Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1092), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

art. 1 pkt 1, 2 i 9, art. 4, art. 8 i art. 9, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

2)

art. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

”

;

2)

art. 51 i art. 64 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz. U. poz. 1967), które stanowią:

„

Art. 51.

1.

Środki podlegające przekazaniu na podstawie art. 49 ust. 2e ustawy zmienianej w art. 46, które w 2022 r. na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 46 zostały przekazane na rachunek dochodów budżetu państwa przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje na rachunek Funduszu w terminach określonych w ust. 2.

2.

Środki, o których mowa w art. 49 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 46, uzyskane z aukcji przeprowadzonych:

1)

w pierwszym kwartale 2022 r. - podlegają przekazaniu do dnia 20 października 2022 r.;

2)

w drugim kwartale 2022 r. - podlegają przekazaniu do dnia 21 listopada 2022 r.;

3)

w trzecim kwartale 2022 r. - podlegają przekazaniu do dnia 20 grudnia 2022 r.

3.

Kwoty przekazane na podstawie ust. 1 pomniejszają dochody budżetu państwa.

”

„

Art. 64.

Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

”

;

3)

art. 89 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz. U. poz. 2687), który stanowi:

„

Art. 89.

Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem:

1)

art. 46 i art. 48 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 31 grudnia 2022 r.;

2)

art. 39, art. 44 pkt 3, art. 48 pkt 1 i 2, art. 54, art. 62, art. 63, art. 68, art. 74 oraz art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.;

3)

art. 53 pkt 8 i 9 oraz art. 76, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

”

Załącznik - Tekst jednolity ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych¹⁾Niniejsza ustawa służy stosowaniu: 1) rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 219 z 22.08.2009, str. 1, z późn. zm.); 2) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.); 3) rozporządzenia Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi (Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1); 4) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94); 5) (uchylony) 6) rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1); 7) (uchylony) 8) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32); 9) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7); 10) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8); 11) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 156 z 19.06.2018, str. 26); 12) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (EU) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 328 z 21.12.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 85I z 27.03.2019, str. 66 oraz Dz. Urz. UE L 148 z 06.06.2019, str. 37); 13) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 423 z 15.12.2020, str. 37); 14) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 3 oraz Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 66); 15) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1603 z dnia 18 lipca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Dz. Urz. UE L 250 z 30.09.2019, str. 10); 16) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiającego zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności (Dz. Urz. UE L 282 z 04.11.2019, str. 20); 17) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1001 z dnia 9 lipca 2020 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania funduszu modernizacyjnego wspierającego inwestycje w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej niektórych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 221 z 10.07.2020, str. 107).

g)

wykonywanej wyłącznie w celu przeprowadzenia badań naukowych lub sprawdzenia, przetestowania lub przeprowadzenia procesu certyfikacji statku powietrznego lub urządzenia pokładowego lub naziemnego,

h)

wykonywanej przez statek powietrzny o maksymalnej certyfikowanej masie startowej poniżej 5700 kg,

i)

wykonywanej w ramach zobowiązań z tytułu wykonywania obowiązków użyteczności publicznej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 293 z 31.10.2008, str. 3) na trasach w regionach najbardziej oddalonych określonych w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2012 C/326, str. 47) lub na trasach, których oferowana zdolność przewozowa nie przekracza 30 000 miejsc rocznie,

j)

wykonywanej przez operatora statku powietrznego będącego przewoźnikiem lotniczym w rozumieniu ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2022 r. poz. 1235, 1715, 1846, 2185 i 2642), który realizuje:

-

mniej niż 243 operacje lotnicze w każdym z trzech kolejnych czteromiesięcznych okresów w roku kalendarzowym, z zastrzeżeniem art. 95a, albo
-

operacje lotnicze, z których łączna roczna wielkość emisji wynosi mniej niż 10 000 Mg CO₂.

Art. 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)

biomasie - rozumie się przez to biomasę, o której mowa w art. 3 pkt 21 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 2012/601 (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 423 z 15.12.2020, str. 37), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2066”;

2)

biopaliwie - rozumie się przez to biopaliwo, o którym mowa w art. 3 pkt 23 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3)

biopłynie - rozumie się przez to biopłyn, o którym mowa w art. 3 pkt 22 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3a)

eksploatacji instalacji - rozumie się przez to użytkowanie instalacji zarówno w normalnym trybie działalności, jak i przy wydarzeniach nietypowych, o których mowa w art. 20 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, a także utrzymywanie w sprawności tej instalacji;

4)

emisji - rozumie się przez to gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku działań człowieka, związanych z eksploatacją instalacji lub z wykonywaną operacją lotniczą;

5)

gazach cieplarnianych - rozumie się przez to:

a)

gazy:

-

dwutlenek węgla (CO₂),
-

metan (CH₄),
-

podtlenek azotu (N₂O),
-

fluorowęglowodory (HFCs),
-

perfluorowęglowodory (PFCs),
-

sześciofluorek siarki (SF₆),

b)

inne niż wymienione w lit. a gazowe składniki atmosfery zarówno naturalne, jak i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie podczerwone;

6)

grupie kapitałowej - rozumie się przez to grupę kapitałową, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120);

7)

instalacji - rozumie się przez to stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół takich urządzeń, w których są prowadzone jedno lub więcej działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy oraz wszelkie inne czynności posiadające bezpośredni techniczny związek ze wskazanymi działaniami prowadzonymi w danym miejscu, które powodują emisję lub mają wpływ na jej wielkość;

8)

instalacji nowej - rozumie się przez to instalację, która po raz pierwszy uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych w okresie rozpoczynającym się 3 miesiące przed terminem przedłożenia wykazu, o którym mowa w art. 26d ust. 3, i kończącym się 3 miesiące przed terminem przedłożenia kolejnego wykazu;

9)

instalacji wytwarzającej energię elektryczną - rozumie się przez to instalację, która po dniu 31 grudnia 2004 r. wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim, i w której nie prowadzi się innych rodzajów działań określonych w załączniku nr 1 do ustawy niż spalanie paliw;

10)

jednostce poświadczonej redukcji emisji - rozumie się przez to jednostkę poświadczonej redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2022 r. poz. 673);

11)

jednostce redukcji emisji - rozumie się przez to jednostkę redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

12)

okresie rozliczeniowym - rozumie się przez to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz każdy następujący po nim dziesięcioletni okres;

13)

operacji lotniczej - rozumie się przez to lot statku powietrznego, który rozpoczyna się lub kończy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej;

14)

operatorze statku powietrznego - rozumie się przez to podmiot, który użytkuje statek powietrzny w czasie wykonywania operacji lotniczej lub właściciela statku powietrznego w przypadku gdy podmiot ten nie jest znany lub nie został wskazany przez właściciela statku powietrznego, jeżeli:

a)

Rzeczpospolita Polska została dla tego operatora wskazana jako administrujące państwo członkowskie w rozporządzeniu Komisji Europejskiej wydanym w związku z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631), zwanej dalej „dyrektywą 2003/87/WE” lub

b)

posiada koncesję na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, lub

c)

posiada certyfikat upoważniający operatora statku powietrznego do wykonywania działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ustawy określonej w lit. b, lub

d)

posiada upoważnienie dla przewoźnika lotniczego będącego przedsiębiorcą zagranicznym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 192a ustawy określonej w lit. b, lub

e)

posiada zezwolenie dla obcych przewoźników lotniczych na wykonywanie przewozów lotniczych do lub z Rzeczypospolitej Polskiej wydane na podstawie art. 193 ustawy określonej w lit. b, lub

f)

jest użytkownikiem statku powietrznego w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy określonej w lit. b;

15)

(uchylony)

16)

prowadzącym instalację - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, która posiada tytuł prawny do władania instalacją w celu jej eksploatacji;

17)

rejestrze Unii - rozumie się przez to rejestr Unii, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 3 oraz Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 66), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1122”;

18)

spalaniu - rozumie się przez to każde utlenianie paliwa, niezależnie od sposobu wykorzystania uzyskanej w tym procesie energii cieplnej, elektrycznej lub mechanicznej, oraz wszelkie inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym przemywanie gazów odlotowych;

19)

statku powietrznym - rozumie się przez to statek powietrzny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze;

20)

tonokilometrze - rozumie się przez to 1 Mg ładunku handlowego, stanowiącego łączną masę towarów, przesyłek pocztowych i pasażerów, przewiezionego na odległość 1 km;

21)

tytule prawnym - rozumie się przez to tytuł prawny, o którym mowa w art. 3 pkt 41 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2022 r. poz. 2556 i 2687);

22)

uprawnieniu do emisji - rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO₂) utworzone w ramach:

a)

systemu lub

b)

systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych Konfederacji Szwajcarskiej

- które służy do rozliczania wielkości emisji w ramach każdego z tych systemów i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie;

23)

weryfikatorze - rozumie się przez to:

a)

osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 3 pkt 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067”,

b)

osobę fizyczną, która uzyskała akredytację w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a

- która przeprowadza weryfikację zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a;

24)

zakładzie - rozumie się przez to zakład, o którym mowa w art. 3 pkt 48 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

25)

zezwoleniu - rozumie się przez to decyzję zezwalającą na emisję gazów cieplarnianych z instalacji i określającą obowiązki prowadzącego instalację w zakresie monitorowania.

Art. 4.

Minister właściwy do spraw klimatu:

1)

jest organem właściwym do wykonywania zadań wynikających z:

a)

rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1031/2010”,

b)

rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067,

c)

rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066,

d)

rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122,

e)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/331”,

f)

rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1603 z dnia 18 lipca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Dz. Urz. UE L 250 z 30.09.2019, str. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1603”

- chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej;

2)

pełni funkcję punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 70 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067;

3)

prowadzi koordynację, o której mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

Art. 5.

1.

Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, zwane dalej „organami Inspekcji”, wykonują zadania dotyczące kontroli przestrzegania przepisów w zakresie emisji objętych systemem i szacowania wielkości tych emisji z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że:

1)

wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest właściwy ze względu na:

a)

miejsce wprowadzania do środowiska gazów cieplarnianych objętych systemem określone w pozwoleniu, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska - w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z instalacji,

b)

siedzibę lub miejsce zamieszkania operatora statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w sprawach wykonywania zadań związanych z emisją z operacji lotniczych;

2)

Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje zadania związane z emisją z operacji lotniczych -wprzypadku operatorów statków powietrznych niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2.

Polskie Centrum Akredytacji działające na podstawie ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2022 r. poz. 1854) jest krajową jednostką akredytującą, o której mowa w art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, i wykonuje zadania tej jednostki określone w tym rozporządzeniu.

Art. 6.

Minister właściwy do spraw klimatu w sprawach rozstrzyganych na podstawie ustawy jest organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 i 2185), w stosunku do:

1)

marszałka województwa;

2)

starosty;

3)

regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 7.

1.

Systemem administruje Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, zwany dalej „Krajowym ośrodkiem”.

2.

Dane osobowe przetwarzane w związku z administrowaniem systemem podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:

1)

dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;

2)

pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w poufności.

Art. 7a.

Ilekroć w ustawie jest mowa o obowiązku przekazywania, przedkładania, składania, sporządzania lub dołączania dokumentów, informacji, planów, sprawozdań, raportów lub wniosków na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej, wymóg ten należy uznać za spełniony, jeżeli:

1)

do pisma utrwalonego w postaci papierowej zostanie dołączona postać elektroniczna tego pisma umożliwiająca przetwarzanie zawartych w nim danych albo

2)

pismo utrwalone w postaci elektronicznej opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym będzie miało formę umożliwiającą przetwarzanie zawartych w nim danych.

Rozdział 2

Zarządzanie rachunkami w rejestrze Unii

Art. 8.

1.

Rejestr Unii działa na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) 2019/1122.

2.

Krajowy ośrodek pełni obowiązki krajowego administratora w rozumieniu art. 3 pkt 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122 i zarządza zbiorem rachunków w rejestrze Unii podlegających jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Prowadzący instalację jest obowiązany do posiadania w rejestrze Unii rachunku posiadania operatora, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

4.

Operator statku powietrznego jest obowiązany do posiadania w rejestrze Unii rachunku posiadania operatora statków powietrznych, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

5.

Krajowy ośrodek otwiera w rejestrze Unii rachunki, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) 2019/1122, i zarządza nimi na zasadach określonych w tym rozporządzeniu i ustawie.

6.

Uprawnienia do emisji utrzymywane na krajowych rachunkach posiadania stanowią własność Skarbu Państwa.

7.

Krajowy ośrodek wykonuje prawomocne orzeczenia sądów lub innych uprawnionych organów i ostateczne decyzje, których przedmiotem jest rozporządzanie uprawnieniami do emisji utrzymywanymi na rachunkach w rejestrze Unii podlegających jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej lub ograniczenie prawa posiadacza rachunku do rozporządzania tymi uprawnieniami.

8.

Krajowy ośrodek informuje posiadacza rachunku o wykonaniu orzeczenia lub decyzji, o których mowa w ust. 7, oraz wskazuje organ, który je wydał.

Art. 9.

1.

Wniosek o otwarcie rachunku w rejestrze Unii odpowiada wymaganiom określonym w art. 13-16 oraz w art. 21 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

2.

Wniosek o otwarcie rachunku obrotowego w rejestrze Unii może złożyć:

1)

osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wpisana do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2022 r. poz. 541),

2)

osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1683 i 2436)

- będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik zgodnie z art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, z późn. zm.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Przynajmniej jedna osoba wskazana we wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii jako upoważniony przedstawiciel, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, jest obowiązana posiadać miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4.

Do wniosku o otwarcie rachunku w rejestrze Unii, oprócz dokumentów i informacji określonych w załącznikach III, IV i VI-VIII do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122, dołącza się dowód wniesienia opłaty za otwarcie rachunku.

5.

(uchylony)

6.

Wniosek o otwarcie i zamknięcie rachunku w rejestrze Unii składa się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka z zachowaniem wymagań, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) 2019/1122.

7.

Wniosek o aktualizację danych dotyczących rachunku w rejestrze Unii składa się zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 22 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122. Do wniosku o aktualizację stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-3 i 6.

Kopię ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi.

10.

Krajowy ośrodek wykonuje decyzję o uwzględnieniu sprzeciwu w całości lub w części, w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania.

Art. 11.

1.

Krajowy ośrodek informuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, o otwarciu oraz zamknięciu rachunku w rejestrze Unii w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym nastąpiło otwarcie lub zamknięcie tego rachunku.

2.

Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę podmiotu, któremu odpowiednio otwarto albo zamknięto rachunek w rejestrze Unii, oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2)

numer rachunku w rejestrze Unii, który odpowiednio otwarto albo zamknięto;

3)

dzień odpowiednio otwarcia albo zamknięcia rachunku w rejestrze Unii;

4)

jeżeli posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył wniosek o jego zamknięcie - datę złożenia tego wniosku.

Art. 12.

1.

Krajowy ośrodek określa w regulaminie szczegółowe warunki techniczne otwierania rachunków w rejestrze Unii, zarządzania nimi oraz ich zamykania.

2.

Regulamin, o którym mowa w ust. 1, jest udostępniany na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 13.

1.

Za otwarcie rachunku w rejestrze Unii wnosi się opłatę w wysokości 2000 zł.

2.

