,
o której mowa w art. 36j ust. 2 pkt 3, dokonuje komisja powołana w tym celu przez
ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
7.
W skład komisji, o której mowa w ust. 6, wchodzą osoby posiadające wiedzę i doświadczenie
w zakresie żeglugi śródlądowej, żeglugi morskiej, kształcenia lub przeprowadzania
audytów.
8.
W skład komisji, o której mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej
może powoływać ekspertów zewnętrznych posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie,
o którym mowa w ust. 7.
9.
Komisja, o której mowa w ust. 6, dokonuje oceny wniosku o uznanie i załączonych dokumentów
oraz przeprowadza kontrolę, o której mowa w art. 36j ust. 2 pkt 3, mającą na celu
weryfikację zgodności złożonych dokumentów ze stanem faktycznym.
10.
Uznanie potwierdza się wydaniem certyfikatu uznania zawierającego wykaz zatwierdzonych
programów szkoleń.
11.
Certyfikat uznania, o którym mowa w ust. 10, wydaje się na okres 5 lat, z tym że na
wniosek jednostki edukacyjnej może on zostać odnowiony przed upływem tego terminu.
12.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji, uznania,
jeżeli jednostka edukacyjna nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 3.
13.
Do odnowienia uznania jednostki edukacyjnej stosuje się przepisy o uznaniu.
14.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej sporządza wykaz uznanych jednostek
edukacyjnych wraz z zakresem zatwierdzonych programów szkoleń oraz programów szkoleń,
dla których zawieszono lub cofnięto uznanie na podstawie art. 36j ust. 5 lub 8, i
przekazuje go oraz każdą jego zmianę Komisji Europejskiej.
15.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej publikuje wykaz, o którym mowa w ust.
14, na stronie internetowej urzędu zapewniającego jego obsługę.
16.
Za uznanie jednostki edukacyjnej oraz odnowienie uznania pobiera się opłatę w wysokości
określonej w załączniku do ustawy.
17.
Uznaje się dyplomy i świadectwa wydane po ukończeniu szkolenia prowadzonego na podstawie
zatwierdzonego przez inne państwo członkowskie programu szkolenia.
18.
Ekspertom zewnętrznym powołanym w skład komisji, o której mowa w ust. 6, przysługuje
wynagrodzenie w wysokości ustalonej w umowie zawieranej z ministrem właściwym do spraw
żeglugi śródlądowej.
19.
Ekspertom zewnętrznym powołanym w skład komisji, o której mowa w ust. 6, przysługuje
zwrot kosztów podróży i noclegów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z pracami tej komisji na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce
sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
20.
Wydatki na wynagrodzenia oraz koszty podróży i noclegów ekspertów zewnętrznych, ponoszone
w związku z udziałem w pracach komisji, o której mowa w ust. 6, są pokrywane z budżetu
państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej.
Art. 36j.
1.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej sprawuje nadzór nad szkoleniami objętymi
uznaniem, prowadzonymi przez uznane jednostki edukacyjne w zakresie zgodności tych
szkoleń z przepisami ustawy.
2.
W ramach nadzoru minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej ma prawo:
1)
żądać od jednostki edukacyjnej udostępnienia dokumentów związanych z prowadzonymi
przez nią szkoleniami objętymi uznaniem lub kopii tych dokumentów oraz zapoznawania
się z ich treścią, a także przekazania wszelkich informacji i wyjaśnień dotyczących
działalności jednostki edukacyjnej w zakresie prowadzenia szkoleń objętych uznaniem;
2)
wydawać wytyczne wiążące jednostki edukacyjne w zakresie prowadzenia szkoleń objętych
uznaniem;
3)
przeprowadzać kontrolę jednostki edukacyjnej w zakresie prowadzenia szkoleń objętych
uznaniem.
3.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej przeprowadza kontrolę, o której mowa
w ust. 2 pkt 3, na potrzeby uznania lub odnowienia uznania jednostki edukacyjnej lub
w przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia w jednostce edukacyjnej nieprawidłowości
w zakresie prowadzonych szkoleń objętych uznaniem.
4.
Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół zawierający w szczególności opis
stwierdzonego w wyniku kontroli stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości,
wraz z określeniem terminu ich usunięcia.
5.
Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli zostały stwierdzone nieprawidłowości w zakresie
prowadzonych szkoleń objętych uznaniem, minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej,
w drodze decyzji:
1)
zawiesza uznanie na okres nie krótszy niż 3 miesiące, jeżeli stwierdzone nieprawidłowości
stanowią przeszkodę do osiągnięcia zakładanych efektów szkolenia;
2)
cofa uznanie, jeżeli jednostka edukacyjna nie podjęła działań korygujących w zakresie
usunięcia nieprawidłowości będących podstawą do zawieszenia uznania.
6.
Nie wydaje się decyzji, o których mowa w ust. 5, jeżeli do czasu ich wydania jednostka
edukacyjna wykaże, że usunięte zostały naruszenia stanowiące podstawę do wydania tych
decyzji.
7.
Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, może zostać skrócony, w drodze decyzji,
na wniosek jednostki edukacyjnej, jeżeli wykaże ona, że usunięte zostały naruszenia
stanowiące podstawę do zawieszenia uznania.
8.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej cofa, w drodze decyzji, uznanie również
w przypadku, gdy jednostka edukacyjna uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli
w stopniu niepozwalającym na dokonanie rzetelnej oceny zgodności prowadzonych szkoleń
objętych uznaniem z wymaganiami, o których mowa w art. 36i ust. 3.
9.
W okresie zawieszenia uznania prowadzone przez jednostkę edukacyjną nowe szkolenia
nie są objęte uznaniem. Dokończenie trwających szkoleń objętych uznaniem jest możliwe
jedynie pod warunkiem przedstawienia ministrowi właściwemu do spraw żeglugi śródlądowej
doraźnego rozwiązania umożliwiającego ich prawidłowe ukończenie.
10.
Od dnia cofnięcia uznania jednostka edukacyjna nie może rozpocząć nowego szkolenia,
a dokończenie trwających szkoleń objętych uznaniem jest prowadzone pod nadzorem ministra
właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
11.
Jednostka edukacyjna, której cofnięto uznanie, może złożyć ponowny wniosek o uznanie
nie wcześniej niż po upływie roku od dnia, w którym decyzja o cofnięciu uznania stała
się ostateczna.
Art. 36k.
1.
Symulator, na którym mają się odbywać egzaminy, o których mowa w art. 36e ust. 5 pkt
1, posiada zatwierdzenie.
2.
Zatwierdzenie jest wydawane na wniosek zarządcy symulatora przez dyrektora urzędu
żeglugi śródlądowej właściwego ze względu na miejsce, w którym znajduje się ten symulator,
jeżeli symulator spełnia standardy dotyczące zatwierdzania symulatorów określone w
załączniku III przepisów wydanych na podstawie art. 21 ust. 2 dyrektywy 2017/2397.
3.
Przy dokonywaniu oceny spełniania standardów dotyczących zatwierdzania symulatorów,
w tym również na potrzeby kontroli, o której mowa w ust. 7, dyrektor urzędu żeglugi
śródlądowej może korzystać:
1)
ze wsparcia ekspertów zewnętrznych posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie
żeglugi śródlądowej, żeglugi morskiej, symulatorów lub radarowego sprzętu nawigacyjnego;
2)
z ekspertyz i dokumentów przedstawianych przez zarządcę symulatora.
4.
W zatwierdzeniu określa się egzaminy, które mogą być przeprowadzane na symulatorze.
5.
Zarządca symulatora zapewnia niedyskryminacyjne zasady dostępu do symulatora, w szczególności
ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania
polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie lub orientację
seksualną.
6.
Uznaje się symulatory, które uzyskały zatwierdzenie przez właściwy organ innego państwa
członkowskiego, bez konieczności dokonywania oceny, o której mowa w ust. 3.
7.
W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że symulator przestał spełniać standardy dotyczące
zatwierdzania symulatorów, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej przeprowadza, na zasadach
i w trybie określonych w przepisach
rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców
(Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641, 803 i 1414), kontrolę w celu dokonania oceny, czy symulator spełnia te standardy.
8.
Ekspertom zewnętrznym, o których mowa w ust. 3 pkt 1, przysługuje wynagrodzenie w
wysokości określonej w umowie zawieranej z dyrektorem urzędu żeglugi śródlądowej.
9.
