Rozporządzenie Ministra Infrastrukturyz dnia 22 sierpnia 2023 r.w sprawie liczenia osób odbywających podróż na statkach 1)Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. z 2021 r. poz. 937).

Treść rozporządzenia

2)Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Rady 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 02.07.1998, str. 35 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 127, Dz. Urz. UE L 324 z 29.11.2002, str. 53, Dz. Urz. UE L 311 z 21.11.2008, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 315 z 30.11.2017, str. 52).
Na podstawie art. 106 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim   (Dz. U. z 2023 r. poz. 1666) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

sposób liczenia osób odbywających podróż morską na statkach, o których mowa w art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej „ustawą”;

2)

warunki udzielania zwolnień z obowiązku przekazywania informacji o liczbie pasażerów lub rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach, o których mowa w art. 103 ust. 1 ustawy.

§ 2.

1.

Liczbę osób odbywających podróż morską na statku pasażerskim albo jachcie komercyjnym określa się przez zsumowanie liczby członków załogi i liczby pasażerów.

2.

Liczenie pasażerów odbywa się w jeden z następujących sposobów:

1)

przechodzenie pasażerów przez bramkę zintegrowaną z licznikiem przejść;

2)

stosowanie ręcznego urządzenia zliczającego obsługiwanego przez osobę wpuszczającą pasażerów na statek;

3)

odrywanie kuponu lub odbieranie jednego z egzemplarzy numerowanych kart pokładowych wydawanych pasażerom przy wchodzeniu na statek;

4)

odczyt kodu kreskowego, magnetycznego lub innego kodu zawartego na bilecie lub karcie pokładowej przez urządzenie umiejscowione przy wejściu na statek;

5)

ręczne policzenie pasażerów - w przypadku jachtów komercyjnych;

6)

liczenie przy wykorzystaniu każdej innej metody zapewniającej prawidłowe policzenie pasażerów, z tym że obliczona liczba pasażerów nie może wynikać z liczby sprzedanych lub pozostałych w bloczku biletów albo kart pokładowych ani z wykazu lub liczby pasażerów, którzy zarezerwowali bilet.

3.

W ramach liczenia osób odbywających podróż morską kapitan statku przed odcumowaniem statku sprawdza, czy liczba osób znajdujących się na statku nie przekracza liczby osób, którą statek może przewozić zgodnie z posiadanym certyfikatem.

§ 3.

1.

Armator statku pasażerskiego przewożący pasażerów drogą morską statkiem wyruszającym z portu położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawiającym żeglugę na linii regularnej wyłącznie na obszarach morskich, na których mogą być eksploatowane statki pasażerskie klasy D, ustalonych na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy oraz w bliskości portu stacjonowania morskiego statku ratowniczego lub brzegowej stacji ratowniczej, może zostać zwolniony z obowiązku przekazywania informacji o liczbie osób znajdujących się na statku do pojedynczego punktu kontaktowego, jeżeli czas podróży między dwoma portami jest krótszy niż jedna godzina.

2.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy szybkiego statku pasażerskiego.

3.

Armator statku pasażerskiego może zostać zwolniony z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 103 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli statek odbywa podróże między dwoma portami lub którego podróż zaczyna się i kończy w tym samym porcie bez zawinięcia do portu pośredniego, przy czym podróże te odbywają się wyłącznie na obszarach morskich, na których mogą być eksploatowane statki pasażerskie klasy D, ustalonych na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy oraz w bliskości portu stacjonowania morskiego statku ratowniczego lub brzegowej stacji ratowniczej.

4.