Posiadacz rachunku w rejestrze Unii wnosi, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, opłatę roczną w wysokości 500 zł, wskazując w tytule przelewu bankowego numer rachunku w rejestrze Unii, którego dotyczy wnoszona opłata.

3.

Nie wnosi się opłaty za otwarcie rachunku i opłaty rocznej w przypadku krajowego rachunku posiadania.

4.

Opłatę za otwarcie rachunku i opłatę roczną wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu. Opłaty stanowią przychód Narodowego Funduszu.

5.

Opłaty rocznej nie wnosi się za rok, w którym wniesiono opłatę za otwarcie rachunku.

6.

Obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje, gdy emisja zostanie rozliczona zgodnie z art. 92 ust. 1 albo 5, a saldo rachunku jest zerowe, jednak nie wcześniej niż w roku następującym po roku, w którym stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia.

7.

W przypadku rachunku innego niż rachunek posiadania operatora i rachunek posiadania operatora statków powietrznych obowiązek wniesienia opłaty rocznej ustaje w roku następującym po roku, w którym posiadacz rachunku w rejestrze Unii złożył do Krajowego ośrodka wniosek o jego zamknięcie, o ile saldo tego rachunku jest zerowe.

Art. 14.

1.

Narodowy Fundusz przekazuje Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 14 kwietnia każdego roku:

1)

informację o wniesieniu opłaty rocznej zawierającą następujące dane:

a)

imię i nazwisko albo nazwę posiadacza rachunku oraz jego adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,

b)

numer rachunku w rejestrze Unii,

c)

wysokość wniesionej opłaty,

d)

datę wpływu opłaty na rachunek bankowy Narodowego Funduszu;

2)

3.

Uprawnienia do emisji, o których mowa w ust. 2, są ważne w odniesieniu do emisji, począwszy od pierwszego roku okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Rozdział 4

Ogólne zasady przydzielania instalacjom uprawnień do emisji

Art. 17.

1.

Uprawnienia do emisji przydzielane instalacjom na podstawie przepisów niniejszej ustawy są uprawnieniami do emisji ogólnych w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

2.

Wykaz instalacji i liczba uprawnień do emisji przydzielanych na poszczególne okresy, o których mowa w art. 2 pkt 15 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, są ustalane na zasadach określonych w przepisach tego rozporządzenia i są ogłaszane na podstawie art. 26e ust. 3, art. 59 ust. 5 i art. 70a ust. 5.

3.

Uprawnienia do emisji wydaje się w odniesieniu do każdej instalacji na dany rok w liczbie określonej w informacji, o której mowa w art. 64b ust. 8.

4.

Uprawnienia do emisji wydaje się na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w terminie do dnia 28 lutego każdego roku. Prowadzącemu instalację, na którym spoczywa obowiązek, o którym mowa w art. 64 ust. 1 lub 2a, uprawnienia do emisji wydaje się po ogłoszeniu informacji, o której mowa w art. 64b ust. 8.

5.

Krajowy ośrodek w terminie do dnia 15 marca każdego roku przekazuje marszałkowi województwa informację o liczbie uprawnień do emisji:

1)

wydanych w roku poprzednim na rachunek posiadania operatora albo na rachunek posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii;

2)

zwróconych w roku poprzednim na podstawie art. 18 ust. 2 przez prowadzącego instalację albo operatora statków powietrznych.

6.

Informacja, o której mowa w ust. 5, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego;

2)

w przypadku instalacji - jej oznaczenie;

3)

w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 - liczbę wydanych uprawnień do emisji ze wskazaniem roku, na który zostały przydzielone;

3a)

w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 - liczbę uprawnień do emisji zwróconych wraz ze wskazaniem roku, za który dokonano zwrotu;

4)

datę wydania albo datę zwrotu uprawnień do emisji.

Art. 18.

1.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora oraz rachunek posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii w liczbie większej niż określona w informacji, o której mowa w:

1)

art. 64b ust. 8, lub wynikająca ze zmian tej informacji - w odniesieniu do prowadzącego instalację albo

2)

art. 48 ust. 1 pkt 2 - w odniesieniu do operatora statków powietrznych

- zwane dalej „nadmiarowo wydanymi uprawnieniami do emisji”, podlegają zwrotowi.

2.

Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji do prowadzącego instalację oraz do operatora statków powietrznych. Prowadzący instalację oraz operator statków powietrznych zwracają nadmiarowo wydane uprawnienia do emisji w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.

3.

Jeżeli prowadzący instalację albo operator statków powietrznych nie zwrócą nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w ust. 2, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o prowadzącym instalację oraz operatorze statków powietrznych, który nie dopełnił obowiązku zwrotu.

4.

Informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację albo operatora statków powietrznych, ich adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby;

2)

liczbę nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, które nie zostały zwrócone.

5.

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu równowartości nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji, określając kwotę podlegającą zwrotowi oraz termin jej uiszczenia.

6.

Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji, w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

Art. 19.

1.

Do kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 i 2707).

2.

Kwota, o której mowa w art. 18 ust. 5, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.).

3.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w art. 18 ust. 5, stanowią dochód budżetu państwa.

Rozdział 5

(uchylony)

Rozdział 5a

Przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej w okresie rozliczeniowym 2021-2030 oraz w kolejnych okresach rozliczeniowych

Art. 26a.

1.

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wniosku o przydział uprawnień do emisji, rozumie się przez to wniosek o przydział uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2.

Uprawnienia do emisji dla instalacji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej są przydzielane na podstawie wniosku o przydział uprawnień do emisji.

Art. 26b.

1.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej wykaz instalacji, dla których jest planowany przydział uprawnień do emisji na produkcję inną niż produkcja energii elektrycznej, nie później niż 15 miesięcy przed rozpoczęciem okresu, na który są przydzielane uprawnienia.

Art. 26e.

1.

Krajowy ośrodek określa dla instalacji wstępną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 i przekazuje informację o tej liczbie ministrowi właściwemu do spraw klimatu w celu zgłoszenia Komisji Europejskiej zgodnie z art. 14 ust. 5 tego rozporządzenia.

2.

Po określeniu przez Komisję Europejską współczynnika, o którym mowa w art. 14 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek oblicza ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji zgodnie z art. 16 ust. 8 tego rozporządzenia.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra ostateczną roczną liczbę uprawnień do emisji obliczoną zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

Rozdział 5b

Plan metodyki monitorowania

Art. 26f.

1.

Prowadzący instalację nową, która kwalifikuje się do przydziału uprawnień do emisji, składa do organu właściwego do wydania zezwolenia do zatwierdzenia plan metodyki monitorowania, o którym mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, zwany dalej „planem metodyki monitorowania”.

2.

Plan metodyki monitorowania składa się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej. Plan metodyki monitorowania składa się w dwóch egzemplarzach, chyba że został złożony na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

3.

Plan metodyki monitorowania składa się nie później niż na 4 miesiące przed dniem rozpoczęcia normalnej działalności, o której mowa w art. 2 pkt 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

4.

Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi plan metodyki monitorowania w celu wydania opinii. Opinia zawiera ocenę przedłożonego planu w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, a także w zakresie kompletności i przejrzystości zawartych w nim informacji i danych.

5.

Krajowy ośrodek wydaje opinię, o której mowa w ust. 4, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku o jej wydanie, z zastrzeżeniem ust. 10.

6.

Przy wydawaniu opinii, o której mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

7.

Jeżeli plan metodyki monitorowania nie spełnia wymagań określonych w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do poprawienia planu metodyki monitorowania lub do złożenia wyjaśnień w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia doręczenia wezwania i powiadamia o tym organ właściwy do wydania zezwolenia.

8.

Prowadzący instalację składa poprawiony plan metodyki monitorowania lub wyjaśnienia do Krajowego ośrodka i organu właściwego do wydania zezwolenia.

9.

Jeżeli pomimo złożenia poprawionego planu metodyki monitorowania lub złożenia wyjaśnień nadal nie jest on zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, przepisy ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

10.

Jeżeli w terminie 90 dni od dnia doręczenia Krajowemu ośrodkowi po raz pierwszy planu metodyki monitorowania plan ten nadal nie jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 lub zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane, Krajowy ośrodek w terminie 14 dni po upływie tego terminu wydaje opinię, o której mowa w ust. 4.

11.

Organ właściwy do wydania zezwolenia w drodze decyzji:

1)

zatwierdza plan metodyki monitorowania, gdy plan ten jest zgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 oraz gdy plan metodyki monitorowania zawiera kompletne i przejrzyste informacje lub dane, albo

2)

odmawia zatwierdzenia planu metodyki monitorowania, gdy plan ten jest niezgodny z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 albo gdy plan metodyki monitorowania zawiera niekompletne lub nieprzejrzyste informacje lub dane.

11a.

Decyzja zatwierdzająca plan metodyki monitorowania zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2)

adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3)

określenie rodzaju działania prowadzonego w instalacji;

4)

wskazanie zatwierdzonej wersji planu metodyki monitorowania zgodnie z pkt 1 lit. b załącznika VI do rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331 i daty rozpoczęcia stosowania zatwierdzanego planu.

11b.

Plan metodyki monitorowania stanowi załącznik do decyzji zatwierdzającej ten plan.

12.

Kopię decyzji, w której zatwierdza się plan metodyki monitorowania lub odmawia zatwierdzenia tego planu, organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 26g.

Wartość uprawnień do emisji wydanych instalacjom wytwarzającym energię elektryczną na zasadach określonych w niniejszym rozdziale stanowi wartość pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwanej dalej „pomocą publiczną”.

2.

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, któremu wydano uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, jest beneficjentem pomocy publicznej.

Art. 29.

1.

Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, o których mowa w art. 27 ust. 1, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013-2020, kierując się decyzją Komisji Europejskiej z dnia 13 lipca 2012 r. C(2012) 4609 final. dotyczącą wniosku zgłoszonego przez Polskę na podstawie art. 10c ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na modernizację wytwarzania energii elektrycznej oraz decyzją Komisji Europejskiej z dnia 22 stycznia 2014 r. C(2013) 6648 final. - Odstępstwo na podstawie art. 10c dyrektywy 2003/87/WE w sprawie handlu emisjami - bezpłatne uprawnienia dla wytwórców energii elektrycznej, w których Komisja Europejska zaakceptowała złożony przez Rzeczpospolitą Polską wniosek dotyczący przydziału uprawnień do emisji instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w okresie rozliczeniowym 2013-2020, a także powszechnym charakterem tego wykazu.

2.

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera listę instalacji wytwarzających energię elektryczną, które kwalifikują się do przydziału uprawnień do emisji, wraz z liczbą uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia danej instalacji na każdy rok okresu rozliczeniowego 2013-2020, ustaloną przez ministra właściwego do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii, zgodnie z decyzją Komisji nr K (2011) 1983 z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE oraz z uwzględnieniem wytycznych zawartych w Komunikacie Komisji - Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE (2011/C 99/03) (Dz. Urz. UE C 99 z 31.03.2011, str. 9), zwanym dalej „Komunikatem Komisji nr 2011/C 99/03”, na podstawie:

1)

zweryfikowanych emisji w latach 2005-2007 lub

2)

wskaźnika wydajności ex ante.

Art. 30.

1.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” krajowy plan inwestycyjny sporządzony przez ministra właściwego do spraw energii na podstawie informacji przekazanych przez podmioty realizujące zadania inwestycyjne z uwzględnieniem potrzeby modernizacji i poprawy infrastruktury, wspierania czystych technologii, a także dywersyfikacji struktury energetycznej i źródeł dostaw, zatwierdzony przez Komisję Europejską w decyzjach, o których mowa w art. 29 ust. 1, niezwłocznie po jego zatwierdzeniu przez Komisję Europejską, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1233).

2.

2)

proponowany wskaźnik lub wskaźniki zgodności oraz ich wartość:

a)

przed rozpoczęciem realizacji zadania,

b)

po zakończeniu realizacji zadania.

6.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi wniosek, o którym mowa w ust. 4, w celu wydania opinii na temat prawidłowości doboru wskaźnika lub wskaźników zgodności proponowanych w tym wniosku. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Przy zasięganiu opinii przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.

7.

Wniosek, o którym mowa w ust. 4, sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, za pomocą formularza, według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 1.

8.

Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji:

1)

zatwierdza proponowany we wniosku wskaźnik lub wskaźniki zgodności dla danego zadania inwestycyjnego lub

2)

odmawia zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności w przypadku gdy:

a)

co najmniej jeden wskaźnik nie został dobrany prawidłowo dla realizacji danego zadania inwestycyjnego lub

b)

dobrany wskaźnik lub wskaźniki zgodności wskazują, że realizacja zadania nie przyniesie efektu ekologicznego, lub

c)

zadanie inwestycyjne, dla którego został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 4, nie jest adekwatne w stosunku do zadania ujętego w krajowym planie inwestycyjnym.

8a.

W przypadku zbycia tytułu prawnego do instalacji nabywca tytułu prawnego jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o przeniesienie decyzji, o której mowa w ust. 8, w terminie 30 dni od dnia nabycia tytułu prawnego do instalacji.

9.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w terminie 3 miesięcy od dnia sporządzenia tego poświadczenia, chyba że poświadczenie to sporządza minister właściwy do spraw klimatu.

10.

Poświadczenie osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności sporządza:

1)

minister właściwy do spraw klimatu w zakresie:

a)

sieci przesyłowych i dystrybucyjnych elektroenergetycznych,

b)

sieci przesyłowych gazowych,

c)

sieci ciepłowniczych

- w formie zaświadczenia;

2)

weryfikator w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa - w formie opinii.

11.

Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności sporządza się niezwłocznie po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego.

12.

Poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w zakresie mocy osiągalnej, emisyjności, redukcji emisyjności lub w zakresie zastosowanego paliwa sporządza się, uwzględniając dane z 12 miesięcy, licząc od dnia zakończenia realizacji zadania inwestycyjnego, niezwłocznie po upływie tego okresu.

13.

Koszty sporządzenia poświadczenia osiągnięcia każdego z zatwierdzonych wskaźników zgodności ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

Art. 33.

1.

Realizacja zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym, stanowiących roboty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm.) podlega kontroli przez organy nadzoru budowlanego.

2.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne składa wniosek o przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz w okresie sprawozdawczym.

3.

Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie zgodności wykonywanych robót budowlanych z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i jest prowadzona na zasadach określonych w przepisach tej ustawy.

Art. 34.

1.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym, w terminie do dnia 30 września każdego roku, przedkłada Krajowemu ośrodkowi sprawozdanie rzeczowo-finansowe z realizacji zadania inwestycyjnego za okres sprawozdawczy, zwane dalej „sprawozdaniem rzeczowo-finansowym”, wraz z opinią biegłego rewidenta, o której mowa w art. 36 ust. 2.

2.

Sprawozdania rzeczowo-finansowego nie składa się, jeżeli w okresie sprawozdawczym nie poniesiono żadnych kosztów inwestycyjnych. W takim przypadku podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada Krajowemu ośrodkowi odpowiednią informację w terminie, o którym mowa w ust. 1. Informacja zawiera również szczegółowe dane o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3. Informację składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 4.