Ekspertom zewnętrznym, o których mowa w ust. 3 pkt 1, przysługuje zwrot kosztów podróży
i noclegów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ponoszonych w związku z czynnościami,
o których mowa w ust. 3, na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce
sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
10.
Wydatki na wynagrodzenia oraz koszty podróży i noclegów ekspertów zewnętrznych, o
których mowa w ust. 3 pkt 1, są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem
jest dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej.
11.
Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół zawierający w szczególności opis
stanu faktycznego stwierdzonego w wyniku kontroli, w tym ujawnionych nieprawidłowości
wraz z określeniem terminu ich usunięcia.
12.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, w drodze decyzji:
1)
zawiesza, na okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż 12 miesięcy, zatwierdzenie
symulatora, który przestał spełniać wymagania, o których mowa w ust. 2;
2)
cofa zatwierdzenie symulatora, jeżeli zarządca symulatora w okresie zawieszenia nie
usunął nieprawidłowości będących podstawą do zawieszenia zatwierdzenia.
13.
Nie wydaje się decyzji, o których mowa w ust. 12, jeżeli do czasu ich wydania zarządca
symulatora wykaże, że usunięte zostały naruszenia stanowiące podstawę do wydania tych
decyzji.
14.
Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 12 pkt 1, może zostać skrócony, w drodze decyzji,
na wniosek zarządcy symulatora, jeżeli wykaże on, że usunięte zostały naruszenia stanowiące
podstawę do zawieszenia zatwierdzenia symulatora.
15.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej cofa, w drodze decyzji, zatwierdzenie symulatora,
jeżeli zarządca symulatora uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli w stopniu
niepozwalającym na dokonanie rzetelnej oceny spełniania przez symulator standardów,
o których mowa w ust. 2.
16.
W okresie zawieszenia zatwierdzenia symulatora na symulatorze nie mogą być przeprowadzane
egzaminy.
17.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej przekazuje niezwłocznie ministrowi właściwemu
do spraw żeglugi śródlądowej informację o zatwierdzeniu, zawieszeniu lub cofnięciu
zatwierdzenia symulatora.
18.
Informacja, o której mowa w ust. 17, zawiera w szczególności:
1)
określenie egzaminów, które mogą być przeprowadzane na symulatorze;
2)
imię i nazwisko operatora symulatora;
3)
nazwę zatwierdzonego programu szkolenia - w przypadku gdy symulator jest wykorzystywany
w ramach tego programu szkolenia;
4)
nazwę organu wydającego unijne świadectwo kwalifikacji, szczególne zezwolenie dla
kapitana lub świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu praktycznego.
19.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej sporządza wykaz zatwierdzonych symulatorów
zawierający informacje, o których mowa w ust. 17, i przekazuje go oraz każdą jego
zmianę Komisji Europejskiej.
20.
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej publikuje wykaz, o którym mowa w ust.
19, na stronie internetowej urzędu zapewniającego jego obsługę.
Art. 36l.
Za wydanie dokumentu kwalifikacyjnego, za przedłużenie ważności dokumentu kwalifikacyjnego,
w tym szczególnego zezwolenia dla kapitana, za przeprowadzenie egzaminu oraz za zatwierdzenie
symulatora pobiera się opłaty w wysokości określonej w załączniku do ustawy.
”
;
16)
art. 38 i art. 39 otrzymują brzmienie:
„
Art. 38.
1.
Członek załogi statku jest obowiązany posiadać żeglarską książeczkę pracy albo dokument
będący połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy,
stwierdzające przebieg pracy na statkach żeglugi śródlądowej.
2.
Żeglarską książeczkę pracy wydaje się osobie posiadającej wyłącznie unijne świadectwo
kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej. Pozostałym osobom wydaje się dokument będący
połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy.
3.
Uznaje się żeglarskie książeczki pracy wydane:
1)
przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
2)
zgodnie z przepisami dotyczącymi składu załóg statków na Renie wydanymi przez Centralną
Komisję Żeglugi na Renie, na podstawie Konwencji o żegludze na Renie, w których określono
wymogi identyczne dla wydawania żeglarskiej książeczki pracy jak wymogi zawarte w
dyrektywie 2017/2397;
3)
przez państwo trzecie, zgodnie z przepisami krajowymi tego państwa, które uzyskało
uznanie Komisji Europejskiej zgodnie z art. 10 ust. 5 dyrektywy 2017/2397.
