1.
Do zadań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów w przedszkolu,
szkole i placówce należy w szczególności:
1)
rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych
uczniów;
2)
określanie mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;
3)
rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów,
w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo
w życiu przedszkola, szkoły lub placówki;
4)
podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów w
celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy ich funkcjonowania;
5)
współpraca z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym, w szczególności
w zakresie oceny funkcjonowania uczniów, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających
funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły lub placówki
oraz efektów działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania ucznia oraz planowania
dalszych działań.
2.
Nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści w przedszkolu, szkole
i placówce prowadzą w szczególności:
1)
w przedszkolu - obserwację pedagogiczną mającą na celu wczesne rozpoznanie u dziecka
dysharmonii rozwojowych i podjęcie wczesnej interwencji, a w przypadku dzieci realizujących
obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne - obserwację pedagogiczną zakończoną
analizą i oceną gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole (diagnoza przedszkolna);
2)
w szkole:
a)
obserwację pedagogiczną w trakcie bieżącej pracy z uczniami mającą na celu rozpoznanie
u uczniów:
-
-
trudności w uczeniu się, w tym w przypadku uczniów klas I-III szkoły podstawowej deficytów
kompetencji i zaburzeń sprawności językowych oraz ryzyka wystąpienia specyficznych
trudności w uczeniu się, a także potencjału ucznia i jego zainteresowań,
-
-
b)
wspomaganie uczniów w wyborze kierunku kształcenia i zawodu w trakcie bieżącej pracy
z uczniami.
3.
W przypadku stwierdzenia, że uczeń ze względu na potrzeby rozwojowe lub edukacyjne
oraz możliwości psychofizyczne wymaga objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną,
nauczyciel, wychowawca grupy wychowawczej lub specjalista niezwłocznie udzielają uczniowi
tej pomocy w trakcie bieżącej pracy z uczniem i informują o tym:
1)
w przypadku szkoły i placówki, w której funkcjonuje szkoła - wychowawcę klasy;
2)
w przypadku przedszkola i placówki, w której nie funkcjonuje szkoła - dyrektora przedszkola
lub placówki.
4.
Wychowawca klasy lub dyrektor przedszkola lub placówki, o których mowa w ust. 3, informuje
innych nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów o potrzebie objęcia
ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy z uczniem,
jeżeli stwierdzi taką potrzebę, oraz we współpracy z nauczycielami, wychowawcami grup
wychowawczych lub specjalistami planuje i koordynuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną
w ramach zintegrowanych działań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów
oraz bieżącej pracy z uczniem.
5.
W przypadku stwierdzenia przez wychowawcę klasy lub dyrektora przedszkola lub placówki,
o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, że konieczne jest objęcie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną
w formach, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1-3, ust. 2 pkt 1-7, ust. 3 pkt 1-4 oraz
ust. 4 pkt 1, dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt
7 ustawy, ustala formy udzielania tej pomocy, okres ich udzielania oraz wymiar godzin,
w którym poszczególne formy będą realizowane. Przy ustalaniu wymiaru poszczególnych
form udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnia się wymiar
godzin ustalony dla poszczególnych form udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
o którym mowa w ust. 6.
6.
Wymiar godzin poszczególnych form udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1-3, ust. 2 pkt 1-7, ust. 3 pkt 1-4 oraz ust. 4 pkt
1, ustala dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7
ustawy, biorąc pod uwagę określoną w arkuszu organizacji przedszkola, szkoły lub placówki
odpowiednio liczbę godzin zajęć z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz
innych zajęć wspomagających proces kształcenia lub liczbę godzin zajęć prowadzonych
przez nauczycieli i wychowawców grup wychowawczych.
7.
Wychowawca klasy lub dyrektor przedszkola lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt
7 ustawy, oraz nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych lub specjaliści, planując
udzielanie uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, współpracują z rodzicami
ucznia albo pełnoletnim uczniem oraz, w zależności od potrzeb, z innymi podmiotami,
o których mowa w § 5.
8.
W przypadku uczniów objętych pomocą psychologiczno-pedagogiczną wychowawcy grup wychowawczych
i specjaliści udzielający uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej wspierają nauczycieli
obowiązkowych zajęć edukacyjnych w dostosowaniu sposobów i metod pracy do możliwości
psychofizycznych ucznia.
9.
Nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści udzielający pomocy psychologiczno-pedagogicznej
uczniowi w formach, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1-3, ust. 2 pkt 1-7, ust. 3 pkt
1-4 oraz ust. 4 pkt 1, oceniają efektywność udzielonej pomocy i formułują wnioski
dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
10.
W przypadku gdy uczeń był objęty pomocą psychologiczno-pedagogiczną w przedszkolu,
szkole lub placówce, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, odpowiednio wychowawca klasy
lub dyrektor przedszkola lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, planując
udzielanie uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, uwzględnia wnioski dotyczące
dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
11.
W przypadku gdy z wniosków, o których mowa w ust. 9, wynika, że mimo udzielanej uczniowi
pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole lub placówce nie następuje
poprawa funkcjonowania ucznia w przedszkolu, szkole lub placówce, dyrektor przedszkola,
szkoły lub placówki, za zgodą rodziców ucznia albo pełnoletniego ucznia, występuje
do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania
problemu ucznia.
12.
Wniosek o przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia,
o którym mowa w ust. 11, zawiera informacje o:
1)
rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych
ucznia oraz potencjale rozwojowym ucznia;
2)
występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole i placówce
lub szczególnych uzdolnieniach ucznia;
3)
działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów
w celu poprawy funkcjonowania ucznia w przedszkolu, szkole i placówce, formach pomocy
psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi w przedszkolu, szkole lub placówce,
okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy;
4)
wnioskach dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia,
o których mowa w ust. 9.
13.
Dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki, o której mowa w art. 2 pkt 7 ustawy, może
wyznaczyć inną niż wymieniona w ust. 4 osobę, której zadaniem będzie planowanie i
koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom w przedszkolu,
szkole lub placówce.
14.
Przepisy ust. 3-13 stosuje się odpowiednio do uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie
indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego, orzeczenie o potrzebie
indywidualnego nauczania lub opinię poradni, z tym że przy planowaniu udzielania uczniom
pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnienia się także zalecenia zawarte w orzeczeniach
lub opiniach.
15.
Przepisy ust. 3-10 i ust. 13 stosuje się odpowiednio do słuchaczy szkół dla dorosłych,
branżowych szkół II stopnia oraz szkół policealnych.