2a.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedkłada Krajowemu ośrodkowi zbiorcze zestawienie instalacji otrzymujących uprawnienia do emisji, zwane dalej „zbiorczym zestawieniem”. Zbiorcze zestawienie składa się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 6. Zbiorcze zestawienie zawiera w szczególności dane identyfikujące podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, informacje o kosztach poniesionych w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, informacje o instalacjach, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji, oraz informacje o liczbie uprawnień do emisji.

3.

Jeżeli przyczyną nieponiesienia kosztów inwestycyjnych jest wstrzymanie realizacji zadania inwestycyjnego, podmiot realizujący to zadanie informuje ministra właściwego do spraw klimatu o przyczynach wstrzymania oraz planowanym terminie wznowienia realizacji zadania inwestycyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1.

4.

Jeżeli w okresie sprawozdawczym podmiot realizujący zadanie inwestycyjne nie poniósł żadnych kosztów inwestycyjnych i nie wykorzystano nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3, wydanie uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia na kolejny rok okresu rozliczeniowego zawiesza się, nie dłużej jednak niż na 4 lata okresu rozliczeniowego.

5.

Niezłożenie sprawozdania rzeczowo-finansowego za pięć kolejnych okresów sprawozdawczych jest równoznaczne z zaprzestaniem realizacji zadania inwestycyjnego.

6.

(uchylony)

7.

Uprawnienia, których wydanie uległo zawieszeniu, podlegają wydaniu, jeżeli podmiot realizujący zadanie inwestycyjne złoży sprawozdanie rzeczowo-finansowe wykazujące poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

8.

(uchylony)

9.

Krajowy ośrodek sprawdza, czy zbiorcze zestawienie oraz zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe nie zawierają braków lub uchybień. W przypadku stwierdzenia braków lub uchybień Krajowy ośrodek wyznacza termin na ich usunięcie.

10.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku:

1)

sprawdzone zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe oraz informację, o której mowa w ust. 2;

2)

sprawdzone zbiorcze zestawienia;

3)

listę podmiotów, które realizują zadania inwestycyjne i które w terminie nie przedłożyły zweryfikowanego sprawozdania rzeczowo-finansowego albo informacji, o której mowa w ust. 2;

4)

listę podmiotów, które złożyły zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe i wobec których nie minął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9;

5)

listę podmiotów, wobec których upłynął termin na usunięcie braków lub uchybień, o których mowa w ust. 9.

11.

Krajowy ośrodek, niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 10, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu:

1)

zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe, zawierające braki lub uchybienia, których nie usunięto w terminie, o którym mowa w ust. 9;

2)

listę podmiotów, które w terminie, o którym mowa w ust. 9, usunęły braki lub uchybienia, złożone przez nie zbiorcze zestawienia oraz zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe.

12.

Jeżeli braki lub uchybienia w zbiorczym zestawieniu lub w zweryfikowanym sprawozdaniu rzeczowo-finansowym nie zostały usunięte w terminie, o którym mowa w ust. 9, minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję o odmowie wydania uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1 na dany rok okresu rozliczeniowego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

13.

Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, wykaże, że nieusunięcie braków lub uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 9, nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot ten nie mógł zapobiec, i jednocześnie usunie te braki lub uchybienia, minister właściwy do spraw klimatu umarza postępowanie, o którym mowa w ust. 12.

14.

Okresem sprawozdawczym jest okres rozpoczynający się z dniem 1 lipca i kończący się dnia 30 czerwca następnego roku.

15.

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 2.

16.

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe zawiera w szczególności:

1)

charakterystykę zadania inwestycyjnego z podaniem zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, októrych mowa w art. 32 ust. 8;

2)

harmonogram rzeczowo-finansowy realizacji zadania inwestycyjnego;

3)

zestawienie planowanych źródeł finansowania zadania inwestycyjnego, w tym źródeł finansowania ze środków krajowych i Unii Europejskiej, stanowiących pomoc publiczną;

4)

zestawienie rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego zrealizowanych w okresie sprawozdawczym;

5)

zestawienie poniesionych kosztów inwestycyjnych netto, tj. kosztów pomniejszonych o wartość podatku od towarów i usług, przed potrąceniem innych podatków i opłat, z wyszczególnieniem kosztów:

a)

związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

b)

związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną,

c)

sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną;

6)

informacje o wykorzystaniu nadwyżki kosztów inwestycyjnych, o których mowa w art. 38 ust. 3;

7)

zestawienie protokołów z kontroli realizacji zadania inwestycyjnego przeprowadzonych przez organy nadzoru budowlanego w okresie sprawozdawczym, z uwzględnieniem uwag i zastrzeżeń organów przeprowadzających kontrolę oraz sposobu realizacji zaleceń pokontrolnych;

8)

wartość kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji;

9)

wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną, którym zostaną wydane uprawnienia do emisji w związku z poniesieniem kosztów inwestycyjnych na realizację danego zadania, wraz z liczbą uprawień do emisji dla poszczególnych instalacji.

17.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przechowuje dokumentację związaną z realizacją tego zadania przez okres 10 lat od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii oraz udostępnia tę dokumentację na wezwanie ministra właściwego do spraw klimatu.

18.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dokonuje aktualizacji harmonogramu rzeczowo-finansowego, w przypadku zmian w realizacji tego zadania, które będą miały wpływ na termin zakończenia jego realizacji.

Art. 35.

1.

Koszty inwestycyjne poniesione na realizację zadań inwestycyjnych związanych ze spełnieniem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem kosztów sfinansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, mogą zostać wykorzystane do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji po przekroczeniu przez Rzeczpospolitą Polską 15% krajowego celu ogólnego w zakresie udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto. Udział energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto ustala się na podstawie wyników badań statystycznych statystyki publicznej gromadzonych zgodnie z przepisami wydawanymi na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 459 i 830).

2.

Koszty inwestycyjne wyraża się w złotych w cenach z 2010 r. z uwzględnieniem wskaźników cen nakładów inwestycyjnych ustalanych na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego na podstawie art. 15 ust. 5b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, 2640 i 2745) za rok poprzedzający koniec okresu sprawozdawczego.

3.

Koszty inwestycyjne ponoszone w walutach obcych podlegają przeliczeniu na złote zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Art. 36.

1.

Sprawozdanie rzeczowo-finansowe jest weryfikowane przez biegłego rewidenta, o którym mowa w ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1302 i 2640).

2.

Biegły rewident w ramach weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego sporządza opinię, w której poświadcza wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji, z uwzględnieniem realizacji rzeczowych elementów zadania inwestycyjnego.

3.

Kosztami inwestycyjnymi kwalifikowanymi do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji są koszty inwestycyjne netto poniesione na realizację zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym pomniejszone o wartość kosztów finansowanych ze źródeł stanowiących pomoc publiczną, a także o wartość finansowanych z innych źródeł kosztów poniesionych w związku ze spełnianiem obowiązków wynikających z przepisów dotyczących emisji przemysłowych oraz przepisów dotyczących promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1. Przez koszty inwestycyjne netto należy rozumieć koszty pomniejszone o wartość podatku od towarów i usług, ale przed potrąceniem innych podatków i opłat.

3a.

Kwota kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację danego zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym kwalifikowanych do zbilansowania z wartością planowanych do przydzielenia uprawnień do emisji nie może przekroczyć całkowitej kwoty kosztów inwestycyjnych planowanej do poniesienia na to zadanie inwestycyjne według krajowego planu inwestycyjnego, pomniejszonej o kwoty kosztów określonych w art. 30 ust. 2 pkt 4-6.

4.

Opinia biegłego rewidenta sporządzona wjęzyku polskim jest składana wraz z tłumaczeniem tej opinii przez tłumacza przysięgłego na język angielski. Opinię biegłego rewidenta sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie ust. 6 pkt 3.

5.

Koszty weryfikacji sprawozdania rzeczowo-finansowego oraz koszty tłumaczenia opinii biegłego rewidenta przez tłumacza przysięgłego ponosi podmiot realizujący zadanie inwestycyjne.

6.

Minister właściwy do spraw klimatu określi i zamieści w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wzory:

1)

formularza wniosku o zatwierdzenie odpowiedniego dla realizacji danego zadania inwestycyjnego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o których mowa w art. 32 ust. 4,

2)

formularza sprawozdania rzeczowo-finansowego,

3)

formularza opinii biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 2,

4)

formularza informacji, o której mowa w art. 34 ust. 2,

5)

formularza informacji, o której mowa w art. 38 ust. 6a,

6)

formularza zbiorczego zestawienia,

7)

formularza korekty wartości wydanych uprawnień do emisji, o której mowa w art. 40a ust. 4

- z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia jednolitego standardu przekazywanych informacji, specyfiki zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz potrzeby prawidłowego monitorowania ich realizacji, a także potrzeby zapewnienia zgodności pomocy publicznej z warunkami jej dopuszczalności.

Art. 37.

1.

Zadania inwestycyjne realizowane przez operatora systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego mogą być współfinansowane przez prowadzącego instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupę kapitałową, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną.

2.

Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną lub grupa kapitałowa, do której należy prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, za współfinansowanie, o którym mowa w ust. 1, uzyskuje uprawnienia do emisji wydane w związku z rozliczeniem kosztów inwestycyjnych poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego.

3.

Operator systemu przesyłowego ogłasza na swojej stronie internetowej ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego oraz zamieszcza wzór umowy na współfinansowanie tego zadania.

4.

Ogólne warunki współfinansowania zadania inwestycyjnego określają w szczególności przedmiot zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym wraz z harmonogramem realizacji tego zadania.

5.

Operator systemu przesyłowego gazowego albo systemu przesyłowego elektroenergetycznego po zawarciu umowy na współfinansowanie jest obowiązany niezwłocznie przekazać kopię tej umowy ministrowi właściwemu do spraw klimatu.

Art. 38.

1.

Uprawnienia do emisji są wydawane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w liczbie stanowiącej równowartość poświadczonej w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji, jednak nie większej niż liczba uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia tej instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1.

2.

Wartość uprawnień do emisji, które mają być wydane na dany rok, ustala się na podstawie jednostkowej ceny uprawnienia do emisji określonej w Komunikacie Komisji nr 2011/C 99/03 według kursu euro, który wyniósł 4 zł.

3.

W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest wyższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, nadwyżka kosztów inwestycyjnych może zostać wykorzystana do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji w następnych latach okresu rozliczeniowego, jednak nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

4.

W przypadku gdy poświadczona w sprawozdaniu rzeczowo-finansowym wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania z wartością uprawnień do emisji jest niższa niż wartość uprawnień do emisji planowanych do przydzielenia instalacji na dany rok w przepisach wydanych na podstawie art. 29 ust. 1, uprawnienia do emisji, w liczbie która stanowi różnicę między liczbą uprawnień do emisji planowaną do przydzielenia na dany rok a liczbą uprawnień do emisji wydanych w tym roku instalacji, przenosi się na następne lata, nie dłużej jednak niż na 4 lata i nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r.

5.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne jest obowiązany przedłożyć ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, o terminie zaprzestania realizacji tego zadania albo o terminie jego zakończenia, nie później niż po upływie 21 dni od dnia zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo dnia jego zakończenia.

6.

(uchylony)

6a.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o zmianie mocy wytwórczej instalacji wytwarzającej energię elektryczną w terminie 3 miesięcy od dnia zakończenia realizacji zadania. Informację przedkłada się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

7.

(uchylony)

Art. 39.

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję w sprawie zwrotu przez beneficjenta pomocy publicznej równowartości uprawnień do emisji wydanych w związku z realizacją danego zadania inwestycyjnego, określając kwotę podlegającą zwrotowi wraz z terminem jej zwrotu, w przypadku gdy podmiot realizujący zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym:

1)

nie osiągnął zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności określonych w decyzji, o której mowa w art. 32 ust. 8, lub

2)

otrzymał decyzję odmawiającą zatwierdzenia proponowanego wskaźnika lub wskaźników zgodności, lub

3)

nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 32 ust. 4, lub

4)

zaprzestał realizacji tego zadania, lub

5)

otrzymał uprawnienia do emisji, których równowartość wraz z inną pomocą publiczną i pomocą de minimis powoduje przekroczenie, o którym mowa w art. 39 ust. 1.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, także w przypadku gdy wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, jest wyższa niż wysokość kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych do zbilansowania poniesionych w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w art. 40a ust. 1.

3.

W przypadku, o którym mowa w ust. 2, beneficjent pomocy publicznej zwraca równowartość uprawnień do emisji stanowiących różnicę pomiędzy wydanymi a zbilansowanymi uprawnieniami do emisji.

4.

Kwota podlegająca zwrotowi stanowi równowartość uprawnień do emisji podlegających zwrotowi obliczoną przy uwzględnieniu jednostkowej ceny uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania uprawnień do emisji na rachunek prowadzącego instalację, powiększoną o odsetki, o których mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 248 z 24.09.2015, str. 9), obliczone z zastosowaniem stopy zwrotu pomocy określonej zgodnie z rozdziałem V rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 4, str. 3) w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

5.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

6.

Do kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

7.

Kwota, o której mowa w ust. 4, podlega egzekucji administracyjnej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 40a.

1.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, może wystąpić do ministra właściwego do spraw klimatu z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi na realizację innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

2.

Wniosek zawiera:

1)

przyczyny zaprzestania realizacji zadania inwestycyjnego albo nieosiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności;

2)

liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, którego realizacji zaprzestano albo którego realizacja nie doprowadziła do osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje;

3)

liczbę oraz wartość wydanych uprawnień do emisji, które będą bilansowane kosztami inwestycyjnymi innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, w podziale na poszczególne okresy sprawozdawcze oraz instalacje.

3.

Wartość wydanych uprawnień do emisji, o których mowa w ust. 2 pkt 3, ustala się w sposób określony w art. 38 ust. 2.

4.

W celu zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, podmiot realizujący zadanie inwestycyjne dołącza do wniosku zweryfikowane sprawozdanie rzeczowo-finansowe albo korektę wartości wydanych uprawnień do emisji bilansowanych kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym oraz zbiorcze zestawienie lub jego korektę. Korektę wartości wydanych uprawnień do emisji sporządza się na formularzu według wzoru określonego na podstawie art. 36 ust. 6 pkt 7.

5.

Minister właściwy do spraw klimatu wyraża, w drodze decyzji, zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

6.

W przypadku złożenia wniosku postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, zawiesza się do dnia rozstrzygnięcia wniosku.

7.

Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, postępowanie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, umarza się.

8.

Po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej oraz Krajowemu ośrodkowi kopie dokumentów, o których mowa w ust. 4.

9.

Umorzenie postępowania, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 lub 4, nie stanowi przeszkody do wszczęcia nowego postępowania w tym przedmiocie w przypadku, gdy:

1)

podmiot realizujący inne zadanie inwestycyjne, o którym mowa w ust. 1, zaprzestanie jego realizacji lub nie osiągnie zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w odniesieniu do nowego zadania inwestycyjnego lub

2)

Komisja Europejska wyrazi sprzeciw wobec zbilansowania wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją przez ten podmiot innych zadań inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1.

10.

W przypadku o którym mowa w ust. 9 pkt 2, minister właściwy do spraw klimatu stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 5.

Art. 40b.