Armator statku pasażerskiego przewożący pasażerów drogą morską statkiem uprawiającym żeglugę na linii regularnej w rejonie, w którym roczne prawdopodobieństwo napotkania fali o wysokości przekraczającej 2 m jest mniejsze niż 10%, może zostać zwolniony z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 103 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod warunkiem wykazania, że zebranie informacji o osobach znajdujących się na statku nie jest możliwe oraz są spełnione łącznie następujące warunki:

1)

podróż nie przekracza 30 mil morskich, licząc od miejsca wypłynięcia;

2)

głównym celem świadczonej usługi jest zapewnienie regularnego połączenia pasażerskiego dla stałych użytkowników;

3)

stacje brzegowe zapewniają serwis asysty nawigacyjnej;

4)

są dostępne wiarygodne prognozy meteorologiczne;

5)

jest dostępny sprzęt poszukiwawczy i ratowniczy zgodnie z posiadanym certyfikatem.

§ 4.

Zwolnień, o których mowa w § 3, nie stosuje się do armatora organizującego przewóz pasażerów statkiem podnoszącym banderę państwa trzeciego będącego stroną Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r.   (Dz. U. z 2016 r. poz. 869 i 2029 oraz z 2017 r. poz. 142), które na podstawie postanowień tej konwencji nie zgadza się na stosowanie takich zwolnień.

§ 5.

1.

Armator ubiegający się o zwolnienie, o którym mowa w § 3, składa wniosek w formie pisemnej do dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu zawinięcia statku, wskazując w nim szczegółowe uzasadnienie przyczyn i podstaw zwolnienia.

2.

Jeżeli statek uprawia żeglugę na linii regularnej między portami leżącymi na obszarze właściwości więcej niż jednego dyrektora urzędu morskiego, przed rozpatrzeniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor właściwy do jego rozpatrzenia przekazuje wniosek do zaopiniowania dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla portu rozpoczęcia podróży.

3.

Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej o udzielonych zwolnieniach.

4.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej niezwłocznie informuje Komisję Europejską o udzielonych zwolnieniach wraz z uzasadnieniem za pośrednictwem bazy danych utworzonej w tym celu przez Komisję Europejską.

§ 6.

1.

Armator jachtu komercyjnego, o którym mowa w art. 103 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, może zostać zwolniony z obowiązku przekazywania informacji o liczbie lub osobach znajdujących się na statku do pojedynczego punktu kontaktowego, pod warunkiem że wyznaczy punkt do kontaktu na lądzie, za pomocą którego, w przypadku prowadzenia akcji poszukiwawczej i ratowniczej, będą udostępniane Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa informacje o liczbie osób znajdujących się na statku, a w przypadku armatora jachtu komercyjnego, o którym mowa w art. 103 ust 1 pkt 2 ustawy, również informacje o osobach znajdujących się na statku.

2.

Armator ubiegający się o zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek w formie pisemnej do dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu zawinięcia statku, wskazując dane punktu do kontaktu na lądzie, w szczególności numer telefonu oraz adres e-mail, pod którymi w przypadku prowadzenia akcji poszukiwawczej i ratowniczej przez 24 godziny na dobę będzie można uzyskać informacje o liczbie i osobach znajdujących się na statku.

3.

Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku niezwłocznie informuje dyrektora Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa o udzielonych zwolnieniach oraz przekazuje mu dane punktu do kontaktu na lądzie, o których mowa w ust. 2.

§ 7.

Do wniosków w sprawie udzielenia zwolnienia z obowiązku przekazywania informacji o liczbie pasażerów lub rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach, o których mowa w art. 103 ust. 1 ustawy, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 8.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3)Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 4 grudnia 2019 r. w sprawie liczenia osób odbywających podróż na statkach (Dz. U. poz. 2391), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 261).
1)
Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. z 2021 r. poz. 937).
2)
Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Rady 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 02.07.1998, str. 35 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 4, str. 127, Dz. Urz. UE L 324 z 29.11.2002, str. 53, Dz. Urz. UE L 311 z 21.11.2008, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 315 z 30.11.2017, str. 52).
3)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 4 grudnia 2019 r. w sprawie liczenia osób odbywających podróż na statkach (Dz. U. poz. 2391), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 261).