4.
Członek załogi statku jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego
organu dokumenty, o których mowa w ust. 1 lub 3.
5.
Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do załóg statków przeznaczonych lub używanych wyłącznie
do uprawiania sportu lub rekreacji.
Art. 39.
1.
Żeglarską książeczkę pracy wydaje, na wniosek, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
na czas nieokreślony.
2.
Wniosek zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy;
3)
adres zamieszkania wnioskodawcy;
4)
numer identyfikacyjny członka załogi - jeżeli został nadany;
3.
Do wniosku załącza się:
1)
aktualną fotografię wnioskodawcy o wymiarach 3,5 × 4,5 cm;
2)
kopię dokumentu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 35 ust. 2.
4.
Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się w przypadku osoby, która jednocześnie z wnioskiem,
o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o wydanie dokumentu kwalifikacyjnego,
o którym mowa w art. 35 ust. 2.
5.
W razie zniszczenia żeglarskiej książeczki pracy w stopniu uniemożliwiającym korzystanie
z niej lub braku miejsc do dokonywania wpisów dotychczasową książeczkę wymienia się,
na wniosek jej posiadacza, na nową żeglarską książeczkę pracy.
6.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, załącza się aktualną fotografię wnioskodawcy o
wymiarach 3,5 × 4,5 cm oraz dotychczasową żeglarską książeczkę pracy.
7.
Dokonując wymiany żeglarskiej książeczki pracy na nową, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
dokonuje na pierwszej stronie dotychczasowej żeglarskiej książeczki pracy odcisku
prostokątnego stempla o wymiarach 9 × 3 cm w kolorze czerwonym, o treści „ANULOWANO”
i zwraca dotychczasową żeglarską książeczkę pracy jej posiadaczowi.
8.
W razie utraty żeglarskiej książeczki pracy wydaje się nową żeglarską książeczkę pracy
na wniosek osoby, która utraciła dotychczasową żeglarską książeczkę pracy.
9.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 8, załącza się aktualną fotografię wnioskodawcy o
wymiarach 3,5 × 4,5 cm oraz pisemne oświadczenie wyjaśniające przyczyny utraty dotychczasowej
żeglarskiej książeczki pracy.
10.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej bez zbędnej zwłoki rejestruje w bazie danych statków
oraz w unijnej bazie danych prowadzonej zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji
(UE) 2020/473 z dnia 20 stycznia 2019 r. uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do norm dotyczących baz danych na temat unijnych
świadectw kwalifikacji, żeglarskich książeczek pracy i dzienników pokładowych informacje
o wydanych, wymienionych oraz utraconych żeglarskich książeczkach pracy.
11.
Informacje, o których mowa w ust. 10, obejmują imię i nazwisko posiadacza żeglarskiej
książeczki pracy oraz numer identyfikacyjny członka załogi, numer seryjny żeglarskiej
książeczki pracy, datę jej wydania oraz nazwę organu wydającego.
12.
Za wydanie żeglarskiej książeczki pracy pobiera się opłatę w wysokości określonej
w załączniku do ustawy.
13.
Za wymianę żeglarskiej książeczki pracy pobiera się opłatę w wysokości określonej
dla wydania żeglarskiej książeczki pracy.
14.
Przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dokumentu będącego połączeniem unijnych
świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy.
”
;
17)
po art. 39 dodaje się art. 39a-39d w brzmieniu:
„
Art. 39a.
1.
Kierownik statku jest obowiązany do dokonywania w swojej żeglarskiej książeczce pracy
oraz w żeglarskich książeczkach pracy członków załogi statku wpisów dotyczących danych
o statku i zatrudnieniu na statku, w tym zamustrowania i wymustrowania, oraz dotyczących
praktyki pływania.
2.
Wpisów należy dokonywać starannie, pismem czytelnym, bez używania skrótów. Wpisanych
wyrazów nie wolno przerabiać oraz czynić nieczytelnymi. Omyłki prostuje się przez
przekreślenie błędnego wyrazu w sposób pozwalający na odczytanie pierwotnego tekstu
i wpisanie prawidłowego wyrazu.
3.