Na wniosek podmiotu realizującego więcej niż jedno zadanie inwestycyjne ujęte w krajowym planie inwestycyjnym minister właściwy do spraw klimatu może, uwzględniając charakter zadania inwestycyjnego ujętego w krajowym planie inwestycyjnym, którego dotyczy wniosek, oraz efekt ekologiczny wynikający z realizacji zadań inwestycyjnych przez wnioskodawcę, wyrazić zgodę na zbilansowanie wartości wydanych uprawnień do emisji kosztami inwestycyjnymi poniesionymi w związku z realizacją innych zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym. Przepisy art. 40a stosuje się odpowiednio.

Art. 41.

1.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej w celu akceptacji wykaz instalacji wytwarzających energię elektryczną wraz z liczbą uprawnień do emisji, które sąplanowane do wydania tym instalacjom w danym roku okresu rozliczeniowego.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu, po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską wykazu, o którym mowa w ust. 1, ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o liczbie uprawnień do emisji, które w danym roku okresu rozliczeniowego zostaną wydane instalacjom wytwarzającym energię elektryczną.

3.

Uprawnienia do emisji wydaje się na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie określonej w informacji, o której mowa w ust. 2.

Art. 42.

1.

Krajowy ośrodek sporządza corocznie raport z realizacji zadań inwestycyjnych na podstawie danych i informacji zawartych w sprawozdaniach rzeczowo-finansowych i przekazuje go ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 listopada każdego roku.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii zatwierdza raport z realizacji zadań inwestycyjnych ujętych w krajowym planie inwestycyjnym.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu przedkłada raport, o którym mowa w ust. 2, Komisji Europejskiej.

4.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza raport, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając poufność informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.

Art. 43.

Krajowy ośrodek przekazuje sprawozdania albo informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 743 oraz z 2022 r. poz. 807) na zasadach i w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 32 ust. 11 i art. 35 pkt 1 tej ustawy.

Art. 44.

Minister właściwy do spraw klimatu może przedłożyć Komisji Europejskiej na 2 lata przed zakończeniem okresu rozliczeniowego wniosek o wydłużenie okresu, w którym mogą być przydzielone uprawnienia do emisji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

Rozdział 7

Przydział uprawnień do emisji operatorom statków powietrznych

Art. 45.

Uprawnienia do emisji przydzielane operatorom statków powietrznych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału są uprawnieniami do emisji lotniczych, o których mowa w art. 3 pkt 7 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Art. 47.

1.

Operator statku powietrznego może wystąpić z wnioskiem o przydział uprawnień do emisji z rezerwy, z której przydziela się uprawnienia do emisji dla operatorów statków powietrznych, zwanej dalej „specjalną rezerwą”.

2.

Uprawnienia do emisji ze specjalnej rezerwy przydziela się operatorowi statku powietrznego, w przypadku gdy:

1)

rozpoczęcie wykonywania operacji lotniczych objętych systemem nastąpiło po zakończeniu roku monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, i ich wykonywanie nie stanowi kontynuacji operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego albo

2)

średnioroczny wzrost liczby tonokilometrów między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 81 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego wynosi ponad 18%, pod warunkiem że nie jest on następstwem operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego.

3.

Liczba uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy przydzielonych operatorowi statku powietrznego, który spełnia przesłankę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie może przekroczyć 1 000 000 uprawnień do emisji w okresie rozliczeniowym.

4.

Wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy składa się do ministra właściwego do spraw klimatu nie później niż do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

5.

Wniosek o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości 500 zł. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw klimatu i stanowi dochód budżetu państwa.

6.

Do wniosku o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy stosuje się art. 46 ust. 3.

7.

Do wniosku o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy dołącza się:

1)

dowody potwierdzające spełnienie przez operatora statku powietrznego przesłanki, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo pkt 2;

2)

dowód wniesienia opłaty rejestracyjnej;

3)

8.

Całkowita liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego podlegają zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych wynikającego z art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

14.

Liczba uprawnień do emisji przydzielonych operatorom statków powietrznych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego, o której mowa w ust. 11 pkt 2, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. podlega corocznie dostosowaniu za pomocą współczynnika liniowego, w sposób, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392.

Art. 48.

Art. 50.

1.

Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych przygotowuje corocznie sprawozdanie dotyczące wykorzystania w poprzedzającym roku kalendarzowym środków przeznaczonych na cele lub polityki, o których mowa w art. 49 ust. 6 i 7, z zachowaniem wymagań określonych w art. 19 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (EU) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 328 z 21.12.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 85I z 27.03.2019, str. 66 oraz Dz. Urz. UE L 148 z 06.06.2019, str. 37).

2.

Minister właściwy do spraw klimatu uzgadnia sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, z członkami Rady Ministrów i przedstawia je do akceptacji Radzie Ministrów. Po zaakceptowaniu sprawozdania przez Radę Ministrów, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje sprawozdanie, w terminie do dnia 31 lipca każdego roku, Komisji Europejskiej.

3.

W przypadku gdy wysokość wydatkowanych środków pieniężnych w danym roku kalendarzowym nie osiągnęła minimalnego poziomu wynikającego z art. 49 ust. 6 i 7, Rada Ministrów wskaże, w drodze uchwały, cele spośród wymienionych w art. 49 ust. 6, na które w kolejnych latach zostaną wydatkowane środki konieczne do osiągnięcia tego poziomu, biorąc pod uwagę potrzeby związane z redukcją gazów cieplarnianych i ochroną środowiska.

4.

Rada Ministrów podejmie uchwałę, o której mowa w ust. 3, nie później niż przed rozpoczęciem prac nad projektem ustawy budżetowej na rok kolejny.

Rozdział 8a

Krajowy system wdrażania Funduszu Modernizacyjnego

Art. 50a.

1.

W ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego przeznacza się środki uzyskane z funduszu modernizacyjnego, o którym mowa w art. 10d dyrektywy 2003/87/WE, zwanego dalej „Funduszem Modernizacyjnym”, na dofinansowanie realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej inwestycji mających na celu modernizację krajowego systemu energetycznego oraz poprawę efektywności energetycznej przez:

1)

wspieranie inwestycji w wytwarzanie i wykorzystywanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych lub

2)

wspieranie inwestycji w magazynowanie energii i modernizację sieci energetycznych, w tym rurociągów należących do systemów ciepłowniczych lub sieci przesyłu energii elektrycznej, oraz zwiększanie połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, lub

3)

wspieranie, we współpracy z partnerami społecznymi w regionach uzależnionych od stałych paliw kopalnych, sprawiedliwych przemian mających na celu ułatwienie pracownikom zmiany miejsca zatrudnienia oraz zdobywanie nowych i specjalistycznych umiejętności, wspieranie edukacji oraz inicjatyw zatrudnieniowych, a także nowych inicjatyw gospodarczych działających na zasadzie startup, lub

4)

wspieranie inwestycji w efektywność energetyczną, w tym w sektorach transportu, budownictwa, rolnictwa i odpadów.

2.

1)

ministra właściwego do spraw aktywów państwowych;

2)

ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa;

3)

ministra właściwego do spraw energii;

4)

ministra właściwego do spraw finansów publicznych;

5)

ministra właściwego do spraw gospodarki;

6)

ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej;

7)

ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;

8)

ministra właściwego do spraw klimatu;

9)

ministra właściwego do spraw pracy;

10)

ministra właściwego do spraw rolnictwa;

11)

ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego;

12)

ministra właściwego do spraw środowiska;

13)

ministra właściwego do spraw transportu;

14)

ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej;

15)

Pełnomocnika Rządu do spraw Strategicznej Infrastruktury Energetycznej.

4.

W pracach Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego bierze udział, w charakterze obserwatora, bez prawa głosu, przedstawiciel Krajowego operatora Funduszu Modernizacyjnego, zwanego dalej „Operatorem Funduszu”.

5.

Minister, który kieruje więcej niż jednym działem administracji rządowej wymienionym w ust. 3, wyznacza do udziału w pracach Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego jednego przedstawiciela.

6.

Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb działania Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego.

7.

Wydatki związane z obsługą Rady Konsultacyjnej Funduszu Modernizacyjnego są finansowane ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw klimatu.

Art. 50e.

1.

Krajowym systemem wdrażania Funduszu Modernizacyjnego zarządza Operator Funduszu.

2.

Wykonywanie zadań Operatora Funduszu powierza się Narodowemu Funduszowi.

3.

Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Radę Nadzorczą Narodowego Funduszu należy:

1)

zatwierdzanie list programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

2)

ustalanie kryteriów wyboru inwestycji dofinansowywanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

3)

ustalanie zasad udzielania i umarzania pożyczek oraz trybu i zasad udzielania i rozliczania dotacji, przyznanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego.

4.

Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Zarząd Narodowego Funduszu należy:

1)

przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykazu, o którym mowa w art. 50p ust. 1;

2)

sporządzanie list programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1, oraz przedstawianie tych list w celu uzgodnienia ministrowi właściwemu do spraw klimatu;

3)

opracowywanie, przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu w celu uzgodnienia oraz przyjmowanie programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

4)

zatwierdzanie regulaminów naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

5)

przedstawianie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i komitetowi inwestycyjnemu, o którym mowa w art. 10d ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, zwanemu dalej „Komitetem Inwestycyjnym”, programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

6)

składanie do Europejskiego Banku Inwestycyjnego wniosków o wypłatę środków z Funduszu Modernizacyjnego na dofinansowanie realizacji inwestycji.

5.

Do zadań Operatora Funduszu działającego przez Biuro Narodowego Funduszu należy konsultowanie i wdrażanie programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1, a także prowadzenie działalności promocyjnej i informacyjnej oraz monitorowanie inwestycji w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego, w szczególności przez:

1)

opracowywanie regulaminu naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz organizowanie naboru i oceny tych wniosków;

2)

podejmowanie czynności prowadzących do zawarcia umów o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

3)

nadzorowanie wdrażania i realizacji inwestycji, dokonywanie oceny uzyskanych w wyniku ich realizacji efektów ekologicznych oraz sprawowanie kontroli nad wykorzystaniem środków Funduszu Modernizacyjnego przez podmioty, które zawarły umowę o dofinansowanie realizacji inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, zwane dalej „beneficjentami”;

4)

opracowywanie i przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw klimatu projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 50m ust. 1;

5)

organizowanie pomocy technicznej dla podmiotów zainteresowanych uzyskaniem dofinansowania ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

6)

prowadzenie działalności promocyjnej i informacyjnej o Krajowym systemie wdrażania Funduszu Modernizacyjnego;

7)

monitorowanie:

a)

osiągniętych efektów związanych z uniknięciem lub redukcją emisji gazów cieplarnianych w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego,

b)

wydatkowania przez beneficjentów środków uzyskanych z rachunku Funduszu Modernizacyjnego oraz postępów w realizacji inwestycji dofinansowanych z tych środków;

8)

prowadzenie wykazu inwestycji dofinansowanych ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego;

9)

przeprowadzanie konsultacji społecznych w sprawie projektów programów priorytetowych, o których mowa w art. 50c ust. 1;

10)

występowanie do Europejskiego Banku Inwestycyjnego o udzielenie informacji na temat kwoty środków uzyskanych z Funduszu Modernizacyjnego zapisanej na rachunku Europejskiego Banku Inwestycyjnego na dofinansowanie realizacji inwestycji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

11)

przekazywanie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu informacji lub dokumentów, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1001 z dnia 9 lipca 2020 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania funduszu modernizacyjnego wspierającego inwestycje w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej niektórych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 221 z 10.07.2020, str. 107), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2020/1001”, niezbędnych do oceny inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2;

12)

przedstawianie odpowiednio Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu oraz Komitetowi Inwestycyjnemu dowodów, oświadczeń oraz informacji dotyczących spełnienia warunków, o których mowa w art. 6 ust. 7 i art. 7 ust. 7 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001;

13)

informowanie Komisji Europejskiej o wstrzymanej inwestycji, o której mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, i występowanie o zmianę decyzji o wypłacie środków na podstawie art. 10 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001;

14)

przechowywanie dokumentów i informacji, o których mowa w art. 16 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

6.

Monitorowaniem, o którym mowa w ust. 5 pkt 7 lit. a, obejmuje się okres do 5 lat kalendarzowych następujących po roku, w którym zakończono realizację inwestycji, albo po roku, w którym dokonano ostatniej płatności w odniesieniu do inwestycji, w przypadku gdy płatność ta została dokonana po jej zakończeniu.

Art. 50f.

Minister właściwy do spraw klimatu sprawuje nadzór nad wykonywaniem zadań przez Operatora Funduszu.

Art. 50g.

1.

Dofinansowania realizacji inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1 i 2, ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego dokonuje się w formach określonych w art. 411 ust. 1 pkt 1 lub 2, ust. 10 lub 10f ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska lub w sposób określony w art. 410c tej ustawy.

2.

W zakresie, w jakim dofinansowanie stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zastosowanie mają szczegółowe warunki udzielania tej pomocy lub pomocy de minimis .

Art. 50h.

1.

Operator Funduszu organizuje i prowadzi w trybie konkursowym lub ciągłym nabór wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego w ramach Krajowego systemu wdrażania Funduszu Modernizacyjnego.

2.

Ogłoszenie o naborze wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego i jego warunkach Operator Funduszu zamieszcza na swojej stronie internetowej.

3.

Operator Funduszu ustala regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego i podaje go do publicznej wiadomości na swojej stronie internetowej.

4.

Regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego zawiera:

1)

określenie rodzajów podmiotów mogących ubiegać się o udzielenie dofinansowania;

2)

wskazanie, czy nabór jest prowadzony w trybie konkursowym czy ciągłym;

3)

procedurę lub procedury wyboru i kryteria oceny wniosków;

4)

terminy składania i oceny wniosków;

5)

określenie limitu środków przeznaczonych na dofinansowanie;

6)

wzory formularzy wniosków;

7)

określenie zasad powtórnej oceny wniosków.

5.

Operator Funduszu może zmieniać regulamin naboru wniosków o dofinansowanie inwestycji ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, jeżeli zmiany nie spowodują pogorszenia warunków naboru lub jeżeli konieczność ich wprowadzenia wynika ze zmian przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Art. 50i.

1.

Operator Funduszu przedstawia Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu programy priorytetowe, o których mowa w art. 50c ust. 1, dotyczące inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1, w trybie i na zasadach określonych w art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, w celu zatwierdzenia tych programów.

2.

W przypadku zatwierdzenia przez Europejski Bank Inwestycyjny programu priorytetowego, o którym mowa w art. 50c ust. 1, dotyczącego inwestycji, o których mowa w art. 50a ust. 1, Operator Funduszu przystępuje do realizacji zadań określonych w art. 50e ust. 5 pkt 1, 5 i 6, dotyczących tego programu.

Zwrot środków następuje na żądanie Operatora Funduszu na rachunek Funduszu Modernizacyjnego.

3.

W przypadku wskazanym w ust. 1 Operator Funduszu zawiesza kolejne wypłaty środków wynikające z umowy, o której mowa w art. 50l ust. 1.

4.

Warunki zawieszenia wypłaty środków, o którym mowa w ust. 3, określa umowa, o której mowa w art. 50l ust. 1.

5.

Do zwrotu środków, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1805, z późn. zm.).

Art. 50o.

