1)
dziedziny ochrony zdrowia, w których można uzyskać tytuł specjalisty;
2)
oznaczenia kodowe tytułów specjalisty w poszczególnych dziedzinach ochrony zdrowia;
3)
kierunki studiów, po których ukończeniu można przystąpić do szkolenia specjalizacyjnego
w poszczególnych dziedzinach ochrony zdrowia;
4)
dziedziny ochrony zdrowia, w których posiadana specjalizacja I stopnia umożliwia uzyskanie
tytułu specjalisty, i dziedziny ochrony zdrowia, w których ten tytuł można uzyskać;
5)
szczegółowy zakres danych dotyczących przebiegu szkolenia specjalizacyjnego zawartych
w elektronicznej karcie przebiegu szkolenia specjalizacyjnego, zwanej dalej „EKS”,
wraz ze wskazaniem zakresu danych wprowadzanych do EKS przez osobę odbywającą szkolenie
specjalizacyjne, kierownika specjalizacji, jednostkę szkolącą i wojewodę lub danych
potwierdzanych w EKS przez te podmioty;
6)
szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w
dziedzinie ochrony zdrowia, zwanego dalej „PESoz”, oraz jego dokumentowania, w tym
skalę ocen ze wskazaniem, które z ocen według tej skali uznaje się za oceny pozytywne,
a które za negatywne, sposób przeliczania na ocenę liczby punktów uzyskanych z egzaminu
testowego, o którym mowa w art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w
dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, zwanej dalej „ustawą”, i średniej arytmetycznej, o której mowa w art. 36 ust. 5
i art. 37 ust. 2 ustawy, wzór karty zastrzeżeń, o której mowa w art. 35 ust. 5 ustawy,
oraz wzory protokołów, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy;
7)
wysokość opłaty za PESoz;
8)
wysokość wynagrodzenia przewodniczącego i członków zespołu egzaminacyjnego, o którym
mowa w art. 33 ust. 7 ustawy;
9)
wzór dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty;
10)
tryb dokonywania przez dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych, zwanego dalej „CEM”,
wymiany dyplomu specjalisty;
11)
wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności kontrolnych, o którym mowa w art. 25
ust. 4 ustawy.