Wpisów należy dokonywać na bieżąco na podstawie wpisów w dzienniku pokładowym. Wpisów
dotyczących zakończenia podróży należy dokonać najpóźniej przed rozpoczęciem kolejnej
podróży.
4.
Zatwierdzenia wpisów dokonuje dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej na podstawie wpisów
w dzienniku pokładowym lub innych dokumentach potwierdzających praktykę pływania,
po sprawdzeniu ich poprawności i rzetelności. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
ma prawo zażądać przedłożenia dzienników pokładowych, ich wyciągów lub innych dokumentów
potwierdzających praktykę pływania.
5.
W celu zatwierdzenia wpisów posiadacz żeglarskiej książeczki pracy występuje z wnioskiem
o ich weryfikację w okresie nieprzekraczającym 15 miesięcy liczonych od dnia dokonania
wpisu, który ma zostać zatwierdzony.
6.
Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
adres zamieszkania wnioskodawcy;
3)
numer żeglarskiej książeczki pracy;
7.
Jeżeli posiadacz żeglarskiej książeczki pracy nie przedłoży tej książeczki do weryfikacji
przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, wpisy dokonane po tym terminie nie
będą zatwierdzone.
8.
Za zatwierdzenie wpisów dotyczących praktyki pływania pobiera się opłatę w wysokości
określonej w załączniku do ustawy.
9.
Przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio do dokumentu będącego połączeniem unijnych
świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy.
Art. 39b.
1.
Statek posiada dziennik pokładowy.
2.
Dziennik pokładowy prowadzi kierownik statku, z tym że wpisów do dziennika pokładowego
mogą dokonywać także inspektorzy.
3.
Wpisów należy dokonywać atramentem lub tuszem, w sposób czytelny. Zabrania się wyskrobywania,
wycierania, przerabiania wyrazów oraz dopisywania wyrazów do tekstu już wpisanego.
4.
Poprawki należy wprowadzać w następujący sposób: błędny wpis przekreśla się w całości
czerwonym atramentem albo czerwonym tuszem i zamyka w nawias; wpis prawidłowy umieszcza
się nad przekreślonym. W przypadku skreślenia wpisu umieszcza się wzmiankę „skreślone”,
podając skreślone wyrazy. Wzmiankę potwierdza się podpisem.
5.
Kierownik statku jest obowiązany do przechowywania dziennika pokładowego na statku
w sposób zabezpieczający przed jego uszkodzeniem i zaginięciem, a także do jego okazywania
na żądanie uprawnionego organu.
6.
Z chwilą dokonania pierwszego wpisu dziennik pokładowy nabiera mocy dokumentu urzędowego.
7.
Uznaje się dzienniki pokładowe wydane:
1)
przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
2)
zgodnie z przepisami dotyczącymi składu załóg statków na Renie wydanymi przez Centralną
Komisję Żeglugi na Renie, na podstawie Konwencji o żegludze na Renie, w których określono
wymogi identyczne do wydania dziennika pokładowego jak wymogi zawarte w dyrektywie
2017/2397;
3)
przez państwo trzecie, zgodnie z przepisami krajowymi tego państwa, które uzyskało
uznanie Komisji Europejskiej zgodnie z art. 10 ust. 5 dyrektywy 2017/2397.
8.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1)
statków bezzałogowych bez napędu mechanicznego;
2)
promów i łodzi przewozowych używanych na innych wodach śródlądowych niż określone
w art. 1 ust. 1;
3)
statków używanych do połowu ryb na innych wodach śródlądowych niż określone w art.
1 ust. 1;
4)
statków przeznaczonych lub używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji.
Art. 39c.
1.
Dziennik pokładowy wydaje dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej na wniosek armatora.
2.
W razie zniszczenia dziennika pokładowego w stopniu uniemożliwiającym korzystanie
z niego lub braku miejsc do dokonywania wpisów dotychczasowy dziennik pokładowy wymienia
się na nowy na wniosek armatora.
3.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, dokonując wymiany dziennika pokładowego, oznacza
poprzedni dziennik pokładowy jako „nieważny” i zwraca go kierownikowi statku. Zwrócony
dziennik pokładowy przechowuje się na statku przez okres 15 miesięcy, licząc od daty
ostatniego wpisu.
4.