Koszty związane z wykonywaniem zadań Operatora Funduszu, w tym koszty ponoszone przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej na wykonywanie czynności składających się na realizację zadań, o których mowa w art. 50e ust. 5, są pokrywane ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 2d, a w przypadku gdy koszty te nie znajdują pokrycia z tych środków, są pokrywane w ramach zobowiązania, o którym mowa w art. 401c ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.

Art. 50p.

1.

Operator Funduszu przedkłada ministrowi właściwemu do spraw klimatu w terminie do dnia 30 września każdego roku wykaz planowanych programów priorytetowych przeznaczonych do dofinansowania ze środków zgromadzonych na rachunku Funduszu Modernizacyjnego, obejmujący dwa następne lata kalendarzowe, a także aktualne informacje dotyczące planowanych programów priorytetowych objętych wykazem przedłożonym w roku poprzednim.

2.

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu, w terminie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2020/1001, przedkłada Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komitetowi Inwestycyjnemu wykaz, o którym mowa w ust. 1.

Art. 50q.

Minister właściwy do spraw klimatu wskazuje przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej do udziału w pracach Komitetu Inwestycyjnego.

Rozdział 9

Zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych

Art. 51.

Eksploatacja instalacji jest dozwolona wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia.

Art. 52.

1.

Zezwolenie jest wydawane na wniosek prowadzącego instalację.

2.

Zezwolenie wydaje odpowiednio organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zwany dalej „organem właściwym do wydania zezwolenia”.

3.

Zezwolenie wydaje się na czas nieoznaczony.

4.

Na wniosek prowadzącego instalację zezwoleniem można objąć emisję z jednej lub więcej instalacji położonych na terenie jednego zakładu.

dokumenty potwierdzające spełnianie co najmniej jednego z warunków, o których mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3)

plan monitorowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 78 ust. 2, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

4.

Wniosek o wydanie zezwolenia oraz dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 pkt 3, składa się w dwóch egzemplarzach, chyba że wniosek został złożony na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Art. 54.

1.

Zezwolenie zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2)

adres zakładu, na terenie którego jest położona instalacja;

3)

określenie instalacji oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsca emisji;

4)

określenie rodzaju działalności prowadzonej w instalacji;

5)

określenie rodzajów gazów cieplarnianych objętych zezwoleniem;

6)

datę, od której ma zastosowanie plan monitorowania wielkości emisji, nie wcześniejszą niż data złożenia wniosku o wydanie zezwolenia, a w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066 - datę ustaloną na podstawie okoliczności, o których mowa w tym przepisie.

2.

Organ właściwy do wydania zezwolenia, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, w zezwoleniu zatwierdza:

1)

plan monitorowania wielkości emisji;

2)

plan poboru próbek w przypadku, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

3.

Przy zasięganiu opinii, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

4.

Krajowy ośrodek wydaje opinię, o której mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w art. 53. Opinia jest wydawana na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej lub w postaci papierowej i zawiera ocenę przedłożonego planu.

5.

Brak wydania opinii w terminie, o którym mowa w ust. 4, uważa się za wyrażenie opinii pozytywnej.

6.

Plan monitorowania wielkości emisji lub plan poboru próbek stanowi załącznik do zezwolenia.

7.

Do zmiany zezwolenia przepisy ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

8.

W przypadku zmiany planu monitorowania wielkości emisji z powodu zmian niebędących istotnymi zmianami w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, a także w przypadku zmian, o których mowa w art. 55 ust. 1 pkt 2 i 3, Krajowy ośrodek nie wydaje opinii, o której mowa w ust. 2. Kopię zmienionego planu monitorowania wielkości emisji organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje niezwłocznie Krajowemu ośrodkowi.

Art. 55.

1.

Prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia w przypadku:

1)

zmiany w instalacji skutkującej zmianą charakteru lub sposobu funkcjonowania instalacji;

2)

7.

Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie udzielone instalacji stało się bezprzedmiotowe na skutek połączenia instalacji lub podziału instalacji, jeżeli w wyniku tego połączenia lub podziału powstała instalacja objęta systemem.

Art. 59.

1.

Prowadzący instalację powstałą w wyniku połączenia lub podziału jest obowiązany do przedłożenia Krajowemu ośrodkowi informacji i dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, do końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło połączenie lub nastąpił podział.

2.

Krajowy ośrodek ocenia informacje i dane dotyczące instalacji powstałej w wyniku połączenia lub podziału instalacji, zgodnie z art. 25 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

3.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o instalacjach powstałych w wyniku połączenia oraz podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

4.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informację, o której mowa w ust. 3, w celu zaakceptowania propozycji połączenia lub podziału uprawnień do emisji przydzielonych instalacjom ulegającym połączeniu lub podziałowi.

5.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o zmianach w wykazie instalacji, w tym o instalacjach powstałych w wyniku połączenia lub podziału i przypadającej każdej z tych instalacji liczbie uprawnień do emisji.

6.

Informacje, o których mowa w ust. 1, sporządza się na formularzu dotyczącym połączenia lub podziału instalacji, dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

Art. 60.

Z dniem zbycia tytułu prawnego do instalacji zbywca tego tytułu traci prawo do rozporządzania uprawnieniami do emisji przydzielonymi tej instalacji.

2.

Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany zgłosić Krajowemu ośrodkowi nabycie tego tytułu prawnego w terminie 21 dni od dnia nabycia.

2a.

Na wniosek nabywcy tytułu prawnego do instalacji Krajowy ośrodek zawiesza dostęp wszystkich upoważnionych przedstawicieli lub dodatkowych upoważnionych przedstawicieli do rachunku w rejestrze Unii lub do procesów, do których upoważniony przedstawiciel miał dostęp. Do wniosku dołącza się umowę nabycia tytułu prawnego, jej kopię o poświadczonej zgodności z oryginałem lub oświadczenie zbywcy tytułu prawnego o zbyciu tego tytułu na rzecz wnioskodawcy.

3.

Nabywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do rozliczenia wielkości emisji z tej instalacji.

4.

Zbywca tytułu prawnego do instalacji jest obowiązany do przekazania nabywcy tego tytułu prawnego wszelkich informacji i dokumentów niezbędnych do sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, oraz raportów sporządzanych w przypadkach, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1 i ust. 2a.

Art. 62.

1.

Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi i organowi Inspekcji kopie zezwolenia, zmiany zezwolenia, decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia lub stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, a także, w postaci elektronicznej, zatwierdzony plan monitorowania wielkości emisji oraz plan poboru próbek.

2.

Kopie decyzji w sprawie uchylenia zezwolenia oraz decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia przekazuje się także marszałkowi województwa, chyba że organem właściwym do wydania zezwolenia jest marszałek województwa.

Art. 63.

1.

Organ Inspekcji wstrzymuje, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji eksploatowanej bez wymaganego zezwolenia.

2.

Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wszczyna się z urzędu.

3.

Po stwierdzeniu, że ustała przyczyna wstrzymania użytkowania instalacji, organ Inspekcji na wniosek prowadzącego instalację wydaje decyzję, w której uchyla decyzję o wstrzymaniu użytkowania instalacji i wyraża zgodę na podjęcie użytkowania instalacji.

4.

Organ Inspekcji przekazuje kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 3, Krajowemu ośrodkowi oraz organowi właściwemu do wydania zezwolenia w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzje stały się ostateczne.

Art. 64.

1.

Prowadzący instalację, której przydzielono uprawnienia do emisji na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, przedkłada Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 31 marca każdego roku:

1)

raport dotyczący poziomu działalności zawierający informacje na temat poziomu działalności każdej podinstalacji w poprzednim roku kalendarzowym, zgodnie z art. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiającego zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności (Dz. Urz. UE L 282 z 04.11.2019, str. 20), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/1842”, oraz

2)

sprawozdanie z weryfikacji raportu dotyczącego poziomu działalności, zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

2.

Raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, przedkłada także prowadzący instalację, która powstała w wyniku podziału albo łączenia instalacji, na zasadach określonych w art. 25 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2a.

Prowadzący instalację nową przedkłada Krajowemu ośrodkowi raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, po upływie roku kalendarzowego następującego po pierwszym dniu działalności. Raport i sprawozdanie, wraz z planem metodyki monitorowania, stanowią wniosek prowadzącego instalację nową o przydział uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2b.

Prowadzący instalację nową, która funkcjonowała przez okres krótszy niż rok kalendarzowy, może przedłożyć raport i sprawozdanie, o których mowa w ust. 1, w terminie wskazanym w tym przepisie.

3.

Raport, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wprowadza się do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, zwanej dalej „Krajową bazą”, przy użyciu dostępnych w niej formularzy, w sposób przewidziany dla raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 7 tej ustawy, oraz dołącza się sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

3a.

Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, sporządza się na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych, opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym weryfikatora, na formularzu dostępnym na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

4.

(uchylony)

5.

(uchylony)

Art. 64a.

1.

Krajowy ośrodek ocenia raport, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, zgodnie z przepisami art. 7-12 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331.

2.

Krajowy ośrodek dokonuje zachowawczego oszacowania wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, w przypadkach wskazanych w tym przepisie. Do czynności zachowawczego oszacowania wartości parametrów nie stosuje się przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, 655, 1457 i 1855).

3.

Podczas dokonywania oszacowania wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, Krajowy ośrodek może wezwać:

1)

prowadzącego instalację do:

a)

złożenia wyjaśnień lub

b)

przedstawienia informacji i danych potrzebnych do oszacowania parametru, który zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842 powinien zawierać raport dotyczący poziomu działalności,

2)

weryfikatora do przedłożenia wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji, o której mowa w art. 26 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067

- w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

4.

Dokonując oszacowania, o którym mowa w ust. 2, Krajowy ośrodek może wziąć pod uwagę dane będące w jego posiadaniu, w szczególności zawarte w:

1)

zezwoleniu;

2)

raporcie, o którym mowa w art. 80 ust. 3;

3)

sprawozdaniu z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1;

4)

raporcie, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

5.

Krajowy ośrodek informuje ministra właściwego do spraw klimatu o instalacjach, w odniesieniu do których trwają czynności zmierzające do oszacowania, o którym mowa w ust. 2.

6.

Krajowy ośrodek wprowadza do Krajowej bazy oszacowane wartości parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842.

7.

Krajowy ośrodek informuje prowadzącego instalację o oszacowanych wartościach parametrów.

8.

Wezwania Krajowego ośrodka, czynności prowadzącego instalację oraz informowanie prowadzącego instalację o oszacowanych wartościach parametrów są dokonywane za pośrednictwem Krajowej bazy.

Art. 64b.

1.

Krajowy ośrodek określa średni poziom działalności każdej podinstalacji zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842.

2.

Krajowy ośrodek każdego roku dokonuje porównania średniego poziomu działalności każdej podinstalacji z historycznym poziomem działalności, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, a w przypadkach, o których mowa w art. 5 lub art. 6 tego rozporządzenia - dokonuje dostosowania przydziału uprawnień do emisji w sposób wskazany w tych przepisach oraz zgodnie z art. 3 ust. 4 tego rozporządzenia.

3.

Krajowy ośrodek może wezwać prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień lub przekazania informacji dotyczących przesłanek dokonywania dostosowań, o których mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

4.

Jeżeli z wyjaśnień, o których mowa w ust. 3, wynika, że raport, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, zawiera błędy, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do jego poprawienia w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

5.

Wezwania Krajowego ośrodka oraz czynności prowadzącego instalację, o których mowa w ust. 3 i 4, są dokonywane za pośrednictwem Krajowej bazy.

6.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu w odniesieniu do każdej instalacji informację o:

1)

ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo

2)

dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji ustalonej w następstwie dostosowania przydziału uprawnień do emisji, o którym mowa w ust. 2, albo

3)

ostatecznej albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji wynikającej z oszacowania parametrów, o których mowa w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1842, albo

4)

instalacji, w odniesieniu do której nie zakończono czynności szacowania, o której mowa w art. 64a ust. 2.

7.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Komisji Europejskiej informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1-3.

8.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra, w odniesieniu do każdej instalacji, informację o:

1)

ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo

2)

dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji ustalonej w następstwie dostosowania przydziału uprawnień do emisji, o którym mowa w ust. 2, albo

3)

1)

wszelkich zmianach związanych z działaniem instalacji, które mają wpływ na liczbę przydzielonych uprawnień do emisji dla instalacji, dołączając informacje i dane uzasadniające zmianę tego przydziału - w terminie do dnia 31 marca roku następującego po wystąpieniu tych zmian,

2)

zrzeczeniu się przydzielonych uprawnień do emisji w odniesieniu do wszystkich lub niektórych podinstalacji, ze wskazaniem ich liczby oraz okresu, na który zostały przydzielone, zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331

- za pośrednictwem elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Krajowy ośrodek może wezwać prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień lub przedstawienia informacji i danych uzasadniających zmianę liczby przydzielonych uprawnień do emisji.

3.

Po dokonaniu oceny, o której mowa w art. 23 ust. 2 lub art. 24 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację o zmienionej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji.

4.

Minister właściwy do spraw klimatu informuje Komisję Europejską o zmienionej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji.

5.

Po wydaniu przez Komisję Europejską decyzji, o której mowa w art. 23 ust. 4 lub art. 24 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/331, minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację o zmienionej ostatecznej rocznej liczbie przydzielonych uprawnień do emisji.

6.

Jeżeli z informacji, o której mowa w ust. 5, wynika, że zachodzą przesłanki do zmiany liczby uprawnień do emisji wydanych w odniesieniu do instalacji w latach przed jej ogłoszeniem, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację o przedłożenie raportu i sprawozdania, o których mowa w art. 64 ust. 1, za lata, do których ma zastosowanie informacja o zmienionej ostatecznej rocznej liczbie przydzielonych uprawnień do emisji. Przepisy art. 64a i art. 64b stosuje się.

Art. 70b.

1.

Jeżeli z raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji zawieszono działalność, Krajowy ośrodek wzywa prowadzącego instalację do złożenia wyjaśnień w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

2.

Jeżeli prowadzący instalację nie wykaże, że w instalacji wznowiono działalność, Krajowy ośrodek zawiadamia o tym ministra właściwego do spraw klimatu.

3.

Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji, wstrzymuje wydanie uprawnień do emisji w odniesieniu do instalacji, w której zawieszono działalność. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

4.

Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw klimatu przekazuje Krajowemu ośrodkowi.

5.

Jeżeli z raportu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, wynika, że w instalacji wznowiono działalność, decyzja, o której mowa w ust. 3, wygasa z dniem, w którym minister właściwy do spraw klimatu ogłosi informację o ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji przydzielonej instalacji albo dostosowanej ostatecznej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla tej instalacji. Przepis art. 64b stosuje się.

6.

W odniesieniu do instalacji, w której wznowiono działalność, wydaje się uprawnienia do emisji, począwszy od roku następującego po roku, w którym instalacja wznowiła działalność.

Rozdział 11

(uchylony)

Rozdział 12

Monitorowanie i rozliczanie wielkości emisji z operacji lotniczych i instalacji

Art. 74.

1.

Operator statku powietrznego, z wyjątkiem operatora statku powietrznego wymienionego w ust. 2, sporządza plan monitorowania w zakresie emisji z operacji lotniczych, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, zwany dalej „planem monitorowania emisji z operacji lotniczych”, wraz z dokumentami uzupełniającymi i informacjami, o których mowa w tym przepisie.

2.

