Rozporządzenie Ministra Zdrowiaz dnia 6 lutego 2023 r.w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych 1)Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 932).

Spis treści

Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej   (Dz. U. z 2022 r. poz. 633, z późn. zm.2)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 655, 974, 1079, 2280, 2705 i 2770.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa standard organizacyjny leczenia bólu przewlekłego oraz bólu stanowiącego istotny problem kliniczny, w warunkach ambulatoryjnych.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1)

ból:

a)

ból stanowiący istotny problem kliniczny - ból wymagający leczenia w opinii pacjenta i lekarza,

b)

ból przewlekły - ból bez oczywistej biologicznej wartości, który zwykle trwa dłużej niż 3 miesiące;

2)

skala oceny bólu - skalę stosowaną do pomiaru natężenia bólu:

a)

skala numeryczna - (numerical rating scale - NRS) 11-punktowa skala od 0 do 10 punktów; kolejne cyfry są uszeregowane wzdłuż poziomej linii; punkt 0 położony na lewym końcu oznacza „brak bólu”, punkt 10 znajdujący się na prawym końcu określa stwierdzenie „najsilniejszy ból, możliwy do wyobrażenia”,

b)

skala obrazkowa - (faces pain scale - FPS) skala przedstawiająca kilka wyrazów twarzy, za pomocą których ocenia się stopień nasilenia bólu,

c)

skala słowna - (verbal rating scale - VRS) skala składająca się z kolejno ustawionych określeń stopnia nasilenia bólu: brak bólu, łagodny ból, umiarkowany ból, silny ból, bardzo silny ból,

d)

skala wzrokowo-analogowa - (visual analogue scale - VAS) skala w postaci linijki o długości 10 cm; pozwala na ocenę w skali: od „brak bólu” do „bardzo silny ból (najsilniejszy wyobrażalny ból)”.

§ 3.

Ustala się standard organizacyjny leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych, zgodnie z którym:

1)

dokonuje się oceny bólu na podstawie:

a)

badania podmiotowego, obejmującego w szczególności pozyskanie informacji o:
  •   -  
    przyczynie bólu i jego umiejscowieniu,
  •   -  
    natężeniu bólu,
  •   -  
    charakterze bólu i okolicznościach związanych z jego występowaniem,
  •   -  
    dotychczasowym leczeniu,
  •   -  
    wpływie bólu na jakość życia pacjenta,
  •   -  
    zdarzeniach lub okolicznościach, które mogą być związane z bólem lub innymi zgłaszanymi przez pacjenta dolegliwościami,

b)

badania przedmiotowego,

c)

badań pomocniczych obejmujących:
  •   -  
    ocenę zaburzeń czucia,
  •   -  
    badania obrazowe,
  •   -  
    badania laboratoryjne,

d)

numerycznej skali oceny bólu, a w przypadku pacjentów, u których brak możliwości zastosowania skali numerycznej - w innej skali oceny natężenia bólu; w przypadku dziecka również odpowiedniej do wieku i stanu intelektualnego pacjenta;

2)

monitoruje się skuteczność leczenia bólu przez ocenę:

a)

natężenia bólu - w spoczynku i w ruchu oraz średnie w ciągu ostatniego tygodnia,

b)

osiągniętej poprawy w wyniku zastosowanego leczenia,

c)

występowania działań niepożądanych po zastosowanym leczeniu,

d)

skuteczności leczenia działań niepożądanych,

e)

stopnia stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych,

f)

stopnia satysfakcji pacjenta z zastosowanego leczenia;

3)

ocenę zmiany natężenia bólu prowadzi się z użyciem tej samej skali oceny bólu;

4)

prowadzi się postępowanie terapeutyczne mające na celu uśmierzanie i leczenie bólu, w tym zmianę leczenia w przypadku wystąpienia działań niepożądanych;

5)

prowadzi się edukację pacjenta w zakresie farmakoterapii i stosowanego leczenia, w szczególności informuje się o działaniach niepożądanych po zastosowanym leczeniu.

§ 4.

1.

Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne w zakresie leczenia bólu są udzielane w poradni leczenia bólu w przypadku:

1)

wyczerpania możliwości diagnostycznych lub leczniczych dotyczących pacjenta z bólem lub

2)

trudności w postawieniu właściwego rozpoznania zespołu bólowego, lub

3)

niewielkiej skuteczności dotychczasowego leczenia i utrzymywania się natężenia bólu powyżej 5 w skali numerycznej albo odpowiednika tej wartości natężenia bólu w skalach, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. b-d, lub

4)

wskazań do zastosowania inwazyjnych metod leczenia lub trudności w opanowaniu działań niepożądanych po zastosowanym leczeniu.

2.

W poradni leczenia bólu stosuje się metody terapeutyczne mające na celu uśmierzanie i leczenie bólu z wyłączeniem procedur medycznych możliwych wyłącznie do zastosowania w leczeniu szpitalnym.

§ 5.

W przypadku udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia bólu, o których mowa w § 1, sporządza się kartę oceny natężenia bólu, której wzór określa załącznik do rozporządzenia.

§ 6.

Kartę oceny natężenia bólu dołącza się do dokumentacji medycznej pacjenta.

§ 7.

Podmioty wykonujące działalność leczniczą dostosują swoją działalność do wymagań określonych niniejszym rozporządzeniem w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

§ 8.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1)
Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 932).
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 655, 974, 1079, 2280, 2705 i 2770.

Załącznik   -   Skala oceny natężenia bólu (wzór)