W razie utraty dziennika pokładowego wydaje się nowy dziennik pokładowy na wniosek
armatora.
5.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej bez zbędnej zwłoki rejestruje w bazie danych statków
oraz w Bazie EHDB informacje o wydanych, wymienionych oraz utraconych dziennikach
pokładowych.
6.
Informacje, o których mowa w ust. 5, zawierają w szczególności nazwę jednostki pływającej,
numer rejestracyjny lub europejski numer identyfikacyjny statku (ENI), numer identyfikacyjny
dziennika pokładowego, datę jego wydania oraz nazwę organu wydającego.
7.
Za wydanie dziennika pokładowego pobiera się opłatę w wysokości określonej w załączniku
do ustawy.
8.
Za wymianę dziennika pokładowego pobiera się opłatę w wysokości określonej dla wydania
dziennika pokładowego.
Art. 39d.
1.
Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej opracowuje, realizuje oraz utrzymuje efektywny
wewnętrzny system jakości, oparty na odpowiednich uznanych międzynarodowych normach
jakości, w zakresie następujących obszarów:
1)
wydawania, przedłużania ważności, zawieszania i cofania unijnych świadectw kwalifikacji,
żeglarskich książeczek pracy i dzienników pokładowych,
2)
egzaminów i ocen przeprowadzanych przez działające przy nich komisje egzaminacyjne,
3)
dokonywania oceny spełnienia wymagań, o których mowa w art. 36d ust. 4, przez egzaminatorów
- zapewniający, że obszary te będą funkcjonować zgodnie z przepisami ustawy.
2.
Informacje, w tym dane osobowe, dotyczące spraw związanych z utrzymaniem systemu jakości,
o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 5 lat od dnia ich wykorzystania
w celu, o którym mowa w ust. 1.
”
;
19)
w art. 49 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„
5.
Z obowiązku korzystania z pilotażu jest zwolniony statek, którego kierownik posiada
świadectwo zwolnienia z obowiązku korzystania z pilotażu lub dokument uznany na podstawie
art. 35 ust. 3.
”
;
20)
w art. 50 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„
3.
Egzamin na pilota lub sprawdzian, o którym mowa w art. 49 ust. 6 pkt 2, przeprowadza
centralna komisja egzaminacyjna, o której mowa w art. 36c ust. 1 pkt 1.
”
;
21)
w załączniku do ustawy części VI i VII otrzymują brzmienie:
VI Kwalifikacje zawodowe
1 Za egzamin na:
1)
unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej 500 zł
2)
unijne świadectwo eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej 300 zł
3)
unijne świadectwo eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego 300 zł
4)
szczególne zezwolenie dla kapitana 250 zł
5)
inny dokument kwalifikacyjny 300 zł
2 Za zatwierdzenie symulatora, na którym ma się odbywać egzamin 2000 zł
3 Za uznanie jednostki edukacyjnej (opłata uwzględnia przeprowadzenie kontroli) 1000
zł
4 Za odnowienie uznania jednostki edukacyjnej (opłata uwzględnia przeprowadzenie kontroli)
1000 zł
5 Za unijne świadectwo kwalifikacji kapitana żeglugi śródlądowej (opłata uwzględnia
wpisy o posiadanych szczególnych zezwoleniach dla kapitana) 100 zł 6 Za unijne świadectwo
eksperta w dziedzinie żeglugi pasażerskiej 100 zł
7 Za unijne świadectwo eksperta w dziedzinie skroplonego gazu ziemnego 100 zł
8 Za szczególne zezwolenie dla kapitana 50 zł
9 Za inny dokument kwalifikacyjny 50 zł
10 Za przedłużenie ważności dokumentu, o którym mowa w pkt 5-9 50% opłaty określonej
odpowiednio w pkt 5-9
U w a g a: Opłaty, o których mowa w pkt 9 i 10, nie obejmują opłaty za wydanie dokumentu
będącego połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki pracy.
VII Żeglarska książeczka pracy i dziennik pokładowy
100 zł 1 Za żeglarską książeczkę pracy
2 Za dokument będący połączeniem unijnych świadectw kwalifikacji i żeglarskiej książeczki
pracy
100 zł
3 Za zatwierdzenie wpisów dotyczących praktyki pływania 25 zł
4 Za dziennik pokładowy 100 zł