Operator statku powietrznego spełniający warunki określone w art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066 sporządza plan monitorowania w zakresie emisji z operacji lotniczych w sposób uproszczony określony w art. 55 ust. 3 tego rozporządzenia, bez zachowania wymogu przedkładania dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 12 tego rozporządzenia, zwany dalej „uproszczonym planem monitorowania emisji z operacji lotniczych”.

3.

W przypadku ubiegania się przez operatora statku powietrznego, o którym mowa w ust. 1 i 2, o przydział uprawnień do emisji operator statku powietrznego sporządza również plan monitorowania odnoszący się do monitorowania i raportowania w zakresie danych dotyczących tonokilometrów, o którym mowa w art. 52 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, zwany dalej „planem monitorowania tonokilometrów”.

Art. 75.

1.

Operator statku powietrznego składa wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania, o których mowa w art. 74, do ministra właściwego do spraw klimatu.

2.

Wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie jego adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby;

2)

wykaz statków powietrznych użytkowanych na dzień składania wniosku o zatwierdzenie planów monitorowania oraz liczbę statków każdego rodzaju, jak również wykaz dodatkowych rodzajów statków powietrznych, które mogą być użytkowane;

3)

dane o typie i podtypie każdego statku powietrznego;

4)

znaki rejestracyjne każdego statku powietrznego;

5)

określenie rodzajów wykorzystywanych paliw.

3.

Do wniosku o zatwierdzenie:

1)

planu monitorowania emisji z operacji lotniczych - dołącza się:

a)

plan monitorowania emisji z operacji lotniczych,

b)

dokumenty uzupełniające i informacje, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

2)

uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych - dołącza się:

a)

uproszczony plan monitorowania emisji z operacji lotniczych,

b)

dokumenty potwierdzające, że operator statku powietrznego spełnia przesłanki, o których mowa w art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066;

3)

planu monitorowania tonokilometrów - dołącza się plan monitorowania tonokilometrów.

4.

Plany monitorowania, zmiany tych planów oraz dokumenty uzupełniające i informacje, o których mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

Art. 76.

1.

Operator statku powietrznego zgłasza ministrowi właściwemu do spraw klimatu wszelkie propozycje zmian w planie monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonym planie monitorowania emisji z operacji lotniczych i planie monitorowania tonokilometrów.

2.

Jeżeli zmiana planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych lub planu monitorowania tonokilometrów ma charakter zmiany istotnej w rozumieniu art. 15 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066, operator statku powietrznego składa do ministra właściwego do spraw klimatu wniosek o zatwierdzenie tej zmiany, przy czym przepis art. 75 stosuje się.

3.

Operator statku powietrznego jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych lub planu monitorowania tonokilometrów w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zaistnienia zdarzenia powodującego konieczność zmiany, o której mowa w ust. 2.

Art. 77.

1.

Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Krajowego ośrodka, zatwierdza:

1)

plan monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczony plan monitorowania emisji z operacji lotniczych i plan monitorowania tonokilometrów;

2)

zmianę planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych i planu monitorowania tonokilometrów - jeżeli zmiana ta ma charakter zmiany istotnej w rozumieniu art. 15 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

2.

Przy zasięganiu opinii, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Przepis art. 54 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3.

Kopię decyzji, o której mowa w ust. 1, przekazuje się Krajowemu ośrodkowi oraz organowi Inspekcji, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

Art. 78.

1.

1)

na co najmniej 21 miesięcy przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego;

2)

do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego, w przypadku ubiegania się o przydział uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy.

Art. 82.

Raporty, o których mowa w art. 79 ust. 1, art. 80 ust. 3 oraz art. 81 ust. 1 i 3, sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

Art. 83.

Sposób monitorowania wielkości emisji pochodzących z instalacji i z operacji lotniczych oraz sposób monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych określają przepisy rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

Art. 84.

1.

Raporty, o których mowa w art. 80 ust. 3 i art. 81 ust. 1 i 3, podlegają weryfikacji zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, z zastrzeżeniem art. 85. Weryfikator sporządza sprawozdanie z weryfikacji raportu.

2.

W sprawozdaniu z weryfikacji raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, weryfikator zamieszcza jedno z ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. a-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

3.

Jeżeli w trakcie weryfikacji raportu weryfikator wykrył uchybienia, jest on obowiązany do stwierdzenia, czy mają one charakter istotnych nieprawidłowości w rozumieniu art. 3 pkt 6 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

4.

Sprawozdanie z weryfikacji sporządza się przy użyciu elektronicznego formularza udostępnionego na stronie internetowej Krajowego ośrodka, opracowanego na podstawie formularzy i wytycznych ogłaszanych przez Komisję Europejską.

5.

Operator statku powietrznego albo prowadzący instalację ponosi koszt weryfikacji raportu, o którym mowa odpowiednio w art. 80 ust. 3 lub art. 81 ust. 1 i 3.

6.

W zakresie dotyczącym treści ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. a-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067, zawartych w sprawozdaniu z weryfikacji raportu przepisów art. 16 ust. 1 pkt 4-7 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko nie stosuje się.

Art. 85.

1.

Raport na temat wielkości emisji z operacji lotniczych uznaje się za zweryfikowany, jeżeli raport ten został sporządzony na podstawie danych przygotowanych przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) przy użyciu narzędzia dla małych podmiotów uczestniczących w systemie, zatwierdzonego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 606/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie zatwierdzenia uproszczonego narzędzia do szacowania zużycia paliwa przez operatorów statków powietrznych stanowiących niewielkie źródło emisji, opracowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) (Dz. Urz. UE L 175 z 10.07.2010, str. 25), a:

1)

całkowita roczna emisja z operacji lotniczych wykonywanych przez danego operatora statku powietrznego wyniosła mniej niż 25 000 Mg CO₂wdanym roku kalendarzowym lub

2)

całkowita roczna emisja z operacji lotniczych wykonywanych przez danego operatora statku powietrznego z lotów innych niż:

a)

rozpoczynające się lub kończące się na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

b)

wykonywane między lotniskiem znajdującym się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej a lotniskiem znajdującym się w innym regionie Europejskiego Obszaru Gospodarczego

- wyniosła mniej niż 3000 Mg CO₂wdanym roku kalendarzowym.

2.

Ustalenia raportu, o którym mowa w ust. 1, są równoważne ustaleniom raportu zweryfikowanego jako zadowalający zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067.

Art. 86.

1.

Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego jest obowiązany do przedłożenia Krajowemu ośrodkowi raportu na temat wielkości emisji, o którym mowa w art. 80 ust. 3, sporządzonego za poprzedni rok okresu rozliczeniowego oraz sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1. Raport i sprawozdanie przedkłada się Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 31 marca każdego roku. W tym samym terminie prowadzący instalację albo operator statku powietrznego przekazuje kopię raportu i kopię sprawozdania odpowiednio organowi właściwemu do wydania zezwolenia albo ministrowi właściwemu do spraw klimatu.

2.

Raport na temat wielkości emisji oraz sprawozdanie z weryfikacji przedkłada się na piśmie utrwalonym w postaci papierowej i w postaci elektronicznej.

3.

W przypadku przyjęcia w raporcie na temat wielkości emisji współczynnika emisyjnego wynoszącego zero dla zużywanych biopaliw i biopłynów prowadzący instalację lub operator statku powietrznego jest obowiązany do wykazania spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28b-28bc ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2022 r. poz. 403 i 2411).

4.

Wykazanie spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju odbywa się na podstawie:

1)

dokumentów określonych w art. 28c ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych - w przypadku biopłynów;

2)

dokumentów określonych w art. 28c ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych - w przypadku biopaliw.

5.

Krajowy ośrodek przeprowadza ocenę raportu na temat wielkości emisji w zakresie kompletności zawartych w nim danych, poprawności przeprowadzonych obliczeń oraz zgodności zawartych w nim ustaleń z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066 i z zatwierdzonym odpowiednim planem monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonym planem monitorowania emisji z operacji lotniczych, albo planem monitorowania wielkości emisji, z uwzględnieniem sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1.

6.

Ocena, o której mowa w ust. 5, dotyczy raportów zweryfikowanych jako zadowalające zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2018/2067.

7.

W celu przeprowadzenia oceny, o której mowa w ust. 5, Krajowy ośrodek może zażądać od weryfikatora przedłożenia wewnętrznej dokumentacji z weryfikacji, o której mowa w art. 26 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

8.

Jeżeli z oceny Krajowego ośrodka wynika, że raport na temat wielkości emisji nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 5, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego z wnioskiem o udzielenie wyjaśnień.

9.

Jeżeli z udzielonych wyjaśnień wynika potrzeba dokonania zmian w raporcie na temat wielkości emisji lub w sprawozdaniu z weryfikacji, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego z wnioskiem o dokonanie zmian w tym raporcie lub w sprawozdaniu.

10.

Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego jest obowiązany, w uzgodnieniu z weryfikatorem, który przeprowadził weryfikację raportu na temat wielkości emisji, wprowadzić zmiany do raportu i przedłożyć poprawiony raport w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 9, a w przypadku potrzeby dokonania zmian w sprawozdaniu z weryfikacji jest obowiązany do przedłożenia w tym terminie poprawionego sprawozdania.

Art. 87.

1.

Jeżeli Krajowy ośrodek nie uzyska od prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego wystarczających wyjaśnień albo w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 10, nie otrzyma poprawionego raportu lub sprawozdania z weryfikacji, występuje do organu Inspekcji o przeprowadzenie kontroli w celu sprawdzenia, czy raport na temat wielkości emisji jest zgodny ze stanem faktycznym.

2.

Kontrola jest prowadzona na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2021 r. poz. 1070 oraz z 2022 r. poz. 1726), z uwzględnieniem ust. 3.

3.

W przypadku operatora statku powietrznego niemającego miejsca zamieszkania ani siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organ Inspekcji może wystąpić do tego operatora o przesłanie uwierzytelnionych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w danym państwie, dokumentów stanowiących podstawę oszacowania wielkości emisji z wykonanych operacji lotniczych.

4.

Jeżeli operator statku powietrznego nie przedłoży dokumentów, o których mowa w ust. 3, na wezwanie, albo - jeżeli na podstawie przedłożonych dokumentów nie można w sposób rzetelny oszacować wielkości emisji - organ Inspekcji dokona oszacowania wielkości emisji na podstawie ustaleń organów sprawujących dozór przestrzeni powietrznej.

5.

Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli organ Inspekcji stwierdzi nieprawidłowości, które miały wpływ na ustalenie wielkości emisji, wydaje decyzję określającą szacunkową wielkość emisji w roku okresu rozliczeniowego, którego dotyczy raport na temat wielkości emisji.

6.

Organ Inspekcji przekazuje Krajowemu ośrodkowi kopię decyzji, o której mowa w ust. 5, w terminie 14 dni od dnia, w którym stała się ona ostateczna.

7.

Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, organ Inspekcji stwierdzi zgodność ustaleń zawartych w raporcie na temat wielkości emisji ze stanem faktycznym, przekazuje informacje w tym zakresie odpowiednio prowadzącemu instalację albo operatorowi statku powietrznego oraz Krajowemu ośrodkowi.

Art. 88.

1.

Krajowy ośrodek, w terminie do dnia 31 maja każdego roku, występuje do organu Inspekcji o oszacowanie wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, w przypadku gdy:

1)

prowadzący instalację albo operator statku powietrznego nie złożył raportu na temat wielkości emisji lub sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1;

2)

w sprawozdaniu z weryfikacji, o którym mowa w art. 84 ust. 1, weryfikator zamieścił jedno z ustaleń określonych w art. 27 ust. 1 lit. b-d rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

2.

Krajowy ośrodek występuje do organu Inspekcji o oszacowanie wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej również w przypadku, gdy z uzyskanych przez niego informacji wynika, że emisja ustalona na podstawie raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, lub raportu, o którym mowa w art. 86 ust. 10, została wyznaczona nieprawidłowo.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, organ Inspekcji wydaje decyzję określającą szacunkową wielkość emisji za rok okresu rozliczeniowego, którego dotyczyło wystąpienie Krajowego ośrodka. Przepisy art. 87 ust. 2-4 i 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 89.

Organ Inspekcji umarza postępowanie w sprawie oszacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1, jeżeli przed wydaniem decyzji prowadzący instalację albo operator statku powietrznego dopełni obowiązku, o którym mowa w art. 86 ust. 1.

Art. 90.

Krajowy ośrodek oraz organ Inspekcji przekazują ministrowi właściwemu do spraw klimatu informacje, o których mowa w art. 73 rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2067.

Art. 91.

1.

Krajowy ośrodek wprowadza do rejestru Unii informację o wielkości emisji z instalacji lub operacji lotniczych, na podstawie:

1)

raportu, o którym mowa w art. 80 ust. 3, albo

2)

raportu, o którym mowa w art. 86 ust. 10

- który został zweryfikowany jako zadowalający.

2.

Krajowy ośrodek zatwierdza w rejestrze Unii informację o wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczych, ustaloną na podstawie raportu zweryfikowanego jako zadowalający, w przypadku gdy Krajowy ośrodek:

1)

nie występuje do organu Inspekcji z wnioskiem, o którym mowa w art. 87 ust. 1;

2)

otrzyma informację, o której mowa w art. 87 ust. 7 .

3.

Krajowy ośrodek wprowadza do rejestru Unii informację o szacunkowej wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczych wskazaną w decyzji określającej szacunkową wielkość emisji, o której mowa w art. 87 ust. 5 i art. 88 ust. 2, oraz zatwierdza tę informację na rachunku posiadania operatora w tym rejestrze - w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania kopii tej decyzji.

4.

Wprowadzone do rejestru Unii zatwierdzone wielkości emisji z danej instalacji albo z operacji lotniczych w odniesieniu do danego operatora statku powietrznego sumuje się oraz stosuje się do nich czynnik korekty zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122. Wartość ta stanowi sumę emisji z instalacji albo operacji lotniczych.

Art. 92.

1.

W terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku prowadzący instalację albo operator statku powietrznego dokonuje, za pośrednictwem rachunku w rejestrze Unii, umorzenia uprawnień do emisji w liczbie odpowiadającej różnicy pomiędzy sumą umorzonych na tym rachunku uprawnień do emisji w danym okresie rozliczeniowym a sumą emisji z instalacji albo operacji lotniczych, o której mowa w art. 91 ust. 4. Umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji.

2.

W przypadkach, o których mowa art. 88 ust. 1, prowadzący instalację albo operator statku powietrznego w terminie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje umorzenia uprawnień do emisji w liczbie określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą jego najlepszej wiedzy na temat rzeczywistej wielkości emisji z instalacji albo operacji lotniczej w poprzednim roku okresu rozliczeniowego, z tym że:

1)

jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji jest równa lub większa od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 2, umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji;

2)

jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji jest mniejsza od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 2, umorzenie to nie stanowi rozliczenia wielkości emisji.

3.

W przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1, prowadzący instalację albo operator statku powietrznego w terminie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje umorzenia uprawnień do emisji w liczbie określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą wielkości emisji ustalonej w przedłożonym raporcie na temat wielkości emisji za poprzedni rok okresu rozliczeniowego.

4.

