1.
W wypadku podjęcia przez dyrektora zakładu decyzji, o której mowa w art. 73a § 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, wykonywany jest identyczny zapis utrwalonego obrazu lub dźwięku na odrębnym nośniku,
zwany dalej „zapisem”.
2.
Dyrektor zakładu odpowiada za właściwe przechowywanie i zabezpieczenie zapisu przed
dostępem do niego osób nieuprawnionych.
3.
Zapis przechowuje się w sposób zapobiegający jego utracie, uszkodzeniu lub zniszczeniu
w szczególności w wyniku oddziaływania środków chemicznych, czynników mechanicznych,
temperatury, światła lub pola magnetycznego.
4.
Po wykonaniu zapisu osoba odpowiedzialna za jego sporządzenie sprawdza jego jakość.
Sprawdzenie polega na odtworzeniu losowo wybranych fragmentów zapisu. W przypadku
stwierdzenia, że zapis jest uszkodzony lub nieprawidłowo sporządzony, niszczy się
go i dokonuje powtórnego zapisu, umieszczając informacje o tym fakcie w notatce, o
której mowa w ust. 5.
5.
Osoba wykonująca zapis sporządza notatkę, w której zamieszcza:
1)
datę i miejsce sporządzenia zapisu;
2)
imię i nazwisko osoby wykonującej zapis;
3)
godzinę i datę rozpoczęcia i zakończenia zdarzenia, które zostało utrwalone;
4)
numer identyfikacyjny nadany nośnikowi z danymi utrwalonymi;
5)
inne dane dotyczące zapisu.
6.
Po upływie terminu przechowywania zapis usuwa się z nośników w sposób uniemożliwiający
jego odzyskanie. Jeżeli nośników nie można wykorzystać ponownie, należy je zniszczyć.
Z powyższych czynności sporządza się protokół.