Umorzenie, o którym mowa w ust. 3, stanowi rozliczenie wielkości emisji, jeżeli:

1)

z przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 87, wynika, że ustalenia zawarte w przedłożonym raporcie na temat wielkości emisji za poprzedni rok okresu rozliczeniowego są zgodne ze stanem faktycznym albo

2)

liczba umorzonych uprawnień do emisji jest równa lub większa od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5.

5.

Jeżeli liczba umorzonych uprawnień do emisji na podstawie ust. 3 jest mniejsza od liczby określonej zgodnie z ust. 1 powiększonej o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5, lub decyzji wydanej w związku z wystąpieniem, o którym mowa w art. 88 ust. 2, prowadzący instalację lub operator statku powietrznego dokonuje umorzenia brakującej liczby uprawnień do emisji w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. Umorzenie to stanowi rozliczenie wielkości emisji.

6.

Umorzone uprawnienia do emisji w liczbie przekraczającej liczbę określoną zgodnie z ust. 1 powiększoną o liczbę uprawnień do emisji odpowiadającą szacunkowej wielkości emisji określoną w decyzji, o której mowa w art. 87 ust. 5 albo art. 88 ust. 2, są zaliczane na poczet rozliczenia wielkości emisji w kolejnych latach okresu rozliczeniowego.

7.

W przypadku powstania zaległości w zakresie rozliczenia wielkości emisji z lat poprzednich umorzenie uprawnień do emisji zalicza się w pierwszej kolejności na poczet rozliczenia tej zaległości.

8.

Operator statku powietrznego dokonuje umorzenia uprawnień do emisji na poczet emisji z operacji lotniczych rozpoczynających się na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej przed dokonaniem umorzenia uprawnień do emisji na poczet emisji z pozostałych operacji lotniczych, z zachowaniem zasady wskazanej w ust. 7.

Art. 92a.

1.

Krajowy ośrodek zawiesza upoważnionym przedstawicielom dostęp do rachunku posiadania operatora lub rachunku posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii, jeżeli na tym rachunku pozostaje nierozliczona wielkość emisji, która powinna zostać rozliczona zgodnie z art. 92 ust. 1 lub 5.

2.

W trakcie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, prowadzący instalację lub operator statku powietrznego w celu dokonania umorzenia uprawnień do emisji przedkłada Krajowemu ośrodkowi wniosek, o którym mowa w art. 30 ust. 10 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1122.

3.

Krajowy ośrodek niezwłocznie przywraca dostęp do rachunku posiadania operatora lub rachunku posiadania operatora statków powietrznych w rejestrze Unii upoważnionym przedstawicielom, jeżeli nastąpiło rozliczenie wielkości emisji, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lub 5.

Art. 93.

(uchylony)

1.

Minister właściwy do spraw klimatu sporządza wykaz operatorów statków powietrznych, którzy nie posiadają zatwierdzonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych, zgodnego z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) 2018/2066.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu przekazuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, organom Inspekcji oraz Krajowemu ośrodkowi w terminie do dnia 15 kwietnia każdego roku.

3.

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko albo nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie adresu miejsca zamieszkania albo adresu siedziby.

Art. 95a.

Do operatorów statków powietrznych, o których mowa w art. 1 ust. 1 lub art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1603, w zakresie lotów statków powietrznych wskazanych w art. 2 ust. 1 tego rozporządzenia, stosuje się przepisy art. 74-77, art. 79, art. 80 ust. 1 i 3, art. 82-84, art. 86-90, art. 94 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 oraz art. 95.

Art. 96.

1.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu wykaz, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 2, w terminie do dnia 15 maja każdego roku.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra wykaz, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 2.

Art. 97.

1.

Krajowy ośrodek w terminie do dnia 15 maja każdego roku sporządza i przedstawia marszałkowi województwa wykaz prowadzących instalacje i operatorów statków powietrznych, którzy nie dopełnili obowiązku rozliczenia wielkości emisji.

2.

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację lub operatora statku powietrznego oraz wielkość emisji, która została rozliczona zgodnie z art. 92.

3.

Krajowy ośrodek na wezwanie marszałka województwa przekazuje informacje o zmianach wykazu, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział 13

(uchylony)

Rozdział 14

Administracyjne kary pieniężne

Art. 102.

1.

Jeżeli prowadzący instalację eksploatuje instalację bez zezwolenia, o którym mowa w art. 51, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 50 000 zł.

2.

Organ Inspekcji może, na wniosek prowadzącego instalację, w drodze postanowienia, ustalić termin na złożenie wniosku o wydanie zezwolenia, zawieszając na ten czas postępowanie w sprawie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej. Termin nie może być dłuższy niż 30 dni od dnia doręczenia postanowienia.

3.

W razie niezłożenia wniosku w wyznaczonym terminie organ Inspekcji podejmuje zawieszone postępowanie i wydaje decyzję o nałożeniu kary.

4.

W przypadku złożenia wniosku w wyznaczonym terminie, administracyjnej kary pieniężnej nie nakłada się, a postępowanie w sprawie jej nałożenia umarza się.

Art. 103.

2)

operator statku powietrznego,

3)

2)

pomimo nałożenia kary, o której mowa w art. 104 ust. 1, nie dopełnił obowiązku rozliczenia wielkości emisji, o którym mowa w art. 92

- zawiadamia operatora statku powietrznego o wszczęciu postępowania w sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu prowadzenia przez tego operatora operacji lotniczych.

3.

Operator statku powietrznego, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, może złożyć wyjaśnienia ministrowi właściwemu do spraw klimatu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.

4.

Minister właściwy do spraw klimatu, po powiadomieniu Rady Ministrów, przesyła do Komisji Europejskiej wniosek o nałożenie zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych.

5.

Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:

1)

dowody potwierdzające naruszenie przez operatora statku powietrznego obowiązku sporządzenia i przedłożenia do zatwierdzenia planu monitorowania emisji z operacji lotniczych albo uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych albo złożenia wniosku, o którym mowa w art. 76 ust. 2, oraz obowiązku dokonania w wymaganym terminie rozliczenia wielkości emisji, o którym mowa w art. 92;

2)

informację o podjętych środkach mających na celu wykonanie obowiązków, o których mowa w pkt 1;

3)

uzasadnienie celowości nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych;

4)

propozycje dotyczące czasowego i terytorialnego zakresu obowiązywania zakazu prowadzenia operacji lotniczych oraz dodatkowych warunków lub obowiązków, jakie powinny zostać nałożone na operatora statku powietrznego.

6.

Postępowanie w sprawie nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych jest prowadzone zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi przez Komisję Europejską na podstawie art. 16 ust. 12 dyrektywy 2003/87/WE.

Rozdział 15

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 110-123.

(pominięte)

Rozdział 16

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 124.

1.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1)

rachunki posiadania operatora, rachunki posiadania operatora statku powietrznego, osobiste rachunki posiadania i krajowy rachunek posiadania, o których mowa w art. 8 ustawy wymienionej w art. 151, stają się odpowiednio rachunkami posiadania operatora, rachunkami posiadania operatora statków powietrznych, osobistymi rachunkami posiadania oraz krajowym rachunkiem posiadania w rejestrze Unii w rozumieniu niniejszej ustawy;

2)

uprawnienia do emisji przyznane na podstawie ustawy wymienionej w art. 151, stają się uprawnieniami do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy, z tym że uprawnienia do emisji przyznane instalacji stają się uprawnieniami do emisji ogólnych, a uprawnienia przyznane operatorom statków powietrznych stają się uprawnieniami do emisji lotniczych;

3)

uprawnienia do emisji powstałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na skutek wymiany, o której mowa w art. 60 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 389/2013, stają się uprawnieniami do emisji lotniczych albo uprawnieniami do emisji ogólnych w rozumieniu art. 3 pkt 7 i 8 tego rozporządzenia;

4)

zezwolenia wydane na podstawie art. 33 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. poz. 2784, z 2008 r. poz. 1227 oraz z 2009 r. poz. 1664) i art. 40 ustawy wymienionej w art. 151, stają się zezwoleniami w rozumieniu niniejszej ustawy;

5)

decyzje zatwierdzające plany monitorowania wielkości emisji oraz plany monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o których mowa w art. 53 ustawy wymienionej w art. 151, stają się decyzjami zatwierdzającymi plany monitorowania, o których mowa w art. 74;

6)

decyzje w sprawie zatwierdzenia raportów z udoskonalenia metodyki monitorowania, wydane przez organ właściwy do wydania zezwolenia w celu wykonania art. 69 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, stają się decyzjami zatwierdzającymi, o których mowa w art. 79 ust. 2.

2.

Jednostki Kioto i uprawnienia do emisji, które były utrzymywane w Krajowym rejestrze jednostek Kioto i uprawnień do emisji, na podstawie dotychczasowych przepisów są utrzymywane w rejestrze Unii.

Art. 125.

1.

Art. 130.

Projekt wykazu instalacji objętych systemem w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 151, przekazany Komisji Europejskiej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy staje się wykazem, o którym mowa w art. 23 ust. 5.

Art. 131.

1.

Postępowania w sprawie wniosków o przydział uprawnień do emisji z rezerwy na okres rozliczeniowy 2008-2012 wszczęte na podstawie ustawy wymienionej w art. 151 i niezakończone ostateczną decyzją, umarza się.

2.

Wnioski o przydział uprawnień do emisji z rezerwy na okres rozliczeniowy 2013-2020, złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się wnioskami, o których mowa w art. 68 ust. 1.

Art. 132.

1.

W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzący instalację przedkłada Krajowemu ośrodkowi informację, o której mowa w art. 64 ust. 1, za rok 2012, 2013 i 2014.

2.

Jeżeli prowadzący instalację przekazał Krajowemu ośrodkowi informację, o której mowa w ust. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, uznaje się, że obowiązek określony w tym przepisie został spełniony.

3.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informacje o prowadzących instalacje, którzy w terminie nie dopełnili obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz informację o prowadzących instalacje, w których nastąpiło całkowite lub częściowe zaprzestanie działalności w rozumieniu niniejszej ustawy.

4.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii prowadzone dla prowadzących instalacje, którzy nie złożyli informacji, zgodnie z ust. 1, podlegają zwrotowi.

5.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii prowadzone dla prowadzących instalacje, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nastąpiło znaczące zmniejszenie zdolności produkcyjnej w rozumieniu niniejszej ustawy w liczbie większej niż wynikająca z dostosowania do poziomu tego zmniejszenia, podlegają zwrotowi.

Art. 133.

1.

W przypadku gdy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1)

zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych wydane prowadzącemu instalację na podstawie przepisów dotychczasowych wygasło na skutek upływu terminu, na jaki zostało wydane, albo

2)

wydano decyzję ostateczną stwierdzającą wygaśnięcie zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych

- uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii po roku, w którym zezwolenie wygasło, a przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają zwrotowi.

2.

Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzący instalację wystąpi z wnioskiem o wydanie nowego zezwolenia i takie zezwolenie uzyska.

3.

Do prowadzących instalacje, którzy uzyskają zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się art. 125 ust. 1.

Art. 134.

1.

W sprawach, o których mowa w art. 132 ust. 4 i 5 i art. 133 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot liczby wydanych uprawnień do emisji do prowadzącego instalację. Prowadzący instalację zwraca wydane uprawnienia do emisji w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

2.

Jeżeli prowadzący instalację nie zwróci wydanych uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w ust. 1, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o prowadzącym instalację, który nie dopełnił obowiązku zwrotu.

3.

Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera:

1)

imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację, zamieszkania albo siedziby;

2)

liczbę uprawnień do emisji podlegających zwrotowi.

4.

Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję w sprawie zwrotu równowartości uprawnień do emisji określając kwotę podlegającą zwrotowi.

5.

Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji w przeliczeniu na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji.

6.

Do kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

7.

Do obowiązku zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

8.

Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 135.

1.

W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowy ośrodek dokonuje analizy informacji, o których mowa w art. 132 ust. 1, pod kątem ich zgodności z danymi na temat wielkości emisji z instalacji zawartymi w raporcie na temat wielkości emisji złożonym za rok, którego dotyczy informacja.

2.

W przypadku gdy z analizy, o której mowa w ust. 1, wynikają rozbieżności między informacją o wielkości emisji z instalacji a danymi o poziomie działalności, zawartymi w informacji, o której mowa w art. 132 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje do prowadzącego instalację o przekazanie wyjaśnień.

3.

Jeżeli z wyjaśnień prowadzącego instalację wynika, że informacja, o której mowa w art. 132 ust. 1, zawiera błędne lub nieprawdziwe informacje, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o stwierdzonych nieprawidłowościach.

4.

Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw środowiska występuje na piśmie do prowadzącego instalację o wprowadzenie zmian w informacji, o której mowa w art. 132 ust. 1, wskazując błędy i uchybienia wymagające zmiany.

5.

Prowadzący instalację wprowadza zmiany, o których mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

6.

Jeżeli ze zmienionej informacji wynika potrzeba dostosowania całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w art. 25 ust. 2 i 3 lub art. 26 ust. 4, Krajowy ośrodek oblicza dostosowaną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji. Przepisy art. 73 ust. 1-8 stosuje się odpowiednio.

7.

Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o stwierdzonych nieprawidłowościach i dostosowanej całkowitej rocznej liczbie uprawnień do emisji.

8.

Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję określającą dostosowaną całkowitą roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielonej danej instalacji.

9.

Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii w liczbie większej niż określona w decyzji, o której mowa w ust. 8, podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

10.

W przypadku gdy prowadzący instalację nie wprowadzi zmian, o których mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję o zawieszeniu wydania uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na kolejny rok okresu rozliczeniowego. Przepisy art. 65 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.

11.

Decyzję, o której mowa w ust. 10, uchyla się, jeżeli prowadzący instalację wprowadzi zmiany, o których mowa w ust. 4.

Art. 136.

1.

Dla zadań inwestycyjnych zrealizowanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy albo realizowanych w dniu jej wejścia w życie, albo rozpoczynanych w ciągu 3 miesięcy od tego dnia, podmiot, o którym mowa w art. 32 ust. 4, składa do ministra właściwego do spraw środowiska wniosek o zatwierdzenie wskaźnika lub wskaźników zgodności w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Dla zadań inwestycyjnych zrealizowanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 32 ust. 4, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska poświadczenie osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zatwierdzeniu wskaźnika lub wskaźników zgodności stała się ostateczna. Poświadczenia osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności nie składa się, jeżeli poświadczenie to sporządza minister właściwy do spraw środowiska.

3.

Do poświadczenia osiągnięcia zatwierdzonego wskaźnika lub wskaźników zgodności, o którym mowa w ust. 2, przepisy art. 32 ust. 10-13 stosuje się.

4.

Podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przechowuje dokumentację związaną z realizacją tego zadania przez okres 10 lat od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii oraz udostępnia tę dokumentację na wezwanie ministra właściwego do spraw środowiska.

Art. 137.

1.

Pierwszym okresem sprawozdawczym, o którym mowa w art. 34 ust. 14, jest okres od dnia 25 czerwca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Drugim okresem sprawozdawczym, o którym mowa w art. 34 ust. 14, jest okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r.

2.

Przepisy rozdziału 6 stosuje się do zadań inwestycyjnych realizowanych w okresie sprawozdawczym rozpoczynającym się od dnia 1 lipca 2014 r.

Art. 138.

1.

Zweryfikowane sprawozdania rzeczowo-finansowe za okresy sprawozdawcze, o których mowa w art. 137, złożone przez podmiot realizujący zadanie inwestycyjne przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uznaje się za sprawozdania rzeczowo-finansowe w rozumieniu niniejszej ustawy.

2.

Do uprawnień do emisji wydanych prowadzącemu instalację wytwarzającą energię elektryczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie wykazu instalacji wytwarzających energię elektryczną, objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r., wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji (Dz. U. poz. 472 oraz z 2015 r. poz. 555) stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

Art. 139.

Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra liczbę uprawnień do emisji lotniczych, o którą zostanie zmniejszona pula uprawnień do emisji przeznaczona do sprzedaży w drodze aukcji zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 377/2013/UE z dnia 24 kwietnia 2013 r. wprowadzającą tymczasowe odstępstwo od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1).

Art. 140.

1.

Całkowitą liczbę uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych na okres rozliczeniowy rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i liczbę uprawnień do emisji przyznanych na każdy rok tego okresu zawiera informacja, o której mowa w art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 151, ogłoszona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Całkowita liczba uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych oraz liczba uprawnień do emisji przyznanych operatorom statków powietrznych na każdy rok okresu rozliczeniowego, o których mowa w ust. 1, podlega zmniejszeniu proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku rozliczenia emisji z operacji lotniczych, o których mowa w art. 141 ust. 1, wynikającego z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 421/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, w celu wprowadzenia w życie do 2020 r. porozumienia międzynarodowego w sprawie stosowania jednego międzynarodowego środka rynkowego do emisji z międzynarodowego lotnictwa (Dz. Urz. UE L 129 z 30.04.2014, str. 1).

3.

Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informacje o zmniejszonych liczbach uprawnień do emisji, o których mowa w ust. 2.

Art. 141.

1.

Przepisów rozdziału 12 nie stosuje się do monitorowania emisji z operacji lotniczych:

1)

rozpoczynających się lub kończących na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

2)

wykonywanych między lotniskiem znajdującym się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej a lotniskiem znajdującym się w innym regionie Europejskiego Obszaru Gospodarczego

- wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

1a.

Przepisów rozdziału 12 w zakresie raportowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 86, oraz rozliczania wielkości emisji, o którym mowa w art. 92, nie stosuje się do operacji lotniczych:

1)

rozpoczynających się lub kończących się na lotniskach znajdujących się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wykonywanych do i z państw spoza tego obszaru,

2)

- wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

1b.

Przepisu ust. 1a nie stosuje się do lotów statków powietrznych rozpoczynających się lub kończących się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, wykonywanych do i z lotnisk znajdujących się na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

1c.

Przepisów rozdziału 12 w zakresie raportowania wielkości emisji, o których mowa w art. 86, oraz rozliczania wielkości emisji, o którym mowa w art. 92, nie stosuje się do lotów statków powietrznych rozpoczynających się lub kończących się na lotniskach znajdujących się na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej, wykonywanych do lub z lotnisk znajdujących się na terytorium innych państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub lotnisk znajdujących się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

1d.

Przepisu ust. 1a w zakresie wyłączenia obowiązku raportowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 86, nie stosuje się do operatorów statków powietrznych, o których mowa w art. 1 ust. 1 lub art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) 2019/1603, w zakresie lotów statków powietrznych wskazanych w art. 2 ust. 1 tego rozporządzenia.

2.

Raport na temat wielkości emisji pochodzących z operacji lotniczych wykonywanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2013 r. pomiędzy lotniskami znajdującymi się na terytorium państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego złożony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uważa się za raport w rozumieniu art. 80 ust. 3.

3.

W okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. przepisów ustawy nie stosuje się do operatorów statków powietrznych wykonujących niezarobkowe przewozy lotnicze, których całkowita roczna emisja CO₂zoperacji lotniczych wynosi mniej niż 1000 Mg.

Art. 141a¹⁴⁾Dodany przez art. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1576), która weszła w życie z dniem 11 sierpnia 2022 r..

1.

Art. 145.

Przychody, o których mowa w art. 401 ust. 7 pkt 7 ustawy zmienianej w art. 115 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, oraz wpływy z opłat, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, należnych przed dniem wejścia w życie ustawy wymienionej w art. 151, są uwzględniane przy ustalaniu wysokości zobowiązania określonego w art. 401c ust. 8 ustawy zmienianej w art. 115, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 146.

1.

Do opłat należnych na podstawie:

1)

art. 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji,

2)

art. 27 ustawy wymienionej w art. 151

- stosuje się przepisy obowiązujące w czasie, w którym powstał obowiązek ich uiszczenia.

2.

Do opłaty, o której mowa w art. 27 ustawy wymienionej w art. 151, należnej za 2013 rok, stosuje się przepisy tej ustawy, z tym że podstawą obliczenia wysokości należnej opłaty, jest liczba uprawnień do emisji wydanych na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii.

3.

Jeżeli opłata, o której mowa w ust. 2, wniesiona przez prowadzącego instalację przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy jest wyższa niż opłata, której podstawą obliczenia jest liczba uprawnień do emisji wydanych na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii, to różnica ta stanowi nadpłatę. Do nadpłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Art. 147.

1.

Do postępowań w sprawie nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 70-72 ustawy wymienionej w art. 151, wszczętych i niezakończonych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy oraz do przekazywania wpływów z tytułu tych kar po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, a także do informacji o karach nałożonych w roku 2015 stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Do postępowań w sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu prowadzenia operacji lotniczych przez operatora statków powietrznych wszczętych i niezakończonych na podstawie art. 77 ustawy wymienionej w art. 151, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 148.

Spółki prowadzące rynek regulowany oraz firmy inwestycyjne opracują i wdrożą procedurę przeciwdziałania i ujawniania przypadków manipulacji w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 149.

1.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 110 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 18 ust. 3 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 120 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 120 w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3.

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 123 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 7 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

4.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151, w sprawie wykazu instalacji wytwarzających energię elektryczną objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 29 ust. 1 niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez 60 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i mogą być zmieniane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151.

5.

Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151, w sprawie wykazu instalacji innych niż wytwarzające energię elektryczną, objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do emisji zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez 60 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i mogą być zmieniane na podstawie art. 21 ust. 8 ustawy wymienionej w art. 151.

Art. 150.

1.

W latach 2015-2024 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:

1)

2015 r. - 18 751 140 zł;

2)

2016 r. - 25 786 034 zł;

3)

2017 r. - 29 509 578 zł;

4)

2018 r. - 25 028 884 zł;

5)

2019 r. - 35 267 728 zł;

6)

2020 r. - 31 820 000 zł;

7)

2021 r. - 31 700 000 zł;

8)

2022 r. - 29 520 000 zł;

9)

2023 r. - 28 470 000 zł;

10)

2024 r. - 29 450 000 zł.

2.

Minister właściwy do spraw klimatu monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizm korygujący, o którym mowa w ust. 3.

3.

W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków określonego w ust. 1 oraz w przypadku gdy część planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, przypadająca proporcjonalnie na okres od początku roku kalendarzowego do końca danego kwartału, została przekroczona:

1)

po pierwszym kwartale - co najmniej o 15%,

2)

po dwóch kwartałach - co najmniej o 10%,

3)

po trzech kwartałach - co najmniej o 5%

- minister właściwy do spraw klimatu stosuje mechanizm korygujący polegający na wstrzymaniu wydatków.

Art. 151.

Traci moc ustawa z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 695 oraz z 2013 r. poz. 1238).

Art. 152.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Niniejsza ustawa służy stosowaniu: 1) rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 219 z 22.08.2009, str. 1, z późn. zm.); 2) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.); 3) rozporządzenia Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi (Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1); 4) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94); 5) (uchylony) 6) rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1); 7) (uchylony) 8) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32); 9) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniającego dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz. Urz. UE L 350 z 29.12.2017, str. 7); 10) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 59 z 27.02.2019, str. 8); 11) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 156 z 19.06.2018, str. 26); 12) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (EU) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L 328 z 21.12.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 85I z 27.03.2019, str. 66 oraz Dz. Urz. UE L 148 z 06.06.2019, str. 37); 13) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 423 z 15.12.2020, str. 37); 14) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1122 z dnia 12 marca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania rejestru Unii (Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 3 oraz Dz. Urz. UE L 177 z 02.07.2019, str. 66); 15) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1603 z dnia 18 lipca 2019 r. uzupełniającego dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Dz. Urz. UE L 250 z 30.09.2019, str. 10); 16) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1842 z dnia 31 października 2019 r. ustanawiającego zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do dalszych ustaleń dotyczących dostosowań przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji ze względu na zmiany w poziomie działalności (Dz. Urz. UE L 282 z 04.11.2019, str. 20); 17) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1001 z dnia 9 lipca 2020 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do funkcjonowania funduszu modernizacyjnego wspierającego inwestycje w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej niektórych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 221 z 10.07.2020, str. 107).

Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża: 1) dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.1) - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631); 2) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 17, z późn. zm.2)); 3) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 313 z 28.11.2015, str. 1, z późn. zm.); 4) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 344 z 17.12.2016, str. 1); 5) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 76 z 19.03.2018, str. 3).

Niniejsza ustawa wykonuje następujące decyzje: 1) decyzję Komisji z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto (2006/780/WE) (Dz. Urz. UE L 316 z 16.11.2006, str. 12); 2) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 136, z późn. zm.); 3) decyzję Komisji z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowej interpretacji rodzajów działalności lotniczej wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2009/450/WE) (Dz. Urz. UE L 149 z 12.06.2009, str. 69); 4) decyzję Komisji z dnia 22 października 2010 r. dostosowującą w całej Unii liczbę uprawnień, które mają być wydane w ramach systemu unijnego na rok 2013, oraz uchylającą decyzję 2010/384/UE (2010/634/UE) (Dz. Urz. UE L 279 z 23.10.2010, str. 34); 5) decyzję Komisji K (2011) 1983 wersja ostateczna z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE (decyzja niepublikowana); 6) decyzję Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2011/278/UE) (Dz. Urz. UE L 130 z 17.05.2011, str. 1, z późn. zm.); 7) decyzję Komisji z dnia 30 czerwca 2011 r. w sprawie ogólnounijnej ilości uprawnień, o której mowa w art. 3e ust. 3 lit. a-d dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (2011/389/UE) (Dz. Urz. UE L 173 z 01.07.2011, str. 13); 8) decyzję Komisji z dnia 26 marca 2013 r. określającą roczne limity emisji państw członkowskich na lata 2013-2020 zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE (2013/162/UE) (Dz. Urz. UE L 90 z 28.03.2013, str. 106); 9) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 377/2013/UE z dnia 24 kwietnia 2013 r. wprowadzającą tymczasowe odstępstwa od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1); 10) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą standardowego współczynnika wykorzystania zdolności produkcyjnych zgodnie z art. 18 ust. 2 decyzji 2011/278/UE (2013/447/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 23); 11) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2013/448/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 27); 12) decyzję Komisji z dnia 27 października 2014 r. ustalającą, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, wykaz sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji na lata 2015-2019 (2014/746/UE) (Dz. Urz. UE L 308 z 29.10.2014, str. 114).

Zmiany wymienionej konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. poz. 137, z 1969 r. poz. 210, z 1976 r. poz. 130, 188 i 227, z 1984 r. poz. 199, z 2000 r. poz. 446, z 2002 r. poz. 527, z 2003 r. poz. 700 oraz z 2012 r. poz. 368 i 370.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 974, 1137, 1301, 1488, 1561, 2180 i 2707.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 1301, 1692, 1967, 2127, 2180, 2600, 2640 i 2687.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 88, 1557, 1768, 1783, 1846, 2206 i 2687.

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 302 z 01.11.2006, str. 10, Dz. Urz. UE L 407 z 20.12.2006, str. 1, Dz. Urz. UE L 82 z 25.03.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 313 z 22.11.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 81 z 27.03.2009, str. 15, Dz. Urz. UE L 308 z 24.11.2009, str. 5, Dz. Urz. UE L 109 z 12.04.2014, str. 14, Dz. Urz. UE L 325 z 10.12.2015, str. 1, Dz. Urz. UE L 51 z 26.02.2016, str. 1 i Dz. Urz. UE L 327 z 02.12.2016, str. 19.

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 412, 1210, 1495 i 1532, z 2021 r. poz. 1093 oraz z 2022 r. poz. 202, 1477, 1692, 2243 i 2687.

10)

Dodany przez art. 46 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz. U. poz. 1967), która weszła w życie z dniem 20 września 2022 r.

11)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 695, 1086, 1262, 1478, 1747, 2157 i 2255, z 2021 r. poz. 1535 i 2368 oraz z 2022 r. poz. 64, 202, 1561, 1692, 1730, 1967, 2127, 2236 i 2687.

12)

Dodany przez art. 45 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz. U. poz. 2687), która weszła w życie z dniem 21 grudnia 2022 r.

13)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1981, 2052, 2262, 2270, 2289, 2328 i 2459 oraz z 2022 r. poz. 1, 366, 480, 807, 830, 974, 1098, 1301, 1371, 1692, 1855, 1967, 2127, 2140, 2180, 2339, 2436, 2600 i 2687.

14)

Dodany przez art. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1576), która weszła w życie z dniem 11 sierpnia 2022 r.

15)

Art. 115 zawiera zmiany do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.

16)

Art. 110 zawiera zmiany do ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska.

17)

Art. 120 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

18)

Art. 123 zawiera zmiany do ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

19)

Ustawa została ogłoszona w dniu 25 sierpnia 2015 r.

Załącznik nr 1 - Rodzaje działań prowadzonych w instalacjach wraz z wartościami progowymi odniesionymi do zdolności produkcyjnych tych instalacji i gazy cieplarniane przyporządkowane danemu działaniu

patrz oryginał

ilość energii cieplnej z kogeneracji wprowadzona do sieci ciepłowniczej [GJ/rok].

6.

Emisyjność jest rozumiana jako wielkość emisji dwutlenku węgla w danym roku z instalacji wytwarzającej energię elektryczną odniesiona do wielkości produkcji energii elektrycznej w danym roku w tej instalacji wyrażonej w MWh.

7.

W celu wykazania dotrzymania zatwierdzonych wskaźników zgodności określonych jako redukcja lub wzrost danego parametru porównywana jest wartość parametru przed przystąpieniem do realizacji zadania inwestycyjnego z wartością parametru po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego lub zakończeniu wyszczególnionego w harmonogramie rzeczowym etapu zadania inwestycyjnego w przypadku wystąpienia opóźnień związanych z realizacją zadania inwestycyjnego.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 27 stycznia 2023 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

1)

2)

3)

2.

1)

Art. 14.

1)

2)

2)

Art. 51.

1.

2.

1)

2)

3)

3.

Art. 64.

3)

Art. 89.

1)

2)

3)

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 1.

1.

2.

1)

2)

3.

1)

2)

3)

4.

5.

Art. 2.

1)

2)

3)

a)

b)

c)

d)

e)

f)

g)

h)

i)

j)

Art. 3.

1)

2)

3)

3a)

4)

5)

a)

b)

6)

7)

8)

9)

10)

11)

12)

13)

14)

a)

b)

c)

d)

e)

f)

15)

16)

17)

18)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Rozdział 2

Zarządzanie rachunkami w rejestrze Unii